گروه سیاسی: آنچه این روزها با عنوان مرددین توجه بخشی از جامعه را به سمت خود جلب کرده،  حاصل 2 مساله است؛ نخست آنکه جامعه در یک شک انتخاباتی به سر می‌برد و از سوی دیگر، تجربه تلخ هجمه‌ها و فشارهای بیرونی مانع آن می‌شود افراد نتیجه رای خود را بروز دهند. یعنی بخشی از جامعه تمایل دارد در برابر پرسش از انتخاب خود، «سکوت» کند و رای خود را آرام و بی‌سروصدا به صندوق‌های رای بیندازد. البته مساله مرددین پدیده امروز انتخابات نبوده و نیست؛ سال 1400 در جریان نظرسنجی ایسپا و پس از مناظره سوم، از افرادی که تمایل به شرکت در انتخابات داشتند پرسیده شد «تا چه اندازه ممکن است تصمیم خود را در رأی به کاندیدای مورد نظرتان تغییر دهید؟» از بین افرادی که نامزد مورد نظر خود را انتخاب کرده بودند، 18.4 درصد گفتند ممکن است نظرشان را تغییر دهند. یعنی حتی کسانی که نامزد انتخاباتی خود را در پایان سومین مناظره، انتخاب کرده بودند، گفتند ممکن است نظرشان قطعی نباشد.

جامعه ایرانی نشان داده توجه ویژه‌ای به مسائل «اقتصادی - معیشتی» دارد و در انتخاب خود تحت تاثیر کنش‌های فرهنگی قرار می‌گیرد. به هر حال باید انتخاب کرد. فردا که جامعه ایرانی برای تعیین سرنوشت 4 سال آینده پای صندوق‌های رای می‌رود باید نام یکی از نامزدهای حاضر در عرصه رقابت را به صندوق‌ بیندازد. از سویی این پرسش وجود دارد: بخش عمده جامعه مرددین چه کسی را انتخاب خواهند کرد. 

«وطن امروز» در گزارش‌های پیشین خود تلاش کرد انتخاب را برای جامعه شفاف کند تا با آگاهی بتواند تصمیم بگیرد. در گزارش نخست، درخواست‌های مردم ایران از رئیس‌جمهور آینده بررسی و مبتنی بر این گزاره‌ها، پیشنهاد‌هایی برای پرشور شدن انتخابات ارائه شد، همچنین به این مساله پرداخته شد که نامزدهای انتخابات باید چه برنامه‌هایی داشته باشند تا بتوانند توجه بخش بیشتری از جامعه را به سمت خود جلب کنند. «کنترل تورم و قیمت‌ها»، «مبارزه با فساد و رانت»، «تصمیم‌گیری قاطع و جدیت»، «برنامه‌ریزی درست و تغییر سیاست‌ها و قوانین نادرست» و «عزل مدیران ناکارآمد و ضعیف» از جمله مهم‌ترین خواسته‌های جامعه از رئیس‌جمهور است. «وطن امروز» در گزارش بعد خود به تشریح توئیت معنادار صفحه KHAMENEI.IR  پرداخت و «به گذشته شخص نگاه کنید؛ کارآمدی را با حرف نمی‌شود تشخیص داد» را تشریح کرد. در آن گزارش تاکید شد کاندیدایی که دارای کارنامه موفق است، در واقع یک اعتماد دوطرفه را با مردم ایجاد و از همه مهم‌تر نظام فکری و مختصات تصمیم‌گیری درست برای انتخاب صحیح را محقق می‌کند، بنابراین کاندیدایی که کارنامه موفق و برنامه‌های مدون برای ریاست‌جمهوری و تحقق وعده‌های خود دارد، نسبت به سایر کاندیداها از شانس بیشتری برای جلب اعتماد عمومی برخوردار است.

همچنین در گزارشی عنوان شد «بداخلاقی‌ها چگونه جایگاه آیینی انتخابات را مخدوش کرده و مانع انتخاب عقلانی و رشد‌یافتگی فضای عمومی جامعه می‌شود». در آن گزارش تاکید شد: «قربانی شدن اخلاق و اتخاذ سیاست‌های تخریبی به جای تبلیغات تبیینی از مخاطرات تجربه‌شده در انتخابات‌های ادوار ریاست‌جمهوری بوده است؛ تخریبی که فارغ از تاثیری که بر نتیجه نهایی انتخابات و رای مردم داشته، فضای سیاسی کشور را نیز نازل کرده است».

نهایتا در گزارش تحلیلی‌ای که با عنوان «رئیس‌جمهوری در کلاس جهانی» منتشر شد، تاکید شد در تحولات شتابان این روزهای جهان و آنچه «تغییر معادلات بین‌المللی و برقراری نظم نوین جهانی» عنوان می‌شود، رئیس‌جمهور منتخب جامعه ایران باید بتواند جایگاه کشور را در این تحولات به ‌گونه‌ای مدیریت کند که بیشترین منفعت را برای مردم داشته باشد. کوچک‌ترین اشتباه در عرصه جهانی و تعلل در تصمیم‌گیری، عواقب ویرانگری خواهد داشت که تا چند دهه گریبانگیر جامعه خواهد بود. مصادیق اشتباهات برخی روسای‌ جمهوری که ایران را در شرایطی منفعل قرار داد، کم نیست، همچنین مهم است رئیس‌جمهور آینده بتواند ظرفیت کافی برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی در سطح بین‌المللی داشته باشد. این مهم می‌تواند از طریق بررسی تحولات پیش رو و مقایسه آن با برنامه‌های کاندیدا‌های ریاست‌جمهوری حاصل شود.

در نهایت اینکه مسیر انتخاب پیش روی جامعه قرار دارد. مردم ایران باید با اعتماد به نفس، به گزینه‌ای که می‌تواند «مجری» سیاست‌گذاری‌های کلان با بیشترین «کارآمدی» باشد رای دهند تا در سال‌های پیش رو طعم پیشرفت را بچشند. البته مسیر دیگری هم پیش روی آنهاست و می‌توانند در یک عقبگرد محسوس به روزهای مدیریت دولت روحانی بازگردند.