مهدی تقوی: جواد نکونام با فلسفه خاص خود توانسته صدرنشینی لیگ را تا پایان هفته بیست‌ویکم حفظ کند و به دنبال ادامه این مسیر است تا برخلاف تمام پیش‌بینی‌ها، قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کند. آخرین بازی سال و مسابقه میان هوادار و استقلال، در شرایطی به پایان رسید که با سوت پایان بازی، جواد نکونام با مشت‌های گره کرده از مسیر کناری نیمکت آرام آرام وارد رختکن شد. نکونام، مسعود شجاعی - هم‌تیمی سابقش - را که در کنارخط در حال بحث با داور بود، پشت سر گذاشت تا زودتر از بازیکنان به رختکن رسیده و آغوش خود را برای تک‌تک آنها باز کند. این ماموریتی به نتیجه رسیده در پایان یک سال بسیار دشوار بود که با یک برد یک بر صفر دیگر به پایان رسید. صدرنشینی استقلال با سرخطی که مورد انتقاد بسیاری از کارشناسان و اهالی فوتبال است؛ اینکه چرا استقلال تا این حد محتاطانه و دفاعی بازی می‌کند، کما اینکه در بازی با هوادار بعد از گل زودهنگام آرمین سهرابیان، آنها ۹۰ دقیقه از محوطه جریمه خارج نشدند و البته درخشش سیدحسین حسینی هم مزید بر علت شد تا این پیروزی ۳ امتیاز دیگر به حساب تیم فوتبال استقلال بریزد. برای هواداران سایر تیم‌ها صدرنشینی استقلال با توجه به اینکه آنها در ابتدای فصل آنچنان جدی گرفته نمی‌شدند، آزاردهنده و اعصاب خردکن است و به همین دلیل پس از هر بازی استقلال، آنها به نوعی با هجوم به فضای مجازی و با زیر سوال بردن نمایش تیم نکونام، به خود تسکین می‌دهند. در طرف مقابل اگرچه بخش زیادی از هواداران استقلال در نهایت به واسطه صدرنشینی و کسب نتایج خوب از کارنامه نکونام دفاع می‌کنند اما در عین حال کسانی هم هستند که آرزو دارند کاش این صدرنشینی با نمایش بهتری همراه بود. نکته قابل اشاره، بی‌توجهی جواد نکونام به همه این برداشت‌هاست. او راهش را انتخاب کرده و بنا بر آنچه در نخستین فصل حضورش در استقلال در برنامه دارد، تمرینات، گیم پلن و ترکیب تیمش را می‌چیند و در جریان بازی هم تغییرات به همین سمت و سوی ذهنی خواهد بود. تیمی که سخت گل می‌خورد، فشرده بازی می‌کند و به هر حال در هر مسابقه‌ای تلاشش را برای گلزنی هم انجام می‌دهد اما اولویتش همواره گل نخوردن است، چون به هر صورت روی ضربات ایستگاهی، پرتاب‌های اوت و جنگ‌های تن‌به‌تن یا بر اثر اشتباهات مدافعان حریف، احتمال گلزنی در هر مسابقه وجود دارد. باور کنید به این سادگی نیست که به عنوان سرمربی یک تیم پرطرفدار، ایده‌های مخالف را نادیده بگیرید و هیچ کاری به مخالف‌‌خوانی‌ها و نظرات منفی نداشته باشید. به هر حال فوتبال ورزشی است که بخشی از تعریف آن در جریان‌های هواداری و امروز در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها شکل گرفته و نمی‌شود نسبت به آن کاملا بی‌توجه بود. با این حال، نکونام کسی نیست که بشود با این اظهارنظرها، نظرش را نسبت به فلسفه‌ای که برای فوتبال انتخاب کرده، تغییر داد. درست یا غلط، از زمان آغاز سرمربیگری از تیم فوتبال خونه به خونه و پس از آن نساجی، فولاد و حالا استقلال، در یک مسیر حرکت می‌کند و فوتبال شناسنامه‌داری که تیم‌های او نمایش داده‌اند، نمایانگر تفکر خاصی است که او از یک بازی ۹۰ دقیقه‌ای دارد، با اولویت قرار دادن کسب ۳ امتیاز و گل نخوردن و تکرار بعضی از کلیشه‌ها مثل وقت‌کشی دروازه‌بان، عقب نگه داشتن مدافعان کناری، استفاده از ضربات ایستگاهی و گاهی هم شلوغی بیش از اندازه روی نیمکت، برای آنکه فضای بازی به سمتی که او می‌خواهد پیش برود. چه بخواهید و چه نخواهید، صدرنشین فعلی فوتبال ایران چنین روشی را برگزیده و از آن کوتاه نمی‌آید. اگرچه از ظواهر امر و جدول مسابقات هم اینطور برمی‌آید که آنها بیشترین بخت را برای کسب قهرمانی این فصل دارند، مگر آنکه ناگهان خللی به این «هسته سخت فوتبال به روایت جواد نکونام» وارد شود؛ چیزی که همه از ابتدای لیگ منتظرش هستند و تا به حال اتفاق نیفتاده است. تیم نکونام در شرایطی سال را با صدرنشینی به پایان رساند که آنها در رقابت‌های لیگ فقط یک بار در هفته سوم مقابل سپاهان تن به شکست دادند؛ آن هم در یک بازی خارج از خانه که آبی‌ها به تک‌گل حریف از روی ریباند ضربه پنالتی معترض بودند. از آن هفته تاکنون، استقلال توانسته بخوبی روند شکست‌ناپذیری خود را حفظ کرده و به روند خوبش ادامه دهد. از سوی دیگر، تیم نکونام در پایان هفته بیست‌ویکم فقط 10 گل دریافت کرده که نشان‌دهنده توان بالای دفاعی تیم او است که می‌تواند یک اصل مهم برای کسب قهرمانی در لیگ برتر ایران باشد. حالا با تکیه بر این آمارهای امیدوارکننده، استقلالی‌ها آماده برگزاری نخستین بازی خود در سال جدید هستند تا بتوانند مسیر موفق خود در سال قبل را ادامه دهند.