نخست‌وزیر هندوستان، در پایان نزدیک به 7 هفته ماراتن انتخاباتی در شبه‌قاره رسما اعلام پیروزی کرد. با این وجود برخلاف پیش‌بینی‌‌ها سومین پیروزی پیاپی حزب بهاراتیا جاناتا در انتخابات پارلمانی2024 که بزرگ‌ترین انتخابات دنیاست  به سختی حاصل شد و مودی تنها به واسطه ائتلاف با متحد سیاسی‌اش، اتحاد دموکراتیک، توانست کمی بیشتر از نصف کرسی‌های مجلس سفلی یا لوک سابا را برای تشکیل دولتی ائتلافی به دست آورد.  نارندرا مودی، شامگاه سه‌شنبه گذشته در حالی پیروزی‌اش را در جمع هواداران خود در دهلی‌نو با اعلام شعار تکراری «مبارزه با فساد» جشن گرفت که در حامیان او واقعا شور و شوق زیادی برای جشن گرفتن باقی نمانده بود. در واقع دولت و حزب حاکم از همان نخستین روز انتخابات 7 مرحله‌ای که 44 روز طول کشید، با سروصدا و تبلیغات فراوان درباره یکطرفه بودن این دوره همانند دوره قبل (2019) جشن زودهنگامی را آغاز کرده بودند. یک فیلم هندی تمام‌عیار به راه افتاده بود که پوسترها و بیلبوردهای حاوی تصاویر مقدس‌مآبانه و قهرمانانه از نخست‌وزیر با شعار رسمی «ضمانت مودی» در هر شهر و روستایی مشاهده می‌شد. در کمال شگفتی اما نزدیک بود جشن هندوهای افراطی به عزا بدل شود. در گرمای بی‌سابقه بهار امسال در شبه‌قاره هند که میانگین دما به 45 درجه سانتیگراد رسید، رقابت سنتی بین 2 حزب همیشه رقیب بهاراتیا جاناتا «بی‌جی‌پی» - که در یک دهه گذشته دولت را در دست داشته - و کنگره - به رهبری راهول گاندی، نتیجه دختری جواهر لعل نهرو - چنان داغ شد که با آغاز شمارش آرا در روز سه‌شنبه، حتی برای ساعاتی احتمال شکست مودی و متحدانش از ائتلاف بزرگ ایندیا (هند) به رهبری خاندان گاندی مطرح شد و حتی بازار سهام شروع به ریزش کرد. در نهایت ائتلاف بهاراتیا جاناتا (بی‌جی‌پی) و اتحاد دموکراتیک به سختی با مجموع 292 کرسی از 543 کرسی مجلس پایین‌دستی پارلمان یا بهاراتیا سانساد، توانستند به سختی بیش از نیمی از کرسی‌ها را کسب کنند. در مقابل حزب کنگره، با کسب 99 کرسی رشدی 100 درصدی را نسبت به 5 سال قبل تجربه کرد و در کنار ائتلاف بزرگ هند، مجموعا 234 کرسی لوک‌سابا را به دست آورد. این در حالی بود که 5 سال پیش حزب مودی  به تنهایی 282 کرسی و در مجموع با متحدان سیاسی‌اش 400 کرسی به دست آورده بود.  بدین ترتیب ائتلاف چپ‌های میانه و اقلیت‌ها بویژه مسلمانان نه تنها توانستند از زیر سایه یک دهه‌ای ملی‌گرایان هندو درآیند بلکه حالا در حال به چالش کشیدن جایگاه غیرقابل دسترسی‌ای هستند که مودی 73 ساله با نفوذ معنوی روی اکثریت هندوی این کشور به دست آورده بود. انتخابات اخیر، با مشارکت 640 میلیون نفری (66 درصد واجدان شرایط) و بیش از 7 درصد جمعیت جهان، دومین انتخابات بزرگ تاریخ بشر پس از انتخابات پارلمانی 1952-1951 در خود هندوستان محسوب می‌شود و مودی نیز پس از نهرو، دومین سیاستمداری است که پس از استقلال این کشور 3 دوره پیاپی به نخست‌وزیری می‌رسد. با این حال مودی که در آغاز انتخابات مترصد بود تا با یک پیروزی قاطع دیگر، بحث قانونی ارتقای جایگاه نخست‌وزیری خود به مقام ریاست‌جمهوری هندوستان را در مجلس مطرح کند نه تنها موقعیتش سست‌تر از گذشته شده بلکه حزب حاکم بی‌جی‌پی نیز اکثریت خود را در ایالت‌های کلیدی از دست داده است. به گزارش یورونیوز، به رغم اعلام پیروزی رسمی مودی، همچنان تردیدهایی در میان سرمایه‌گذاران به چشم می‌خورد که مبادا عقب‌نشینی حزب بی‌جی‌پی به چشم‌انداز رشد اقتصادی بی‌سابقه هند در دهه گذشته آسیب برساند. همین هم باعث سقوط 8.5 درصدی شاخص NSE Nifty50 در بمبئی شد که از زمان آغاز همه‌گیری کرونا بی‌سابقه است. شاید اینکه برخی ایالت‌هایی که برندها و کمپانی‌های بین‌المللی مانند اپل و سایر غول‌های فناوری را به خود جذب کرده‌اند، توسط سران احزاب مخالف مودی اداره می‌شود، باعث شود در بلندمدت آسیبی به ثبات اقتصادی هند وارد نشود. از طرف دیگر، سیاست خارجی دهلی نو با سکانداری دیپلمات ارشد بی‌جی‌پی، سوبرامانیام جایشانکار نیز در مسیر ایفای نقش به عنوان کسب جایگاه رهبری جنوب جهانی و ایجاد توازن در مقابل چین به ثبات نسبی رسیده است. با همه اینها نتایج نزدیک انتخابات 2024،  نشان‌دهنده احتمال تغییرات بزرگ در چشم‌انداز سیاسی هند است. زیر فشار گذاشتن احزاب اپوزیسیون و تشکیلات سیاسی محلی از جمله مسلمانان – بویژه در ایالت پنجاب - توسط دولت مودی و تشکیلات ملی‌گرایان افراطی هندو موسوم به «آر اس اس» نتیجه عکس داده و در آستانه انتخابات به تشکیل ائتلاف بزرگ هند به ابتکار خاندان گاندی انجامید. به نظر می‌رسد صدارت اقتدارگرایانه مودی در یک دهه اخیر نه‌تنها مرکزیت سیاسی هند را دچار تفرقه کرده بلکه جامعه نیز دیگر همگرایی پیشین را ندارد. حمایت قاطع دولت مودی از جنایات رژیم صهیونیستی در غزه طی 8 ماه اخیر، جامعه 213 میلیونی مسلمانان - یا 350 میلیونی  طبق آمار غیر‌رسمی  - را در پرجمعیت‌ترین کشور دنیا با نفوس یک میلیارد و 428 میلیون نفر خشمگین و علیه حزب بی‌جی‌پی بسیج کرده است. برای نخستین بار از دوران پرتنش ایندیرا گاندی، نیروهای گریز از مرکز در شبه‌قاره قوت گرفته‌اند و شورش‌های بومی در برخی ایالت‌ها از مانیپور و خالصتان (سیک‌های پنجاب) تا جامو و کشمیر بالا گرفته است و این با تصویری که مودی تلاش دارد از یک کشور یکدست تحت سلطه هندوها ارائه دهد، تفاوت دارد.