عبدالله دارابی: تمرینات تیم فوتبال استقلال برای حضور در لیگ برتر و جام حذفی 04-۱۴۰۳ و لیگ نخبگان آسیا با ۹ بازیکن استارت‌ زده شد، آن هم در شرایطی که توقع می‌رفت با حضور هلدینگ خلیج‌فارس به عنوان مالک این باشگاه و وعده‌های ابتدایی مسؤولان این غول متمکن پتروشیمی کشور، این باشگاه دوران آرامش و بی‌دردسری را تجربه کند اما زهی خیال باطل! در وصف احوال این روزهای  باشگاه استقلال باید گفت؛ دریغ از پارسال!

به‌راستی هدف از واگذاری این باشگاه به مجموعه‌ای چنین متمول چه بوده است؟ مسؤولان هلدینگ به چه قصد و نیتی مالکیت استقلال را قبول کردند؟ وعده‌های آنچنان پرطمطراق عبدالعلی علی عسکری، رئیس هلدینگ خلیج فارس درباره نقشه راه و آینده استقلال چه شد؟ 

این باشگاه بزرگ در دوران مالکیت این هلدینگ قرار است چه سرنوشتی را تجربه کند؟ اینها بخشی از سوالاتی است که مسلما به ذهن اهالی فوتبال بویژه هواداران باشگاه بزرگ پایتخت خطور کرده و می‌کند. تا به اینجای کار که استقلال نه‌تنها منفعتی از این تغییر مالکیت نبرده، بلکه وضعیتی اسفبارتر از سال اسفبار گذشته را طی می‌کند.

ترکیب جدید هیات‌مدیره باشگاه که متشکل از اعضای سابق و یک پیشکسوت والیبال است، نخستین نقطه ابهام‌برانگیز کار است. ابقای افرادی که در دوره سابق نیز عملکرد قابل دفاعی نداشته‌اند، قرار است حلال کدام مشکل باشگاه باشد و اساسا این ابقا بر پایه کدام توفیق خاص انجام شده است؟ اصلا با وجود چنین مالک پولداری، چه نیازی به این افراد بود؟ مگر قرار است با وجود این مالک، باز هم استقلال مشکل مالی داشته باشد؟ وانگهی در میان خیل عظیم پیشکسوتان استخوان خردکرده این باشگاه یک نفر واجد شرایط و آگاه به چم و خم این باشگاه یافت نمی‌شده که قرعه فال به نام مصطفی کارخانه بیگانه با این باشگاه خورده است؟ البته بگذریم از علاقه وی به باشگاه رقیب که قبلا و علنا نیز به آن اقرار کرده است و همگان نیز بدان وقوف یافته‌اند! این همه وقت هدر دادن برای انتخاب چنین هیات‌مدیره نامتوازن و معمولی بود؟! به‌راستی مگر به دوران قحط‌الرجال برخورد کرده‌اید؟ دومین مساله عدم انتخاب مدیرعاملی توانمند است که با توجه به قرائن موجود، استقلال باید با مدیری ناکارآمد به نام فرشید سمیعی طی طریق کند؛ مدیری که اگر کاربلد بود، استقلال در این برهه مهم درگیر این وضعیت بغرنج و انتقادبرانگیز نبود. نکته دیگر؛ عدم تمدید قرارداد با بازیکنان موفق فصل گذشته و عدم یارگیری مطلوب در پروسه جذب بازیکنان جدید است. قرار است با کدام بازیکنان دل‌خوش به افتخارآفرینی در فصل آتی لیگ ایران و آسیا باشیم؟ با توجه به روند کار گویا قرار است همان بازیکنان معمولی فصل قبل را در دوره مالک ثروتمند باشگاه نیز شاهد باشیم که باز خود حسرتی بزرگ را از این منظر در دل هواداران استقلال باقی می‌گذارد. نکته چهارم اینکه؛ توقع می‌رفت باشگاه استقلال در دوره جدید مدیریتی صاحب نظم و نظامی صحیح شود اما استخدام بازیکنان خارجی بی‌کیفیت آن هم خارج از کانال سرمربی تیم، نشان داد گویا قرار نیست استقلال روی خوش و شیوه‌ای نظام‌مند را به خود ببیند، چه زیر نظر وزارت ورزش و چه تحت قیمومت هلدینگ خلیج‌فارس! چه‌بسا دوران قبلی به مراتب قابل‌هضم‌تر از این دوران برای دل‌سوختگان این باشگاه نیز باشد. پنجمین نکته ابهام‌برانگیز و نگران‌کننده؛ سکوت سرمربی و همچنین انتخاب‌های او است، سوای لژیونرها که تمایلی برای حضور در فوتبال ایران ندارند، چرا نکونام لیست قبلی خود را که شامل بازیکنان شاغل در ایران بود اکنون درخواست نکرده است؟ لیستی که در آن بازیکنان موفق و آینده‌داری به چشم می‌خورد که قطعا به کار استقلال نیز می‌آمد. قرار بود برای افزایش بازدهی فنی تیم یک مربی خوب خارجی هم به کادر فنی اضافه شود که با شروع تمرینات نیز اثری از این قرار نیست؛ پس اگر استخدام مربی خارجی در برنامه وی است چه زمانی بهتر و ضروری‌تر از زمان شروع تمرینات؟!

با این اوصاف و مشاهدات، این ره به ترکستان ختم می‌شود و باید برای استقلال همان دوران نابسامان سابق را منتظر باشیم و حتی بدتر از آن را.