باربد بهراد: حس دوگانه‌ای که طرفداران پرسپولیس در خاتمه دیدار با ملوان داشتند شاید برای بسیاری از آنها تازگی داشت؛ مرزی بین امیدواری و یأس برای کسب قهرمانی در پایان فصل.

از یک‌سو به آینده تیم‌شان در 7 دیدار باقیمانده امیدوار هستند و به گونه‌ای ایمان دارند که شاگردان اوسمار در یکی از این پیچ‌های باقی مانده، استقلال را می‌گیرند و دست آخر قهرمان می‌شوند اما از سوی دیگر آنچه سرخ‌ها برابر قوی سپید خزر ارائه دادند، آنقدر محکم و دلگرم‌کننده نبود که بشود به واسطه آن به همین راحتی «رویابافی» کرد. در ادامه این مطلب به سیاه و سپیدهای پرسپولیس و نگرانی‌ها و امیدواری‌های این تیم می‌پردازیم و می‌گوییم چرا نباید آنها قهرمانی را ساده بدانند و از سوی دیگر چرا حق دارند تا روز آخر امیدوار به فتح جام بمانند.

* فشار استقلال از اراک

روز جمعه اراک و دیداری که در این شهر برگزار می‌شد، دقیقا به اندازه آنچه در تهران قرار بود حادث شود، برای سرخ‌ها اهمیت داشت. استقلال یک امتیاز از پرسپولیس پیش است و این به آن معناست که اگر شاگردان نکونام همه بازهای پیش روی خود را ببرند، بدون توجه به سایر نتایج، قهرمان لیگ بیست‌وسوم خواهند بود. همین یک امتیاز موجب شد حواس کادر فنی و بازیکنان پرسپولیس همانند طرفداران این تیم به اراک باشد. اما برخلاف خوش‌بینی قرمزها، تیم مجتبی حسینی که پیش از این موفق به شکست پرسپولیس در اراک شده بود، نتوانست امتیازی از آبی‌ها بگیرد. تیم نکونام در نیمه نخست شجاعانه بازی کرد، پیش افتاد و در نیمه دوم مطابق انتظار، بازی را کنترل کرد و یکی از حساس‌ترین 3 امتیازهای خود را دشت کرد. همین فشار باعث شد بازی پرسپولیس - ملوان در شرایط بسیار حساسی برگزار شود. 

ملوان بدون تردید یکی از بهترین تیم‌های لیگ برتر در این فصل بوده و با توجه به تقویت این تیم با جذب بازیکنان سرباز، بندرنشینان امید زیادی به کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا در این فصل دارند. از این رو پرسپولیس با اوسمار محتاطانه‌ترین بازی‌اش را در طول نیم‌فصل دوم (منهای داربی که آن شرایط خاص خودش را داشت) ارائه داد. ملوان در دفاع و حمله آنقدر مسلط و خوب بازی را هدایت می‌کرد که لحظه به لحظه به استرس بازیکنان پرسپولیس افزوده می‌شد. با این وجود در نیمه دوم و روی تجربه بالای امید عالیشاه و عیسی آل‌کثیر، سرانجام پرسپولیس به گل حساس و مهم خود دست یافت. البته تصاویر آهسته تلویزیونی حاکی از این بود که این گل در شرایط آفساید به ثمر رسیده است. البته تشخیص آفساید این گل تنها از روی صحنه‌های تلویزیونی شدنی بود و شاید هر کمک‌داور دیگری بود مرتکب همین اشتباه می‌شد. 

