سرمربی تیم فوتبال استقلال تهران فکر همه را جا کرده بود جز اینکه  رقیب‌شان در ورزشگاه آزادی هر چند ده سال یک بار دست به کارهایی می‌زند که با منطق فوتبالی چندان سازگار نیست. بیژن حیدری صدای سوت پایان بازی را به صدا درآورد اما جواد نکونام همچنان روی ۲ زانو نشسته بود و به عبارتی نای ایستادن نداشت. درست مثل همه شاگردانش که هاج و واج یکدیگر را نگاه می‌کردند و اخباری را که از تهران به گوش‌شان رسیده بود، باور نمی‌کردند. آنها حالا دیگر صدرنشین نیستند در حالی که فقط ۲ هفته به پایان این کورس جذاب باقی مانده است. جواد نکونام بعد از چند ثانیه مکث کنار خط محدوده فنی، روی پاهایش ایستاد و سعی ‌کرد بر اعصابش مسلط باشد اما نه تا آن حد که به سمت ساکت برود و یک‌راست راه رختکن را پیش گرفت. او در حال سپری کردن یکی از سخت‌ترین لحظات دوران فوتبالش است، چرا که بعد از 25 هفته‌ صدرنشینی و نزدیک ‌شدن به رویای قهرمانی در نخستین سال حضورش به عنوان سرمربی در استقلال، تنها در فاصله ۱۸۰ دقیقه به پایان این لیگ جذاب، ابتکار عمل را به رقیب تقدیم کرد. کمتر کاپیتان اسبق تیم ‌ملی را تا این حد مغموم و ناراحت به یاد می‌آوریم. او نیز مثل همه استقلالی‌های دنیا این همه اتفاق را باورش نمی‌شود که چطور در عرض تنها ۲۰ دقیقه همنام اهوازی ۴ بار دروازه‌اش باز شد و به نوعی تمام معادلات او را به هم زد و او را آماج انتقاد سخت منتقدانش قرار داد. از قبل هم قابل پیش‌بینی بود طیف منتقدانش این فرصت ناب را به این راحتی از دست نمی‌دهند و همزمان با سوت پایان هفته بیست‌وهشتم نکونام را به شدیدترین وجه ممکن و با بی‌رحمی محض به باد انتقاد می‌گیرند.

* در آن لحظات چه گذشت؟

نیمه اول تمام شده و تیم‌ها به رختکن رفته‌ بودند. استقلال مقابل نساجی تن به یک تساوی صفر - صفر داده بود و این در حالی بود که تیم رقیب در ورزشگاه آزادی در میان بهت تماشاگرانش ۳ گل از استقلال خوزستان دریافت کرده بود. با احتساب این نتایج استقلال از هر زمانی به قهرمانی نزدیک‌تر بود و نکونام می‌توانست با توجه به ۲ بازی پیش رو در تهران، تیمش را با خیالی آسوده به سوی قهرمانی هدایت کند، حتی اگر پرسپولیس به بازی برمی‌گشت و می‌توانست هر ۳ گل خورده را جبران کند. می‌توان این فرض را هم متصور بود که جواد به دستیارانش گوشزد کرده بود در صورت گلزنی زودهنگام پرسپولیس او را در جریان قرار دهند تا او روند تیمش را در فاز هجومی تقویت کند. نیمه دوم آغاز ‌شد و این در حالی بود که مهاجمان پرسپولیس، یکی پس از دیگری فرصت‌های گلزنی را از دست می‌دادند و همه چیز طبق خواسته‌ جواد پیش می‌رفت تا اعلام ضربه پنالتی در دقیقه ۷۶ و به ثمر رسیدن گل اول سرخپوشان. حتی با احتساب این گل هم نکونام دلیلی برای صدور فرمان حمله نمی‌دید، چرا که تنها ۱۵ دقیقه به پایان بازی باقی مانده بود و زدن ۳ گل تقریبا غیرممکن بود، غافل از اینکه آن شب از آن شب‌های تاریخی باشگاه پرسپولیس بود که هر چند ده سال به وقوع می‌پیوندد و این بار قرار است جواد نکونام را قربانی کند. البته استقلال تلاش خودش را کرد اما گلر برزیلی حریف در بهترین فرم، مهار عجیبی داشت و از پنالتی هم خبری نبود.

