پژمان درستکار*: ما سال قبل در فینال ایکس یا همان مرحله نهایی انتخابی کشتی آمریکا، کشتی تیلور را با آرون بروکس دیده بودیم. بارها این کشتی را آنالیز می‌کردیم و به همین خاطر دیده بودم که بروکس با آگاهی با تیلور کشتی می‌گیرد. به نظرم اگر سال گذشته هم بروکس به تیلور باخت، به خاطر بی‌تجربگی‌اش بود و در واقع تیلور سر بروکس را با تجربه‌اش کلاه گذاشت. کشتی تیلور و بروکس را باید از چند جهت مورد بررسی قرار دهیم. این کشتی می‌تواند یک درس برای کشتی ایران باشد. اول از همه بحث روحی و روانی بود که بروکس بخوبی خود را آماده کرده بود. با همه بزرگی و عناوین تیلور، اینقدر بروکس خودباوری و انگیزه داشت که از مدل آمدنش روی تشک مشخص بود که آمده کشتی را ببرد، نه اینکه بگذارد کار به اما و اگر بکشد. اعتماد به نفس بروکس و صرف کردن فعل خواستن از سوی او کاملا کارآمد بود و به کمکش آمد. البته به‌رغم اینکه آمریکایی‌ها قانونمند انتخابی را برگزار می‌کنند، ایرادهایی هم به آن دارند. نقدی که به انتخابی آمریکا وارد است، این بود که بروکس ۴ دور کشتی گرفت تا به فینال برسد. او ۳ کشتی گرفت تا در نیمه‌نهایی با والنسیا روبه‌رو شود. حریفش استراحت کرده بود و آخرین کشتی شب اول همین مبارزه بود. باور کنید اگر در ایران چنین مسیری را تعریف کنیم، مورد هجمه‌های زیادی قرار می‌گیریم و می‌گویند این چه عدالتی است. تیلور و بروکس در حالی با هم روبه‌رو شدند که بروکس ۴ کشتی سنگین گرفته بود و تیلور استراحت کرده بود. جوان‌های ما که می‌خواهند ملی‌پوش شوند و به المپیک برسند، باید این شرایط را ببینند و بدانند که می‌توانند تمام موانع را بردارند و نباید دنبال بهانه باشند. این کشتی اهمیت آنالیز در کشتی دنیا را نشان داد. آرون بروکس برای لحظه به لحظه کشتی تلفیقی از تاکتیک‌ها را به نمایش گذاشت. اگر می‌توانستم روی فیلم توضیح دهم، قطعا بهتر می‌توانستم در این باره صحبت کنم. در واقع بروکس چند تاکتیک را با هم به کار برد و دیوید تیلور را از جریان کشتی خارج کرد. بروکس دست غیرگارد(چپ) تیلور را از کار انداخته بود و با دست راست خود زیر کتف چپ تیلور می‌زد. با اینکه بروکس یک کشتی‌گیر راست گارد است اما پای چپش را جلو می‌گذاشت، چون می‌دانست تیلور پای موافق که همان پای راستش بود را خوب می‌گیرد. به نوعی با این تاکتیک، تیلور خلع سلاح شده بود. جاهایی که تیلور می‌خواست به حریفش نزدیک شود، بروکس اصولی دستش را زیر کتف تیلور می‌برد و در زمان بهم‌ریختگی حریف به صورت انفجاری زیرگیری می‌کرد. تیلور کشتی‌گیری است که پاهایش خیلی خوب پیچ و خم دارد اما بروکس به او اجازه چرخیدن را نمی‌داد. خود بروکس با چرخش‌های دائم و جا عوض کردن تمرکز تیلور را بهم می‌زد و نمی‌گذاشت او خوب فکر کند. به نظرم اگر ۴ بار دیگر هم این کشتی تکرار می‌شد، باز هم با این شیوه و روش تیلور به جایی نمی‌رسید. حتی تیلور چند بار تغییر تاکتیک هم داد اما باز هم موفق نبود. برخی می‌گویند دیوید تیلور 15 کیلو وزن کم کرده و آمادگی لازم بدنی را نداشته اما من چنین اعتقادی ندارم. اصلا شکست او ربطی به وزن کم کردن ندارد. اصلا این 15 کیلو اضافه وزن را چه کسی دیده و کجا مستند شده؟ با این حال آمریکایی‌ها نشان دادند که علمی بلدند چطور وزن کم کنند و بعد از وزن کم کردن هم بارگیری و تغذیه را حرفه‌ای پیش می‌برند. اگر تیلور آماده نبود، دقیقه 5:30 کشتی دوم آنطور زیرگیری نمی‌کرد. یک اتفاقی هم که فکر می‌کنم بروکس از کشتی حسن یزدانی با تیلور برداشت کرده بود، این بود که وقتی سروگردن تیلور را می‌گرفت، او را نگه می‌داشت و هیچ کار اضافه‌ای نمی‌کرد. تیلور نشان داده بود که گاهی اوقات خودش سروگردن را می‌دهد و منتظر اشتباه حریف می‌ماند. از این نظر که برای کشتی ایران بهتر شد که تیلور در المپیک نیست، باید بگویم به هر حال تیلور از نظر روحی و روانی یک سد بزرگ محسوب می‌شد. با این حال نباید فراموش کنیم که بروکس کشتی‌گیر خطرناکی است و نباید فکر کنیم همه چیز تمام شده است. کسی که بعد از 4 کشتی سنگین، نفری مثل تیلور را می‌برد، نشان می‌دهد هم از نظر انگیزشی و هم از نظر آنالیز تکنیک و تاکتیک در بالاترین سطح است. زمانی که شما از یک تاکتیک استفاده می‌کنید، تفاوت دارد با شیوه‌ای که بروکس استفاده کرد و از تلفیقی از تاکتیک‌ها و تکنیک چند لایه استفاده کرد. این نشان می‌دهد قابلیت این کشتی‌گیر بسیار بالاست و اصلا نباید او را دست‌کم بگیریم. بروکس نشان داد پاهاى قرصى در کشتى دارد و زیرگیری را هم خوب بلد است.

* سرمربی سابق تیم ‌ملی کشتی آزاد ایران