عبدالله دارابی: بازی تیم‌های تراکتور و استقلال، فقط سایه‌ای از جدال ۲ مدعی بالانشین بود؛ چیزی نزدیک به صفر، سرد و کسالت‌آور!

استقلال که در جام حذفی حضور ندارد به نسبت میزبانش از فرصت استراحت بیشتری برخوردار بود اما بازیکنان این تیم چنان سنگین و کم‌تحرک بودند که گویا مثل میزبان چند روز قبل‌تر بازی سنگینی در جام حذفی انجام داده بودند! تیم نکونام چنان ظاهر شد که انگار پرسپولیس را در یک قدمی خود نمی‌دید و خطر از دست رفتن صدرنشینی را هم حس نمی‌کرد! هرچند تراکتور نیز دیگر تیم ضعیف این بازی بود اما آنها چند روز قبل این مسابقه بازی سنگینی را در جام حذفی پشت سر گذاشته بودند، در لیگ برتر نیز حال و روز مطلوبی ندارند و سرمربی جدیدشان هم چند روز است به این تیم ملحق شده است.

در طول ۹۰ دقیقه «به اصطلاح» تلاش ۲ تیم، بیشتر شاهد توپ‌های بلند از سوی طرفین بودیم و به‌ندرت و زحمت، حرکات ترکیبی و تاکتیکی در این بازی دیده شد! این مصاف «حساس روی کاغذ» و «کسالت‌بار در زمین» تنها ۴ موقعیت جدی داشت:

۱- دقیقه ۷ شوت محمدی که توسط پورحمیدی دفع شد.

۲- دقیقه ۶۷ ضربه سر حسین‌زاده که از کنار دروازه استقلال به بیرون رفت.

۳- دقیقه ۷۰ کاشته محمدی که به دیرک افقی دروازه میزبان برخورد کرد.

۴- دقیقه ۸۰ ضربه حسین‌زاده که در دهانه دروازه آبی‌پوشان توسط خالدآبادی  به آغوش کشیده شد.

کم‌تحرکی، سنگین حرکت کردن و پاس‌های اشتباه بازیکنان هر ۲ تیم در این بازی، حکایت از ضعف قدرت بدنی و استرس و دستپاچگی آنان داشت که البته تبریزی‌ها پس از ورود حسین‌زاده و عبدی دارای تحرک و حرکات رو به جلوی بیشتری شدند که آن هم یخ بازی را نشکست.

هرچند نکونام پس از بازی، نداشتن مهره کافی را دلیل بازی ضعیف تیمش عنوان کرد و تا حدودی نیز قابل قبول است اما آیا تیم صدرنشین که برای قهرمانی می‌جنگد نباید قادر به فوتبال بازی کردن در حد نام و جایگاه خود و میل به بردن باشد؟ شاید آن ۲ گل خورده در برابر شمس‌آذر و ترس از وقوع مجدد چنان اتفاقی این بار در زمین حریف، احتیاط بیش از حد را حربه نکونام در این بازی کرده بود! احتیاطی که اگر توقف پرسپولیس برابر سپاهان در دیگر بازی کسل‌کننده اما پرحاشیه لیگ را به همراه نداشت، می‌توانست به عواقب جبران‌ناپذیری برای نکونام و شاگردانش منجر شود.

تساوی بی‌روح تراکتور و استقلال، اما ۲ برنده داشت:

۱- حمید مطهری که احتمالا جایش را روی نیمکت تیم تبریزی مستحکم کرد.

۲- خالدآبادی که نخستین کلین‌شیت خود را در نخستین حضورش در سنگر استقلال در این بازی حساس ثبت کرد.

هرچند نمایش استقلال در این دیدار چیز خاصی برای مخاطب نداشت اما هیات‌مدیره این باشگاه ساعاتی پس از بازی، کانون داغ‌ترین اخبار برای اهالی فوتبال شد؛ عزل علی خطیر از مدیرعاملی باشگاه و انتخاب فرشید سمیعی به سرپرستی مدیرعاملی و متعاقب آن برکناری مدیر تیم فوتبال – خواجه‌گیری- توسط سمیعی و انتصاب آتیلا حجازی به این سمت.

فارغ از درستی یا نادرستی تصمیم هیات مدیره، این سوال مطرح می‌شود: این تغییر در ۵ هفته به پایان لیگ قرار است باز‌کننده کدام گره باشد؟ 

مخلص کلام اینکه؛ انتظار می‌رود مالک جدید استقلال با مطالعه و مداقه، مدیری خبره، توانمند و کاردان را به مدیریت باشگاه برگزیند تا بلکه باشگاه در همه ارکانش دارای نظم و نظام و برنامه صحیح برای رسیدن به جایگاه واقعی‌اش شود. آقایان مالک! استقلال، نه محله بر و بیاست، نه موسسه آموزش مدیران و نه جای امتحان پس داده‌های مردود. این باشگاه ریشه‌دار، عقبه پرافتخاری دارد که سال‌هاست به خاطر افراد اشتباه و تصمیمات غلط از جایگاه شایسته خود دور مانده است؛ پس در تصمیمات و انتصابات‌تان، این دلایل «دور ماندن از جایگاه» را درک و لحاظ فرمایید.