حنیف غفاری: اخیرا دولت نیکاراگوئه در اقدامی غیرتمندانه که تحسین همه ملت‌های جهان را برانگیخته، از دولت آلمان به دلیل «تسهیل ارتکاب نسل‌کشی» از سوی رژیم کودک‌کش صهیونیستی  علیه فلسطینی‌ها، به دیوان بین‌المللی دادگستری شکایت کرده و اسناد محکمی را نیز در این باره ارائه کرده است. دولت نیکاراگوئه از قضات این نهاد خواسته است با اتخاذ تدابیر اضطراری مانع ارسال کمک‌های تسلیحاتی آلمان به اراضی اشغالی و دیگر حمایت‌های برلین از این رژیم شوند. هم‌‌اکنون اولاف شولتس، صدراعظم ژرمن‌ها و همراهانش در دولت ائتلافی و ضعیف برلین، به عنوان دومین متهم رسمی نسل‌کشی در غزه، به نظام بین‌الملل معرفی شده‌اند. این لکه ننگی است که صدراعظم سوسیال‌ـ دموکرات آلمان و همراهانش بر دامان کشورشان و اروپا گذاشته‌اند و قطعا این جنایت هیچ‌گاه از صفحات تاریخ روابط بین‌الملل پاک نخواهد شد. 

پس از وقوع عملیات توفان الاقصی، مقامات آلمانی همکاری‌های خود با رژیم اشغالگر قدس را در ۳ سطح اطلاعاتی، سیاسی و تبلیغاتی گسترش دادند. ۳ حزب سوسیال ـ دموکرات، سبز و دموکرات آزاد که دولت آلمان را تشکیل داده‌اند، نسل‌کشی کودکان بی‌دفاع غزه را فرصتی برای فروش تسلیحات کشنده و مخرب خود به صهیونیست‌ها دیده و فراتر از آن، ظرفیت‌های امنیتی و نظامی پایگاه تروریستی رامشتاین در کشورشان را نیز در اختیار تل‌آویو گذاشته‌اند. دولت برلین، تجهیزات اطلاعاتی خود را جهت تسهیل بمباران مناطق غیرنظامی در غزه در اختیار رژیم اشغالگر قدس گذاشت تا بمب‌های غول‌پیکر این رژیم بدون دغدغه محاسباتی و اطلاعاتی، بر سر نوزادان بی‌پناه در غزه، خان یونس و رفح فرود آید. نکته قابل تامل اینکه در دوران صدراعظمی آنگلا مرکل و حضور دموکرات ـ مسیحی‌ها در قدرت، احزاب سبز و سوسیال ـ دموکرات بارها دولت سابق آلمان را متهم به فروش بی‌رویه اسلحه به جهان و ایجاد بحران‌های مزمن امنیتی و نظامی در نقاط گوناگون دنیا می‌کردند اما اکنون، آنها وقیح‌تر از دولت مرکل مشغول تجارت خون و مرگ هستند. 

در حال حاضر دولت آلمان تمام هم و غم خود را به کار بسته تا با ساده‌سازی و تحریف نقش پررنگ و انکارناپذیر خود در کشتار کودکان غزه، مانع ادامه گردش کار حقوقی پرونده شکایت نیکاراگوئه شود اما به نظر می‌رسد ژرمن‌ها کمی دیر به خود آمده‌اند! واقعیت امر این است که اسناد مربوط به حمایت آلمان از جنایات صهیونیست‌ها در غزه به اندازه‌ای محکم است که هیچ نهاد نظارتی و قانونی رسمی و حتی غیررسمی در جهان قدرت لاپوشانی یا انکار آن را ندارد. به عنوان مثال، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان همان فردی بود که پس از شهادت 11 هزار فلسطینی (تا ماه دوم جنگ غزه) پای تریبونی رسمی مدعی شد: «اسرائیل اقدامات اخیر(نسل‌کشی در غزه) را در راستای دفاع مشروع از خود انجام داده و هیچ یک از قوانین بین‌المللی و حقوقی را نیز در این روند نقض نکرده است».

این اظهار ظر جنجالی شولتس در حالی رخ داد که حتی خود نتانیاهو و  صهیونیست‌ها نیز چنین ادعایی را مطرح نمی‌کردند! شولتس که ارتباطات بسیار گسترده‌ای با لابی‌های صهیونیستی در حزب سوسیال ـ دموکرات آلمان دارد، از اینکه خود را قاتل کودکان فلسطینی بنامد ابایی نداشت و صرفا زمانی که شکست نتانیاهو در رسیدن به اهداف سه‌گانه‌اش یعنی «از بین بردن حماس»، «اشغال غزه» و «آزادی اسرای صهیونیست» را مشاهده کرد، لحن خود را در قبال جنگ غزه تغییر داد و خواستار در نظر گرفتن ملاحظات انسانی در تداوم نسل‌کشی فلسطینیان شد! حمایت‌های مطلق دولت آلمان از جنایات صهیونیست‌ها در غزه به اندازه‌ای بود که به پاشنه آشیل دولت شولتس در نظرسنجی‌ها تبدیل شد. بسیاری از نهادها و موسسات نظرسنجی در آلمان اذعان کردند نوع نگاه و رویکرد دولت شولتس در حمایت از اسرائیل منجر به کاهش بیشتر اقبال عمومی به دولت برلین شده است. 

هم‌اکنون صدراعظم آلمان و دولتش نه‌تنها باید بابت اتهامات مستند وارده از سوی دولت نیکاراگوئه به دیوان بین‌المللی دادگستری پاسخگو باشند، بلکه باید خود را برای محاکمه‌ای به مراتب بزرگ‌تر و تاثیرگذارتر از سوی افکار عمومی دنیا، خصوصا ملت فلسطین آماده کنند؛ جنایاتی که دولت کنونی آلمان در نوار غزه انجام داده، روی هیتلر و نازی‌ها در دوران جنگ دوم جهانی را نیز سفید کرده است.