حنیف غفاری: طی هفته‌های اخیر ۳ رخداد قابل توجه در اتحادیه اروپایی رخ داد که ساختار قدرت در بروکسل را به چالش کشیده و آینده‌نگاری تحولات جاری و آتی در آن را دشوار کرده است. یکی از این تحولات مهم، ریاست دوره‌ای مجارستان بر اتحادیه اروپایی است. حضور ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان در راس معادلات اجرایی اتحادیه طی ۶ ماه پیش رو، بدترین خبر ممکن برای قاره سبز محسوب می‌شود. اوربان، از منتقدان ساختار اروپای واحد است که کشورش هم‌اکنون ریاست این مجموعه را برعهده گرفته است. مجارستان به طور رسمی از اول ژوئیه به مدت ۶ ماه ریاست اتحادیه اروپایی را برعهده می‌گیرد، این در حالی است که برخی مقام‌های اروپایی نگرانند این کشور به عنوان رئیس دوره‌ای، مشکلاتی را در برابر موضع‌گیری‌های اتحادیه ایجاد کند. این نگرانی با توجه به مواضع قبلی و کنونی اوربان در قبال کلیت و موجودیت اتحادیه اروپایی و منطقه یورو کاملا قابل درک است! بدون شک مجادله بوداپست و بروکسل در دوران ریاست مجارستان بر اتحادیه اروپایی تشدید خواهد شد و اوربان از موقعیت جدید خود جهت تعلیق بسیاری از مباحث و مذاکرات جنجالی (به سود منافع بوداپست) استفاده می‌کند. دومین تحول مهم در اروپا، مربوط به برگزاری انتخابات زودهنگام در فرانسه و موقعیت رو به رشد جبهه ملی (جریان ملی‌گرای افراطی) و البته چپ افراطی در این کشور است. موقعیت و جایگاه امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه شدیدا تنزل یافته و شاهد تبلور نوعی آنارشیسم مزمن در پاریس و حتی اروپا هستیم. محصول این روند، تضعیف جایگاه فرانسه به عنوان یکی از ستون‌های اصلی اتحادیه اروپایی و منطقه یورو خواهد بود. نباید فراموش کرد پس از خروج رسمی انگلیس از اتحادیه اروپایی، برلین و پاریس ۲ ستون اصلی اروپای واحد محسوب می‌شوند. گرایش فرانسوی‌ها به سوی ملی‌گرایان، می‌تواند پیش‌درآمدی جهت تکرار پدیده خروج از اتحادیه در این کشور باشد. در این صورت مسلما ژرمن‌ها به تنهایی قدرت حفظ ساختار و بنیان‌های سنتی اتحادیه اروپایی را ندارند. رشد آرای جریانات ضدساختار اتحادیه در فرانسه، به معنای تغییر برخی مناسبات و گذار از برخی ثوابت و بنیان‌های سنتی قدرت در این مجموعه است.  سومین تحولی که اروپاییان را آشفته کرده، معطوف به ضعف انتخاباتی جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در برابر رقیب جنجالی سرسختش دونالد ترامپ است. برگزاری مناظره انتخاباتی اول میان طرفین، این مساله را به اثبات رساند که ضریب آسیب‌پذیری دموکرات‌ها در انتخابات ۵ نوامبر/ ۱۵ آبان به مراتب نسبت به جمهوری‌خواهان بیشتر است.

هر چند موضوع وادارسازی بایدن به کناره‌گیری از صحنه انتخابات بیش از پیش از سوی برخی چهره‌های مطرح حزب دموکرات مطرح شده است اما فعلا وی مقاومت سرسختانه‌ای در این باره نشان می‌دهد. در چنین شرایطی بازگشت ترامپ به کاخ سفید بدترین خبر ممکن برای اروپاییان خواهد بود. ترامپ حامی احزاب ملی‌گرای افراطی و ضدساختار اتحادیه اروپایی است و فراتر از آن، در صدد دفرمه‌سازی ساختار امنیتی جاری در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) است.