امیرعباس نوری: مسعود پزشکیان نهمین رئیس‌جمهوری اسلامی ایران شد. بله! کمتر کسی فکرش را می‌کرد. البته به مرور و با روشن شدن صحنه رقابت، تا حدودی قابل پیش‌بینی  بود که در صورت اشتباه جبهه انقلاب، حتما اتفاقات 1392 تکرار خواهد شد و دوقطبی کاذب این بار پزشکیان را راهی خیابان پاستور خواهد کرد.

حالا پزشکیان منتخب مردم برای گرفتن سکان ریاست جمهوری اسلامی ایران است.

یکی از مهم‌ترین سوالاتی که از روز گذشته مطرح شده این است: راهبردهای پزشکیان در سیاست داخلی و خارجی چیست؟ 

ذیل این سوال، می‌توان سوالات بیشتری هم مطرح کرد. با این حال می‌توان به این سوال کلی، پاسخ‌های کلی داد.

سبد رای پزشکیان مشخص است. رای‌های ایدئولوژیک سهم کمی از سبد پزشکیان داشته است. سبد رای پزشکیان را عمدتا دیدگاه‌های میانه‌رو و عملگرا تشکیل داده است. از همین رو می‌توان پیش‌بینی کرد او در تعیین راهبردها و استراتژی خود در سیاست داخلی و خارجی، میانه‌روی مبتنی بر واقع‌بینی را اتخاذ کند. بر همین اساس می‌توان حدس زد پزشکیان دست‌کم در یکی دو سال نخست ریاست‌جمهوری خود، از سیاست‌گذاری‌ها و اقدامات رادیکال و افراد واجد این ویژگی دوری خواهد کرد. ادبیات پزشکیان در دوره رقابت‌های انتخاباتی و همین‌طور اظهارات روز گذشته او در حرم مطهر امام خمینی(ره) نشان می‌دهد او نسبت به ماهیت سبد رای خود واقف است.

اما نکته دیگر درباره ترکیب کابینه او است. به نظر می‌رسد کابینه پزشکیان نیز منطبق بر رویکرد میانه‌رو وی ترسیم و انتخاب خواهد شد. پزشکیان در مناظره‌های انتخاباتی دائما بر ضرورت ایجاد اجماع ملی در کشور تاکید می‌کرد. محمدجواد ظریف نیز هفته گذشته در یاسوج تصریح کرد کابینه پزشکیان یک کابینه ائتلافی متشکل از اصلاح‌طلب، اصولگرا و مستقل خواهد بود. این اظهارات نشان می‌دهد پزشکیان و اطرافیان وی نسبت به ضرورت دوری از تندروی واقف هستند و کابینه انتخابی وی نیز متناسب با این واقعیات مربوط به سبد رای وی چیده خواهد شد.

البته در کنار این موارد باید به واقعیاتی مانند ترکیب مجلس دوازدهم و نقش متعادل‌کننده آن در اتخاذ سیاست‌های دولت چهاردهم اشاره کرد. بر همین اساس به نظر می‌رسد دولت مسعود پزشکیان در سال‌های نخست رویکردهای متفاوت‌تری نسبت به دولت حسن روحانی اتخاذ خواهد کرد. پزشکیان می‌داند تندروی و نزدیک شدن به سیاست‌های روحانی در داخل و خارج برای دولت او چه هزینه‌هایی خواهد داشت.