پرسپولیس اوسمار حالا صدرنشین شایسته لیگ برتر است و استقلال نکونام در فاصله تنها ۲ هفته به پایان لیگ ابتکار عمل را به رقیبش سپرده است اما جواد نکونام امیدوار است با توقف احتمالی سرخ‌ها مقابل شمس‌آذر و مس رفسنجان، ورق را دوباره به نفع تیمش برگرداند. البته موضوع عجیب، مصاحبه‌های استقلالی‌ها پس از تساوی مقابل نساجی بود که انگار لیگ به پایان رسیده است، در حالی که بهتر بود با پذیرفتن واقعیت، تمام هم و غم خود را برای کسب ۶ امتیاز باقیمانده بگذارند و منتظر یک لغزش کوچک از سوی پرسپولیسی‌ها باشند. حالا مهم‌ترین وظیفه نکونام و دستیارانش ترمیم روحیه تیمی است که طی این فصل با توجه به تمام مشکلات، هفته‌های زیادی صدرنشین لیگ بود و آبی‌ها باز هم می‌توانند در بهترین زمان ممکن به جایگاه قبلی خود بازگردند. در حال حاضر اولویت کادر فنی استقلال فارغ از هر ترفند تاکتیکی، ترمیم روحیه بازیکنانی است که شرایط مطلوبی را تجربه نمی‌کنند اما باید تا آخرین ثانیه دیدار مقابل گل‌گهر و پیکان بجنگند تا به قول آرش برهانی، عروسی به کوچه آنها نیز بیاید.

***

کم‌تحملی تماشاگران؛ بلای جان فوتبال

هرگز نگو هرگز

بین ۲ نیمه زمانی که اوسمار ویرا به عنوان سرمربی پرسپولیس می‌خواست راهی رختکن شود، هواداران این تیم بطری‌های آب را به سمت سرمربی برزیلی پرتاب کردند و شعارهای تندی علیه او سر دادند. در پایان بازی اما سکوها بشدت اوسمار ویرا را تشویق کرد. سوال مهم این است: چرا باید آنقدر عجولانه تصمیم گرفت و چطور می‌توان چنین تغییر نظر ناگهانی‌ای را هضم کرد؟ کانال‌ها و صفحات مختلف مجازی در شبکه‌های اجتماعی بدترین کلمات را نثار بازیکنان و کادر فنی کردند و حتی پا را فراتر گذاشته و اعتقاد داشتند باید سرمربی تیم اخراج و بسیاری از بازیکنان هم کنار گذاشته شوند. در پایان بازی اما اوسمار ویرایی که بین ۲ نیمه یک سرمربی بی‌کیفیت تلقی شده بود، با برانکو قیاس می‌شد و حتی برخی هواداران او را از مرد کروات هم بهتر می‌دانستند! البته این فقط در فوتبال ایران نیست و در فوتبال اروپا هم بسیار چنین شده است. به طور مثال در بازی چلسی مقابل منچستریونایتد که در این فصل بود، آبی‌های شهر لندن تا آخرین لحظات از حریف عقب بودند اما با ۲ گل در دقایق 10+90 و 11+90 موفق شدند به شکلی معجزه‌آسا رقیب را ببرند و هوادارانی که زود ورزشگاه را ترک کردند، یک بازگشت تاریخی را از دست دادند. در بازی پرسپولیس و استقلال خوزستان بسیاری از تماشاگران بعد از پایان نیمه نخست، ورزشگاه را ترک کردند که اتفاقا حق را هم به آنها می‌دهیم. آنها ناامید شدند و در یک مقطع حساس از فصل تصور کردند تیم‌شان تاج و تخت را به رقیب واگذار کرده ولی فوتبال همین است، هیچ‌وقت نباید از آن دست کشید، درست مثل زندگی که همیشه معجزه‌هایی در دلش دارد که فکرش را هم نمی‌کنید. پرسپولیس در نیمه دوم ۴ گل زد و استقلال، نساجی را نبرد تا سرخپوشان تهرانی صدرنشین لیگ برتر شوند. هواداران فوتبال  بهتر است واقعا هوادار باشند و تا آخرین لحظه از تیم‌شان ناامید نشوند و دست نکشند، گاهی شاید یک معجزه در راه باشد، گاهی هم شاید سورپرایزهایی از راه برسد که فکرش را نمی‌کنید. همان‌هایی که نیمه نخست شعار «بی‌غیرت، بی‌غیرت» سر دادند، در پایان بازی با شعار «باغیرت، باغیرت» تیم محبوب‌شان را تا رختکن بدرقه کردند!