حنیف غفاری: معادلات ۲ سوی آتلانتیک روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود. پیروزی‌های میدانی روس‌ها در باخموت، آودیوکا و حتی مناطقی از خارکیف تبدیل به نقاط آشکارساز شکست اوکراین در جنگ و عدم توانایی ارتش و دولت این کشور در تغییر موازنه نبرد شده و گفتاردرمانی افرادی مانند ینس استولتنبرگ، دبیرکل پیمان آتلانتیک شمالی و امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه نیز فایده‌ای در تغییر این معادله نداشته است. اصلی‌ترین دغدغه ناتو در برهه کنونی، جلوگیری از شکست در جنگ اوکراین نیست، زیرا آتلانتیکی‌ها کلیت این ناکامی و شکست را پذیرفته‌اند اما تلاش آنها کشاندن دامنه زمانی نبرد به سال 2025 میلادی و جلوگیری از چینش میز مذاکرات صلح کی‌یف - مسکو در برهه زمانی فعلی است. در تشریح چرایی این تاکتیک، باید به ارتباط میدان جنگ و میدان مذاکره اشاره کرد. اگرچه بیش از ۲ سال از جنگ سپری شده اما خبری از تغییر معادلات نبرد در منطقه دونباس (دونتسک و لوهانسک) نیست. حمایت‌های همه‌جانبه رسمی و غیررسمی ناتو نه‌تنها کمکی به اوکراینی‌ها در بازپس‌گیری برخی مناطق استراتژیک و حساس نکرده است، بلکه قدرت چانه‌زنی آنها در مذاکرات صلح احتمالی را نیز تضعیف کرده است. برخی استراتژیست‌های رئالیست و نورئالیست در همان ماه‌های ابتدایی جنگ اوکراین به دولت بایدن و دیگر دولت‌های عضو ناتو هشدار داده بودند که فرسایشی شدن جنگ لزوما به سود پیمان آتلانتیک شمالی نخواهد بود اما گوش سیاستمداران آماتور غرب به این استدلال‌ها و هشدارها بدهکار نبود. اکنون زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین بر سر دوراهی «شکست – شکست» قرار گرفته است، به این معنا که بقای بایدن در کاخ سفید یا بازگشت ترامپ به مسند قدرت در انتخابات ریاست‌جمهوری نوامبر 2024، تاثیر مثبتی به سود کی‌یف نخواهد داشت. حتی برخی منابع غرب می‌گویند بایدن چاره‌ای جز پایان دادن به جنگ اوکراین تا انتخابات ۵ نوامبر/ ۱۵ آبان ندارد. حتی اگر تا آن زمان چنین اقدامی صورت نگیرد، شرایط میدانی نبرد به گونه‌ای نیست که رئیس‌جمهور متوهم آمریکا بتواند از بطن آن امتیازی نظامی، راهبردی یا حتی تاکتیکی از روس‌ها بگیرد. اما اگر ترامپ در رأس معادلات اجرایی آمریکا حاضر شود و بتواند دموکرات‌ها و بایدن را از کاخ سفید بیرون کند، وضعیت برای اوکراینی‌ها نسبت به آنچه هست نیز بغرنج‌تر خواهد شد. رئیس‌جمهور کاسب سابق آمریکا، بارها تاکید کرده است تنها مسیر ممکن در قبال جنگ اوکراین، معامله با روسیه بر سر پایان دادن به این جنگ خواهد بود. 

این معامله، می‌تواند شامل به رسمیت شناختن الحاق کریمه به خاک روسیه و  اخذ تضمین لازم از اوکراین درباره تبدیل شدن کی‌یف به بازیگری بی‌طرف (به لحاظ نظامی) در نظام بین‌الملل باشد. به عبارت بهتر، روسیه در هر گونه توافقی با آمریکا، مسیر پیوستن اوکراین به ناتو و متعاقبا اتحادیه اروپایی را خواهد بست. در اینجا، صرفا اوکراینی‌ها با کوله‌باری از کشته‌ها، شکست و ویرانه‌های گسترده و زیرساخت‌های نابودشده در کشورشان مواجه خواهند بود و بس! بازگشت اوکراینی‌ها به دوران قبل از وقوع جنگ اوکراین، دهه‌ها به طول خواهد انجامید.