گروه سیاسی: یکی از سوالات مهم و کلیدی که شاید ما باید مرتب آن را تکرار کرده و پیرامون آن به بحث بنشینیم، این است: «فرماندهان ارشد نظامی ایران که در 6 ماه گذشته توسط رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند در سوریه و در اتاق فکرهای جبهه مقاومت به چه می‌اندیشیدند؟» طرح این سوال از آن جهت حائز اهمیت است که در پی تحلیل آن می‌توان هم اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی را معنا کرد و هم در پی آن مدل انتقام ایران را آشکار کرد. البته آگاهیم که مباحث اتاق جنگ فرماندهان نزد آنها به امانت است اما ارائه پاسخ راهبردی به پرسش مهم فوق، چندان دشوار نیست. جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، یک راهبرد مهم در حمایت از مردم مظلوم و مسلمانان تحت اشغال فلسطین در پیش گرفت و پس از علمیات ۷ اکتبر بود که ابعاد این استراتژی و عمق نفوذ گروه‌های مقاومت بیش از پیش آشکار شد. هر چند امروز استقلال عملیاتی گروه‌های مقاومت و در عین حال همبستگی تشکیلاتی آنها موجب شده است سردرگمی بسیاری برای تحلیلگران جنگ به وجود آید اما نکته‌ای که نباید از آن گذشت، این است که گروه‌های مقاومت نشان داده‌اند در صورت تحت فشار قرار گرفتن یکی از عضوها، همه آنها در راستای حمایت از عضو درگیر، بسیج می‌شوند. برای نمونه در سال‌های درگیری سوریه با تروریست‌ها، گروه‌های مقاومت در حمایت از این کشور در یک هماهنگی کامل قرار گرفتند. در روزهای درگیری یمن نیز شاهدیم جریان مقاومت از این کشور حمایت می‌کند و حال فلسطین برای عراق، یمن، سوریه، لبنان، ایران و سایر گروه‌های مقاومت مساله شده است. البته این نوع مشارکت و حمایت نه خطی و لحظه‌ای است و نه از یک الگوی برابر پیروی می‌کند. یعنی نباید مساله را اینطور تحلیل کرد که گروه‌های مقاومت در لحظه بحران دست به سلسله اقدامات می‌زنند و تا پیش از تشکیل بحران آرام نشسته‌اند، خیر! گروه‌های مقاومت همواره و به طور مستمر در حال کسب آمادگی و ایجاد شرایط هستند تا در لحظه و شرایط لازم برای مقابله با تهاجم بیرونی دست به عملیات بزنند.

بحث پیرامون این استراتژی از آن جهت حائز اهمیت است که پیش از تحولات سرزمین‌های اشغالی یعنی حدود 6 ماه قبل، اغلب تحلیل‌های پیرامون جریان مقاومت، نوعی القای ادبیات انفعالی و بی‌برنامه بود. این دست تحلیل‌ها پس از شهادت حاج‌قاسم سلیمانی شدت بیشتری نیز به خود گرفته بود اما در حال حاضر جریان مقاومت در پویاترین حالت خود در منطقه در حال عملیات است و رژیم صهیونیستی به عنوان بزرگ‌ترین پایگاه نظامی آمریکا در منطقه در حالت انفعال قرار گرفته و همه ادبیات جهانی آن پیرامون صلح، حقوق بشر و... زیر سوال رفته است. 

پس به طور معناداری باید به این مساله پرداخت که حضور و نقش‌آفرینی مستشاران نظامی ایران در سوریه و لبنان به راهبرد جمهوری اسلامی ایران در حمایت از جریان مقاومت فلسطین بویژه مبارزان حماس و جهاد در مقطع کنونی بازمی‌گردد و اقدامات تروریستی رژیم صهیونیستی در سوریه و لبنان را باید در همین لایه تحلیل کرد.

حال پس از هدف قرار دادن کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در دمشق، ایران برای پاسخ این اقدام تروریستی رژیم صهیونیستی آماده شده است. در این باره نکاتی وجود دارد که اشاره به آن می‌تواند برخی شایعات را که این روزها بر فضای رسانه‌ای کشور تحمیل شده است، پاسخ دهد. 

یکی از موضوعاتی که شنیده می‌شود این است که انتقام ایران موجب جنگ می‌شود؟  این مساله از آن جهت برای تحلیلگران اهمیت دارد که می‌دانند رژیم صهیونیستی برای خروج از وضعیت فعلی نیاز به بیرون کشاندن جنگ از درون سرزمین‌های اشغالی دارد. در همین رابطه نخستین نکته‌ای که باید بدان اشاره کرد، این است که ایران هیچ زمان شروع‌کننده جنگ نبوده است اما برای هرگونه سناریو آماده است. اینکه ایران آغاز‌کننده جنگ نیست، در مدل انتقام ایران نیز تاثیر دارد. بر همین اساس همواره ایران بر انتقام بازدارنده تاکید دارد؛ انتقامی که سران رژیم صهیونیستی و آمریکا را آگاه می‌کند که در صورت ورود به یک نزاع با چه سرنوشت احتمالی روبه‌رو هستند. مساله دوم این است که ایران مدل انتقام خود را در راستای حمایت از فلسطین و معادلات منطقه می‌بیند. اینگونه نخواهد بود که نوع و اقدام ایران به گونه‌ای باشد که تاثیری در ادامه مقاومت مردم فلسطین نداشته باشد. حتما انتقام ایران شرایط را برای مردم مقاوم فلسطین به طور مثبتی پیش می‌برد. از سوی دیگر رژیم صهیونیستی امید دارد دوباره آمریکا را وارد جنگ در خاورمیانه کند. تاکنون رژیم صهیونیستی با لابی‌های خود، آمریکا را وارد نزاع با مردم فلسطین کرده است اما شرایط فعلی که بایدن انتخابات را در پیش دارد و رقیب وی، ترامپ توانسته بهترین استفاده را از این شرایط کند، موضوعی است که دموکرات‌ها باید آن را محاسبه کنند. آمریکا در حال حاضر در شرایطی قرار ندارد که بتواند جنگی را در منطقه آغاز کند، بدون آنکه تبعات آن را بپذیرد. 

نکته نهایی که در این میان باید به آن پرداخت، این است که نوع واکنش رژیم صهیونیستی به انتقام ایران چه خواهد بود؟ عنوان شد که در پی واکنش ایران مساله ایجاد جنگ گسترده در منطقه مطرح نیست. نوع انتقام ایران بازدارنده خواهد بود تا فعالیت‌های رسمی ایران در منطقه تداوم داشته باشد و امنیت مستشاران و مسؤولان ایرانی حفظ شود.