سارا هوشمندی: «هیجانی نشوید» یعنی مطالبه نکنید یا درست مطالبه کنید و با ادبیات تحقیر و توهین موجب تضعیف و وهن نیروهای خط یک دفاعی نشوید؟
تشخیص این ۲ از هم برای برخی فعالان رسانه ظاهرا سخت و نامفهوم است.
۱- آیا کسی هست که نداند مطالبه و نقد، حق مردم و عامل پویایی جامعه و نماد جمهوریت است؟
در عین حال نباید ادبیات نقد کف جامعه با مطالبه و نقد «انسانرسانهها» و صاحبان تریبون تفاوت داشته باشد؟
آیا حد و حدود این نقدها و تحلیلها نباید مشخص باشد؟ چه بسا برخی از همین هیجانات کاذب امروز در سطح جامعه، نتیجه مطالبات و تحلیلهای غلط قبلی فعالان رسانه است.
۲- آیا کسی که در امور روزمره وقتی عصبانی میشود، هر واکنش هیستریک و به دور از ادب و اخلاق را بروز میدهد، لزوما غیرتمندتر و عمیقتر از کسی است که شخصیت به مراتب قویتری دارد و فشاری را که بر او وارد میشود با متانت تحمل و صبر پیشه میکند تا عکسالعمل نامناسبی حین عصبانیت از وی سر نزند که تبعاتش به دیگران آسیب وارد
کند؟
۳- فرض کنید این واکنشها درباره امور مهم و حساس نظامی کشور باشد که تحلیلهایش مثل تحلیلهای سیاسی و فرهنگی و اجتماعی مبتنی بر دادهها و آمار و دستاوردهای عیان نیست و دارای محرمانگی ویژه و دیتاهایی امنیتی است که حتی بسیاری از مسؤولان هم در جریان آنها نیستند، چه برسد به لایههای پایینتر!
۴- مطالبه انتقام درخواست برحقی است اما تعیین تکلیف نحوه انتقام برای فرماندهانی که سالهاست در خط مقدم هستند، بجا نیست.
خشم و هیجان برای انتقام طبیعی است اما ایجاد هیجان رسانهای به نحوی که در نهایت منجر به سرخوردگی شود و هر دستاوردی را تخطئه کند، صحیح نیست.
پیچیدگی مسائل را باید در نظر گرفت.