* نیمکتی که افت کرده است

اما آنچه کمی بیش از گذشته موجب ترس هواداران پرسپولیس شد، نمایش دقایق پایانی قرمزها بود. بعد از خسته شدن و بیرون کشیدن بازیکنان تاثیرگذاری مثل ترابی و سروش رفیعی و همچنین اورونوف، متاسفانه بازیکنان جانشین نتوانستند در حد و اندازه‌های خود ظاهر شوند. در این بین وحید امیری به واسطه سن بالا و مدت طولانی مصدومیتش، به وضوح دچار افت فاحشی شده است. وحید که به عنوان مهاجم و در پست غیر تخصصی‌ خود به میدان رفت، هرگز نتوانست همانند روزهای خوبش مسلط و خوب کار کند. سعید صادقی که بعد از رفتن یحیی گل‌محمدی از کادر فنی و جذب اورونوف، عملا روحیه مبارزه خود را از دست داده است، مشابه دیگر بازی‌های گذشته، تنها شبحی از گذشته‌اش بود. این برای چندمین بازی متوالی است که صادقی به زمین می‌آید و جز توپ لو دادن و پاس‌های بی‌حاصل رو به عقب، هیچ کار مثبتی انجام نمی‌دهد. شاید در این بین تنها محمد خدابنده‌لو است که به عنوان بازیکن ذخیره هرگاه به ترکیب اضافه می‌شود، نمایش درخور توجهی ارائه می‌دهد. به واسطه همین تعویض‌ها بود که قرمزها 20 دقیقه پایانی بازی را بسیار متزلزل ظاهر شدند و شاید باید بگوییم خوش‌شانس بودند که به واسطه اشتباه عجیب علی نعمتی در ثانیه‌های پایانی دروازه‌شان باز نشد. علی نعمتی از دیگر تعویضی‌هایی بود که نشان داد روحیه مبارزه برای باز پس گرفتن جایگاه اصلی‌اش از کریم حسن را از دست داده است. او به عنوان یکی از بازیکنان ثابت و تاثیرگذار تیم یحیی گل‌محمدی حالا گوی و میدان را تمام قد به رقیب بلندآوازه قطری باخته و اگر بخواهد همین گونه در دیدارهای باقیمانده به عنوان گزینه جانشین بازی کند، شاید در انتهای فصل مجبور به ترک پرسپولیس شود. 

* کار سخت 2 تیم در بازی‌های پیش رو

در هر صورت پرسپولیس به هر زحمتی که بود فاصله یک امتیازی با استقلال و صدر جدول را حفظ کرد و امیدوار باقی ماند که در 7 بازی پیش رو، آبی‌ها در یک بازی امتیاز از دست بدهند و آنها با پیروزی کامل مقابل رقبا، صدر را مصادره کنند. نگاهی به بازی‌های 2 تیم سرخابی در 7 دیدار باقیمانده، می‌گوید احتمالا این 2 تیم در بعضی دیدارها امتیاز از دست بدهند. پرسپولیس یک بازی بسیار مشکل مقابل سپاهان را در تهران پیش رو دارد که استقلالی‌ها امید بسیار زیادی به این دیدار و از دست دادن امتیاز توسط پرسپولیس دارند. البته قرمزها قبل از آن دیدار، یک بازی بسیار مشکل دیگر در زمین تختی آبادان پیش رو دارند؛ دیداری که پنجشنبه همین هفته باید مقابل نفت آبادان انجام شود. نفت هفته قبل موفق به شکست سپاهان در زمینش شد و شاید همین نتیجه به قرمزها بفهماند برای 3 امتیاز آبادان چه شب طاقت‌فرسایی را پیش رو خواهند داشت. 

 نمایش تیم اوسمار و بازی‌های هجومی این تیم بسیاری از هواداران قرمز را امیدوار به کسب عنوان قهرمانی کرده است اما مشکل بزرگ آنها سختکوشی عجیب استقلال با جواد نکونام است. استقلال هرچه در ارائه بازی جذاب و پرگل ضعیف است، نشان داده وقتی گل نخست را به هر حریفی می‌زند، با هنرمندی تمام راه حفظ نتیجه را بهتر از هر تیم دیگری در لیگ برتر بلد است. شاید همین ویژگی‌ها باعث شود حدس تیم قهرمان در این فصل سخت‌تر از هر وقت دیگری شود. 

آنچه اما از دیدار پرسپولیس و ملوان به جا ماند، زنگ خطر بزرگی برای قرمزها بود. آنها اگر بخواهند با این نمایش مقابل سپاهان در تهران حاضر شوند، شاید در مهم‌ترین بازی فصل، ناکام بمانند. البته نیم نگاه قرمزها به بازی دشوار آینده استقلال در تبریز است؛ جایی که تراکتور می‌تواند با پیروزی مقابل آبی‌ها نقش موثری در تعیین قهرمان لیگ بیست‌وسوم ایفا کند.