گروه فرهنگ و هنر: سال 99 در روزهایی که کرونا همه را به نوعی خانه‌نشین کرده بود، بخش اعظمی از دلخوشی مردم برنامه‌هایی بود که از تلویزیون پخش می‌شد، آن هم زمانی که تنها بخشی از برنامه‌ساز‌ها حاضر به ضبط و پخش شده و بسیاری دیگر به نوعی فرار را بر قرار ترجیح داده بودند. در این بین اما به جرأت می‌توان گفت عصر جدید جزو معدود برنامه‌های پرمخاطبی بود که بدون حضور مخاطبان و تماشاگران داخل سالن - که بخش اعظم هیجان برنامه را ایجاد می‌کردند - با رعایت ضوابط و قوانین ستاد ملی کرونا در سالنی خلوت و تنها با داوران و تعداد اندکی از عوامل برای مردم تولید و ضبط شد تا حداقل در آن روزها خانواده‌ها را ولو برای لحظاتی از نگرانی و جو حاکم بر شرایط ویژه‌ای که جهان با آن روبه‌رو شده بود دور نگه دارد. برنامه عصر جدید در آن سال در کنار جوان‌ها و نوجوانان شرکت‌کننده اما یک استعداد ویژه داشت و آن خواننده 22 ساله بوشهری بود که تا فینال خود را رساند؛ مرحله‌ای که باید در یک سالن  خلوت و بدون تماشاگر مهارت خوانندگی خود را ارائه می‌کرد. عرفان طهماسبی جوان 22 ساله در مرحله ماقبل فینال و فینال چنان اجرای گرم و دلنشینی داشت که نه‌تنها داوران، بلکه بسیاری از مخاطبان برنامه تلویزیونی آن شب فراموش کردند در سالن هیچ‌کس نیست و همه نگاه‌ها به این جوان خیره شد. 

امروز با گذشت 4 سال از معرفی این جوان بوشهری خبر برگزاری کنسرت او آن هم در یکی از بزرگ‌ترین سالن‌های پایتخت حتی خوشبین‌ترین مخاطبان موسیقی را هم متعجب کرد؛ آیا این جوان که برای نخستین بار قرار است روی استیج برود، می‌تواند سالن به این بزرگی را پر کند؟ 

زمانی طول نکشید تا پاسخ این سوال روشن شود؛ دقیقا 120 دقیقه از زمان بازگشایی سایت فروش نگذشته بود که تمام ظرفیت کنسرت تکمیل شد و یک رکورد عجیب آن هم برای جوان بوشهری در نخستین تجربه کنسرتش رقم خورد.

 اگرچه انتظار می‌رفت عرفان طهماسبی در نخستین کنسرت خود کمی دچار استرس شود و نتواند سالن را در اختیار بگیرد اما اجرای سر وقت و بدون تاخیر، شروع فکر شده که با یک ویدئو از کودکی او همراه شده بود و همچنین صمیمیتش با حاضران در رفت و برگشت‌های کلامی، توانست تجربه خوبی را در نخستین اجرا، برای طهماسبی بسازد.

او در ابتدا قطعه «گلم گلم» را به تنهایی و با همراهی حاضران اجرا کرد و سپس گروهش روی سن آمدند. قطعه دوم  «گل مهتاب» بود و برای قطعه سوم «کجایی» را انتخاب کرده بود که با استقبال زیادی مواجه شد. در قطعه سوم، هوشنگ محمدی دقایقی ساز نی‌انبان نواخت که بارها با تشویق حاضران روبه‌رو شد. بلافاصله در میان تشویق‌ها، قطعه «نجلا» که برای سریالی به همین نام آماده شده بود اجرا شد.

در طول اجرای نخستین کنسرت عرفان طهماسبی، ده‌ها بار حاضران با تشویق از او درخواست کردند قطعه «گلوبند» را اجرا کند و او هربار با خنده، قطعه دیگر را شروع کرد تا زمان اجرای آن فرا برسد. او در این میان، قطعات «در سکوت شب»، «چه کنم» و «آغاز کن بی ‌من» را اجرا کرد.

در ادامه و حدود یک ساعت پس از آغاز کنسرت، محمدرضا بداغی تکنوازی زیبایی از کمانچه را اجرا کرد که با تشویق‌های متعدد همراه بود و بلافاصله طهماسبی، قطعه «پرسه» را اجرا کرد که آغاز آن را مخاطبان شروع کردند؛ «به شب گفتم نگارم کو چرا با من سر یاری ندارد». او سپس نخستین آهنگی را که ساخته بود اجرا کرد و در توضیحش گفت این نخستین آهنگی بود که ساختم. 

«ماه مو» یکی از آن قطعاتی بود که با پخش در برنامه عصر جدید، نام این خواننده را در فضای مجازی سر زبان‌ها انداخت.

پرشورترین قطعه نخستین کنسرت طهماسبی در شب عید قربان، اجرای قطعه «گلوبند» بود که برای دقایقی، سالن را روی هوا برد و بلافاصله پس از پایان آن، حاضران بارها از او تکرار این اجرا را درخواست کردند که او نیز آن را بی‌پاسخ نگذاشت و در آخر کنسرت، آن را مجددا اجرا کرد. 

حاضران پس از پایان کنسرت نیز این قطعه را رها نکردند و در راهروهای سالن، آن را همخوانی می‌کردند. قطعه «تردید» نیز که در فینال عصر جدید موجب برنده شدن این خواننده در این برنامه شده بود با همراهی حاضران روبه‌رو شد. در ادامه، در آغاز اجرای قطعه «دل از من، دلبری از تو»، علی شعبانی تکنوازی با پیانو داشت که سالن را در سکوت فرو برد.

پس از آنکه اجرای این قطعه به پایان رسید، طهماسبی با همراهی پیانیست خود، بخش‌هایی از این آهنگ را با مخاطبان همخوانی کرد؛ اجرایی که به نظر می‌رسید برای وایرال در فضای مجازی انجام شد. «مترسک» و «وای اگر» دیگر قطعاتی بود که طهماسبی آنها را اجرا کرد.

شاید بتوان تنها نکته قابل اصلاح نخستین کنسرت طهماسبی را صدای بلند سالن دانست که در بخش‌هایی، تک‌نوازی‌ها را تحت‌الشعاع قرار ‌داد. همچنین در زمانی که طهماسبی اوج گرفته بود تا قدرت صدای خود را به نمایش بگذارد، صدای بسیار زیاد موسیقی، صدای خواننده را کاملا تحت‌الشعاع قرار داده بود و تلاش او کمتر شنیده می‌شد.