با آغاز فصل گرما در کشور، گسترش چند بیماری با ریشه‌های مختلف موجب نگرانی ایرانیان شده است؛ از تب دنگی گرفته تا تب کریمه کنگو. هنوز علت شیوع این بیماری‌ها در کشور مشخص نشده که شنیده می‌شود شیوع بیماری جذام هم این روزها اوج گرفته است. بر اساس اطلاعات مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، سال گذشته (1402) تعداد 9 مورد جدید جذام در کشور گزارش شده که 6 نفر از آنها ایرانی و سایر بیماران از اتباع خارجی بوده‌اند. تا پایان سال 1402 تعداد تجمیعی موارد غایب از درمان 411 مورد بوده که 120 مورد اتباع افغانستانی هستند. دکتر پیام طبرسی، فلوشیپ بیماری‌های عفونی با تاکید بر اینکه بهتر است بیماری جذام کنترل شود اما ابتلای 9 مورد جذام هشداری برای کشور محسوب نمی‌شود، گفت: بیماری‌هایی که توسط اتباع، بویژه اتباع افغانستان وارد ایران می‌شود مثل سل، اچ‌آی‌وی و مالاریا بسیار مهم‌تر است و بر ضرورت غربالگری تاکید می‌شود. وی گفت: انتقال جذام در طولانی‌مدت بوده و مساله‌ای نگران‌کننده نیست. افرادی مبتلا به جذام می‌شوند که به مدت طولانی (حداقل یک تا ۲ سال) با فرد جذامی در ارتباط بوده باشند. مساله اصلی ما در حال حاضر مربوط به آمار ابتلا به جذام نیست، بلکه ورود بیماری‌هایی مثل تب دنگی، سل، مالاریا و اچ‌آی‌وی از سمت مسافران خارجی و اتباع، بویژه اتباع افغانستان و نبود غربالگری است که سلامت آینده جامعه را به خطر می‌اندازد. همچنین دکتر کیانوش جهانپور، سخنگوی سابق وزارت بهداشت در توئیتی درباره اخبار منتشر شده پیرامون شیوع جذام نوشت: در روزهای اخیر آمار شناسایی مواردی محدود از بیماری جذام یا خوره و اطلاعات غلط منتشره موجب نگرانی برخی هموطنان شده است اما به خاطر داشته باشیم که جذام اگرچه بیماری باکتریایی یا میکروبی است ولی کسی که مبتلا می‌شود ۲ فاکتور را حتما دارد؛ اول استعداد ژنتیکی و سرشتی است. چه‌بسا 95 درصد مردم دنیا به‌ طور ژنتیکی مقاومت در برابر جذام دارند؛ یعنی حتی اگر به مدت طولانی هم در تماس با میکروب قرار داده شوند، مبتلا نخواهند شد. دوم، تماس‌های مکرر منظم و نزدیک برای ماه‌‌ها یا سال‌ها با فرد جذامی از نوع واگیردار و عفونی که حتما درمان نشده باشد.  لذا جذام گرفتن به این سادگی نیست و هراس یا هراس‌افکنی از آن، ناشی از ناآگاهی و اطلاعات نادرست است. البته فقر وبی‌خانمانی و تغذیه نامناسب و عدم دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی از عوامل مساعدکننده ابتلا به این بیماری است.  امروزه جذام درمان می‌شود و از بین می‌رود به شرط اینکه قبل از تخریب اعصاب محیطی درمان شروع و انجام شده باشد. واکسن ب‌ث‌ژ نیز که در ایران در کودکی تلقیح می‌شود به میزان قابل توجهی از بدن در برابر جذام حفاظت می‌کند. از این رو با موارد بیشتر جذام و عوارض آن بیشتر در کشورها و جوامع فقیر، توسعه‌نیافته و فاقد امکانات بهداشتی درمانی مواجهیم.