گروه فرهنگ و هنر: دوازدهمین جلسه فصل نهم پاتوق فیلم‌ کوتاه، با اکران و بررسی فیلم‌های «مریضخانه مرکزی» به کارگردانی مشترک وحید و نوید نامی، «وضعیت آرام» به کارگردانی مهدی دواچی، «ناک اوت» به کارگردانی محسن بانصیری و «تحت فشار» به کارگردانی وحید رابودان با همکاری موسسه فرهنگی - تبلیغاتی بهمن سبز در سینما بهمن تهران برگزار شد و در ادامه داوود مرادیان منتقد و کارگردان سینما به ‌عنوان کارشناس و محمد صابری به ‌عنوان مجری‌کارشناس برنامه به نقد این آثار پرداختند.

ابتدا مهدی دواچی، کارگردان «وضعیت آرام» درباره شکل‌گیری ایده این فیلم گفت: ماجرای ساخت «وضعیت آرام» از سال ۹۸ زمانی که مشغول تحصیل در رشته دامپزشکی بودم شروع شد، جرقه ساخت این فیلم از دانشگاه شیراز خورد. باید بگویم ساختمان‌های خوابگاه این دانشگاه بسیار جالب هستند، البته فکر می‌کنم این موضوعی است که همه دانشجویان در مقاطعی به آن فکر می‌کنند و ایده فیلم «وضعیت آرام» از همین جا به ذهن ما آمد.

در ادامه مرادیان درباره فیلم «وضعیت آرام» گفت: ویژگی‌ بچه‌های سینمای جوان در سال‌های اخیر، این است که فرم را بخوبی یاد گرفته‌اند اما آنچه حس می‌کنم در کل سینمای ایران نیست، داستان است. در «وضعیت آرام» اتفاقات دال بر دانسته‌های فردی جلو می‌رود و یک شکاف روایی در آن وجود دارد که باعث می‌شود ما با اتفاقات فیلم احساس بیگانگی کنیم، تا جایی که همه چیز مبتنی‌ بر تجربیات شخصی عده‌ای است که در خوابگاه بوده‌اند. وحید رابودان، کارگردان «تحت فشار» هم با بیان اینکه از سال ۸۹ کار در سینما را آغاز کرده و این پنجمین فیلم داستانی اوست، اظهار کرد: این فیلم را  ۲ سال پیش ساختم. ایده‌ای داشتم که نمی‌دانم چقدر در این فیلم درآمده است. سعی کردم فضایی را درست کنم که همه آدم‌های فیلم تحت فشار باشند. مثلا از فروشنده سوپرمارکت گرفته تا املاکی و کاراکتر اصلی در این فیلم تحت فشار هستند. به طور کلی به نظرم وقتی آدم‌ها تحت فشار قرار می‌گیرند تصمیمات مختلف می‌گیرند که اگر در شرایط آرام باشند تصمیم دیگری می‌گیرند.

مرادیان درباره «تحت فشار» گفت: سادگی کارگردانی این فیلم با سادگی تنش درونی آن متناسب است. ما در «تحت فشار» با یک کارگردانی متمایزکننده مواجه نیستیم که از فیلم بیرون بزند، اینکه بتوانید صحنه را کنترل کنید هنر بسیار زیادی می‌خواهد که ما در این فیلم شاهدش هستیم.

در ادامه وحید نامی کارگردان «مریضخانه مرکزی» روی صحنه آمد و بیان کرد: نخستین بار است که به سینما بهمن می‌آیم، اینجا پرده جالبی دارد اما نور و صدایش تعریفی ندارد. من 20 سال است فیلم کوتاه می‌سازم اما عهد کرده‌ام که دیگر فیلم کوتاه نسازم، البته نه اینکه ساخت فیلم کوتاه بد باشد اما دوست داشتم فاصله‌ای از فیلم کوتاه بگیرم و در تلاشم فیلم بلندم را بسازم، البته ۳ سال است تلاش می‌کنم اما هنوز در نقطه صفر هستم.

سپس مرادیان درباره ساخته این کارگردان توضیح داد: مهم‌ترین ویژگی این فیلم، لهجه آن است. کارگردان برای این کار جسارت به خرج داده و این امتیاز مهمی است، در حالی که بسیاری در سینمای ما دوست دارند فیلم‌شان را به زبان فارسی بسازند و فرار از ساخت فیلم به زبان مادری ضعف سینمای ما است.

مرادیان در پایان گفت: ما در ساختار یک فیلم چیزی به نام گفتمان روایی داریم که خود را با ابزار روایی به ما نشان می‌دهد. اگر گفتمان روایی ما را مخاطب بفهمد موفق بوده‌ایم در غیر این صورت فیلم ما الکن است. هر چیزی و هر مکانی سنی دارد. هر زبانی هم اقلیمی دارد. نمی‌شود در این فضا عربده کشید. باید شاعرانه متلک خود را بیندازید. همه چیز در این فیلم به قاعده بود و امیدوارم فیلم بلندت را بسازی.