عبدالله دارابی: بدون تردید هنوز ابهاماتی درباره واگذاری ۲ باشگاه بزرگ پایتخت وجود دارد که گذر زمان بهترین پاسخگوی آن خواهد بود. مواردی از قبیل:
۱- آیا این واگذاریها واقعا خصوصیسازی است یا خصوصیبازی؟
۲- آینده این ۲ باشگاه پرطرفدار در مالکیت جدید، به سعادت منجر میشود یا شقاوت؟
۳- در دولتهای آینده و مدیریتهای بعدی مالکان، چه نگاهی در زمینه باشگاهداری آنان وجود خواهد داشت؟
۴- با توجه به سخنان روزهای گذشته مسؤولان وزارت ورزش و سازمان خصوصیسازی درباره تداوم نظارت آنها بر این ۲ باشگاه، روند واگذاری چقدر واقعیت دارد؟
۵- آینده این ۲ باشگاه که طبق گفته رئیس سازمان خصوصیسازی «پس از رد دیون دولت توسط مالکان جدید قابل فروش به مالک بعدی خواهد بود»، چه سرنوشتی به خود خواهد دید؟ مالکان بعد چه کسانی خواهند بود و چقدر اهلیت و توانایی اداره این ۲ باشگاه بزرگ را خواهند داشت؟
۶- این واگذاریها چقدر نشأتگرفته از عقلانیت، تدبیر، آیندهنگری و قانونمندی است؟
ابهامات و سوالات اینچنینی، شاید بیمها را به نسبت امیدها در این پروسه افزایش هم بدهد! هنوز یادمان نرفته سال گذشته در چنین ایامی و برای تفکیک مالکیت مشترک، باشگاه استقلال به وزارت اقتصاد واگذار شد ولی چند ماه بعد، شخص وزیر اقتصاد آن را رد کرد و نشدنی خواند و پس از ماهها این باشگاه و هوادارانش فهمیدند چقدر سرکار بودهاند!! پس هر فوتبالدوستی، خارج از تعصبات و ظاهرنگریها حق دارد در این باره نگرانیهای جدی داشته باشد و دکمه باورش نیز بهراحتی فعال نشود. به هر حال فقط امیدواریم این روند، به ضعیف شدن ۲ قطب بزرگ فوتبال کشور منتهی نشود و بس.
... و اما بعد، جناب علی عسکری، مدیرعامل صنایع پتروشیمی خلیج فارس در نخستین جلسه پس از تملک باشگاه استقلال، چشماندازی را برای این باشگاه ترسیم کرد و گفت: «استقلال باید در عرصههای ملی، منطقهای و جهانی جزو برترینها باشد». حقیقتا نمیدانیم این را رویای ایشان فرض کنیم یا عزم جدی وی و مالکیت جدید؟ آن را در زمره سخنرانی صرف و وعدههای بدون عمل و عوامپسندانه اکثر مدیران و مسؤولان عرصههای مختلف ( از هر دو جناح معروف کشور) در این سالها بدانیم یا چراغ امیدی از بهر نواندیشی و تصمیم به اقدام جدی مدیران در دل بیفروزیم؟ به هر حال آدمی به امید زنده است و این گوی و میدان نیز که همواره برای مدعیان فراهم است و موجود... اما مدیریت محترم پتروشیمی و مالک جدید قدیمیترین باشگاه ایران و پرافتخارترین تیم فوتبال ایران در آسیا، حتما میدانند رسیدن به آنچه ترسیم کردهاند نیازمند ابزار و داشتهها و امکاناتی است که برخی از آنها چون استعداد و نیروی انسانی، خوشبختانه فراهم است و بسیاری از آنها نظیر ساختار درست، امکانات سخت و نرمافزاری، بودجه موردنیاز، برنامه و نگاه درست و مدیران و مربیان متخصص و مجهز به دانش روز، متاسفانه نه در حد کفایت و بزرگی کردن! مضاف بر آن نمیدانیم این چشمانداز در شمار برنامههای کوتاهمدت مالک جدید است یا بلندمدت آن؟
آقای علی عسکری!
امیدواریم به هر حال صحبتهای شما در نخستین جلسه هیات مدیره باشگاه استقلال، از نوع سخن و رویاپردازی صرف نباشد که هزینهای هم برای گوینده ندارد و پشت آن ارادهای جدی و برنامهای قوی وجود داشته باشد، البته رسیدن به جمع برترینهای جهان به دلایلی که شما و هر مطلعی میداند، فعلا فقط رویاست اما رساندن استقلال به جایگاه واقعیاش در ایران و آسیا شدنی است اگر الزامات آن بخوبی مهیا و اجرا شود و گلوگاههای مسیر به درستی شناخته و از میان برداشته شود.