printlogo


کد خبر: 286766تاریخ: 1403/4/7 00:00
کدام دستاورد؟!

مهدی گرگانی: سخنان یکی از نامزدهای انتخابات ریاست‌جمهوری در مناظرات ۲ روز اخیر انتخابات ریاست‌جمهوری نشان داد جناح اصلاح‌طلب قصد دارد در صورت پیروزی در انتخابات، کشور را به دوران ۸ ساله ریاست‌جمهوری حسن روحانی ببرد.
اگر نگاهی به افرادی که در اطراف این نامزد انتخابات جمع شده‌اند بیندازیم، می‌بینیم حلقه نزدیک‌تر به وی را وزرا و معاونان دولت روحانی تشکیل داده و در لایه‌های بعد نیز ستاد وی را چهره‌های زیادی از افرادی که آنها را به عنوان طیف غربگرا در سپهر سیاست ایران می‌شناسند اشغال کرده‌اند.
این نامزد اصلاح‌طلب با انتخاب وزیر اسبق خارجه به عنوان مشاور خود به وضوح اعلام کرد در صورت ورود به پاستور، در دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران بر همان پاشنه «خسارت محض» خواهد چرخید. 
1- اگر مختصات سیاست خارجی دولت‌های یازدهم و دوازدهم را مرور کنیم باید دوباره یادآوری کنیم این دیپلماسی برای ملت چیزی جز ضعف و وادادگی و حیف و میل منافع ملی عایدی نداشت. رویکردی که بلافاصله پس از ورود روحانی به پاستور رقم خورد تنها بر پایه مذاکره با آمریکا پایه‌گذاری شد و در نهایت به توافق برجام منتهی شد که خسارت‌های زیادی نه‌تنها به منافع اقتصادی ایران زد، بلکه از نظر امنیتی و نظامی نیز کشور را در آن برهه وارد تنگناهای شدید کرد و دست و پای نیروهای مسلح ایران را بست. کار به جایی رسید که دولت برای آنچه عدم ایجاد اختلال در دیپلماسی خود می‌خواند، حتی آزمایش‌های موشکی را هم متوقف کرد یا تلاش کرد آن را متوقف کند!
علاوه بر آن، دیپلماسی دولت روحانی با نادیده گرفتن سایر مناطق جهان در نظام بین‌الملل یک دیپلماسی تک‌بعدی را به نمایش گذاشت و با معطل کردن کشور، منافع زیادی را طی آن سال‌ها از ایران دریغ کرد. روابط با کشورهای همسایه به محاق رفت، روابط با چین و روسیه به روابطی نمایشی و معمولی تبدیل شد و برخی مناطق جهان مثل آفریقا، آمریکای لاتین و آسیای مرکزی بالکل به دست فراموشی سپرده شد.  
2- اکنون یکی از نامزدها با اتکا به همین دیدگاه و مشاوره همین افراد به میدان آمده است. مشاور آقای دکتر پزشکیان در حالی ‌که می‌دانست وقت صحبت کردن کارشناسان به پایان رسیده و مجری اجازه صحبت کردن به آنها نخواهد داد به صورت یکطرفه از آنتن تلویزیون استفاده و تلاش کرد با مغلطه، تحریف واقعیات و دروغگویی، از هیچ، دستاوردسازی کند و سیاست‌های شکست‌خورده را به عنوان یک دیپلماسی موفق جا بزند.
3- نگاهی به آمارهای اقتصادی دولت‌های یازدهم و دوازدهم نشان می‌دهد برخلاف ادعاهای پزشکیان، پرونده این ۲ دولت بشدت سیاه است. طبق آمار بانک مرکزی، در سال‌های ۹۸ و ۹۹ رشد اقتصادی بدون نفت منفی ۶ دهم درصد و با نفت منفی 7.7 درصد بوده است و در مجموع آن 8 سال رشد اقتصادی کاهنده و سینوسی بوده و ثبات و امنیت اقتصادی برای مردم آنطور که اصلاح‌طلبان مدعی‌اند، در کار نبوده است.
قیمت دلار در دولت روحانی یکی از پاشنه‌های آشیل اقتصاد ایران بود که زندگی را بر مردم بسیار تنگ کرده بود. قیمت دلار در زمان شروع به کار دولت وی بدون برجام ۳۰۰۰ تومان بود و در پایان کار ۸ ساله به بیش ‌از ۲۷ هزار تومان رسید؛ یعنی ۹ برابر شد و رشد تورم و قیمت کالاهای اساسی فزاینده بود. آنها با بازی با آمارهای مقطعی و بریده بریده قصد دارند مخاطبان را گمراه کنند، در حالی که آمارهای موجود گویای همه چیز است.
4- در کنار رویکرد واداده، منفعل و یک‌سویه، ما دیپلماسی و سیاست خارجی انقلابی دولت سیزدهم را هم تجربه کردیم؛ دولتی که به جای تمرکز بر مذاکره با آمریکا، رویکرد تمرکز بر کشورهای منطقه، شراکت راهبردی با قدرت‌های غیرغربی و فعال کردن حوزه‌های خاموش در سیاست خارجی دولت پیشین را در دستور کار قرار داد و دیدیم در همین زمان کم چه اقدامات بزرگ و ماندگاری انجام شد.
5- جریان انقلاب به دنبال تنش‌زایی نیست اما در عین حال در مقابل زیاده‌خواهی‌ها در برابر هر نیروی خارجی ایستادگی خواهد کرد، کما اینکه دولت آیت‌الله شهید رئیسی درباره برجام از مذاکره فرار نکرد اما در عین حال کشور را معطل نتیجه مذاکرات هم نکرد. دیپلماسی انقلابی، نظام بین‌الملل را نه غرب بلکه متشکل از 200 کشور دنیا و مناطق و زیرحوزه‌های مختلف می‌داند که هر کدام فرصت‌ها و ویژگی‌های منحصر به فردی را در نظام بین‌الملل پیش روی هر کشوری قرار می‌دهد. جریان انقلاب، آمریکا و غرب را هژمون نظام بین‌الملل نمی‌داند، بلکه معتقد است نظام بین‌الملل با سرعت به سمت نظام چندقطبی در حال تغییر است و نقش قدرت‌های منطقه‌ای و سازمان‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در سال‌های آتی بسیار تعیین‌کننده خواهد بود. پیوستن به سازمان‌هایی مثل شانگهای و بریکس، حضور فعال در جنبش عدم تعهد و تلاش برای همگرایی با کشورهای همسایه و ایجاد سازوکارهای جدید اقتصادی و سیاسی در همین راستاست.   
انتخابات ۸ تیر در واقع انتخاب بین ۲ رویکرد است؛ رویکردی که می‌خواهد کشور را به عقب بازگرداند و دیدگاهی که بر پایه «عزت، حکمت و مصلحت» به دنبال احقاق حقوق واقعی ملت ایران است.

Page Generated in 0/0056 sec