کد خبر: 281049تاریخ: 1403/2/9 00:00
نگاه
ایران انسانی رفتار می‌کند یا آمریکا؟!
مهدی گرگانی: دانشگاه‌های ایالات متحده و برخی دیگر از کشورهای غرب طی روزهای گذشته صحنه برپایی اعتراضات گسترده در محکومیت جنایات رژیم صهیونیستی در غزه و حمایت‌های بی‌دریغ آمریکا از این رژیم بوده‌اند. این تجمعات حمایتی از مردم مظلوم فلسطین از دانشگاه کلمبیا آغاز شد و به سرعت به دیگر دانشگاه‌های آمریکا، کانادا و حتی فرانسه رسید و همچنان ادامه دارد.
1- این خاصیت دانشگاه و دانشجو در هر جای دنیاست که در مقابل ظلم ایستادگی و تلاش می‌کند صدای خود را به گوش جهانیان برساند. تا اینجای کار همه چیز عادی است اما نوع برخورد دستگاه حکومتی ایالات متحده با چنین اعتراضات مشروع و مسالمت‌آمیزی حقایق بسیاری را درباره ماهیت حکومت‌های غرب به سرکردگی آمریکا برملا کرد و پرده‌های بسیاری را کنار زد.
پلیس آمریکا از همان لحظه آغاز تجمعات آرام دانشجویی و در حالی که این تجمعات هیچ تهدید و خطری برای پردیس‌های دانشگاهی نداشت وارد حریم دانشگاه‌ها شد و ضمن ضرب و جرح شدید دانشجویان، صدها نفر از آنها را با اعمال زور و خشونت بازداشت کرد و با خود برد. تصاویری را که از برخورد پلیس آمریکا با دانشجویان در شبکه‌های اجتماعی وایرال شده تاکنون در هیچ کشوری ندیده بودیم، حتی در کشورهایی که آمریکا آنها را حکومت‌های اقتدارگرا می‌خواند.
نکته جالب‌تر اما این است که پلیس در اغلب موارد با درخواست مسؤولان دانشگاه‌ها وارد محوطه‌ها و حتی دانشکده‌ها شده است.
پایگاه خبری المانیتور در این باره گزارش داد: دانشجویان دانشگاه «ساینس پو» می‌گویند مدیریت این دانشگاه رسما از پلیس برای سرکوب تجمعات دانشجویی درخواست کرده است. دانشجویان می‌گویند دعوت از پلیس برای سرکوب دانشجویان عبور از همه خطوط قرمز دانشگاه است.
2- اعتراضات اخیر در آمریکا فرصت خوبی است تا رفتار جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده و برخورد پلیس ایران و پلیس آمریکا را با هم مقایسه کنیم. قبل از ورود به آن باید به این مساله توجه کنیم در اغتشاشات 1401 هدف براندازی و ساقط کردن حکومت با هر ابزاری بود و از خارج کشور هدایت می‌شد. این در حالی است که اعتراضات دانشجویی در آمریکا فقط در مخالفت با یک جنگ وحشیانه علیه یک ملت مظلوم است؛ نه به دنبال براندازی است، نه خواستار تغییر رئیس کاخ سفید است و نه با سنا و کنگره و دیگر دستگاه‌های حکومتی آمریکا کار دارد.
3- اغتشاشات ۲ سال پیش ایران ۳ ماه به درازا کشید و در حالی که بسیاری از عوامل نفوذی و ضدانقلاب حتی عناصر تروریست مسلح به دانشگاه‌ها نفوذ کرده بودند تا دانشگاه‌ها را به ناآرامی بکشانند و بر آتش اغتشاشات هیزم بریزند، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به حرمت علم و دانشگاه و مطابق قانون حتی یک بار هم برای کنترل اوضاع وارد حریم پردیس‌های دانشگاهی نشدند و رتق و فتق امور را به مدیران، کمیته‌های انضباطی و مجموعه حراست هر دانشگاه سپردند.
احمد زلفی‌گل، وزیر علوم در واکنش به تبدیل شدن دانشگاه‌های آمریکا به پادگان نظامی گفته است: «نوع برخورد ما نشان‌دهنده این است که جمهوری اسلامی برای علم و عالم و خانواده بزرگ و فهیم و فرزانه دانشگاهی جایگاهی خاص قائل است».
این در حالی است که در آمریکا مسؤولان دانشگاه برای جلوگیری از سر دادن چند شعار علیه رژیم صهیونیستی، نیروهای ضدشورش را به دانشگاه فراخواندند، صدها نفر را بازداشت و بسیاری از سازمان‌دهندگان این تجمعات را در عرض چند ساعت از ورود دوباره به دانشگاه‌ها منع کرده‌اند و احتمالا در فرصت مناسب برخوردهای خیلی محکم‌تری در حد محرومیت دائم دانشجویان و اساتیدشان خواهد شد.
4- اصلاح‌طلبان و دیگر عناصر ضدانقلاب و رسانه‌های آنها که احضار یک دانشجو به کمیته انضباطی در ایران را پیراهن عثمان کرده و تا روزها و هفته‌ها روی آن اسکی می‌روند اکنون در برابر سرکوب دانشجویان آمریکایی و حتی بازداشت اساتید آمریکایی روزه سکوت گرفته و دم فروبسته‌اند! البته این ویژگی اصلاح‌طلبان و غرب‌پرستان داخلی است که به دلیل خودباختگی در برابر آمریکا و غرب و سرسپردگی در برابر شعارهای پوچ آنها مثل شعار آزادی بیان و حقوق بشر در چنین بزنگاه‌هایی مجبور به سکوت می‌شوند یا به بیراهه می‌روند.
اگر در ایران یک‌صدم چنین برخوردی با دانشجویان در یک پردیس دانشگاهی بشود شاهد صدها ساعت برنامه ویژه و تحلیل و تفسیر در بی‌بی‌سی فارسی و شبکه تروریست اینترنشنال هستیم اما اکنون درباره سرکوب گسترده دانشجویان آمریکایی حرفی برای گفتن ندارند!
5- سرکوب علنی و بی‌محابای تجمعات و تحصن‌های حامی فلسطین در کشورهای غرب نشان می‌دهد آرمان فلسطین تا چه اندازه برحق و مشروع است و برخلاف آنچه القا می‌شود ما تنها نیستیم که از ملت مظلوم فلسطین حمایت می‌کنیم. فلسطین حق است و همه آزادگان دنیا این را فهمیده‌اند. تظاهرات‌های گسترده در خیابان‌ها و دانشگاه‌های کشورهای جهان همچنین نشان‌دهنده این است که اشغالگران صهیونیست تا چه اندازه دست خالی و بدون پشتوانه هستند تا جایی که حتی در کشورهایی که دولت‌های‌شان شبانه روز در حمایت از آنها پروپاگاندا می‌کنند اینچنین مورد خشم و نفرت افکار عمومی بویژه نسل جوان قرار گرفته‌اند.