گروه فرهنگ و هنر: آخرین نوبت از سلسله‌نشست‌های «سینما رو به آینده» با حضور سعید رجبی فروتن، بهروز افخمی، سیدضیا هاشمی سجاد نوروزی، به میزبانی امیر قادری و به همت سازمان سینمایی سوره در پردیس سینمایی آزادی برگزار شد.

در این نشست بهروز افخمی، تهیه‌کننده و کارگردان سینما با اشاره به روند و وضعیت صنوف در حوزه سینما گفت: در واقع بحث‌های مربوط به صنف و سازمان و بخش خصوصی و صنفی با دولت را من زیاد وارد نیستم، یعنی آخرین کارهایی که درباره این موضوع انجام دادم، مربوط به همان مجلس ششم بود که الان ۲۰ سال از آن گذشته است ولی به یاد دارم که آن موقع ما در مقابل قانون سینما و کتاب خیلی مقاومت کردیم که آقای مهاجرانی احتمالاً با نیت خوب خواست قانون کتاب را تصویب کند. قانون کتاب زودتر آمد و من مقداری ناشران آن موقع را تحریک کردم که این کار را نکنید و نگذارید مجلس برای شما تصمیم بگیرد.

بهروز افخمی همچنین در ادامه افزود: آقای مهاجرانی گفت قانون کتاب را می‌خواهد به مجلس بیاورد و ما مصاحبه کردیم و گفتیم نمی‌گذاریم به صحن برسد و در همان کمیسیون فرهنگی آن را متوقف می‌کنیم. برای قانون سینما هم تکلیف مشخص شد و گفتند اول باید سر قانون کتاب بجنگیم. به نظر من این چیزی جز به ضرر ناشران و نویسندگان و کل فضای نشر و کتاب نبود. یک‌سری از ناشران به کمیسیون فرهنگی آمدند و گفتند ما خودمان یک پیش‌نویس قانون کتاب نوشته‌ایم که اگر قرار است دولت قانون کتاب تنظیم و پیش‌نویس کند، ما خودمان این را نوشتیم که بدانید نظر ما چیست. در همان جلسه که نیم ساعت هم بیشتر طول نکشید و خوشبختانه هیچ کدام از اعضای کمیسیون فرهنگی آن موقع نبودند و من تنها بودم، گفتم نامه‌تان را بردارید و بروید. برای اینکه این قانون و هر قانون دیگری که وقتی به کمیسیون فرهنگی برسد، همه اعضای کمیسیون فرهنگی حق دارند آن را کم و زیاد کنند.

وی ادامه داد: به آنها گفتم این نظام قانون‌گذاری در مجلس جز اینکه به شما صدمه بزند کار دیگری نمی‌تواند بکند. بعد وحشت کردند و پیش‌نویس را بردند. از آنجا به بعد فکر می‌کردم کلیات همیشه معلوم است. همیشه به دلیل اینکه دست‌اندرکاران فرهنگ از دولت انتظار دارند کمک‌هایی بگیرند، مدام با دولت کلنجار می‌روند، در حالی که کسی که اطمینان داشته باشد می‌تواند کتابی بنویسد تا مردم بخوانند و فیلمی بسازد که مردم ببینند، باید به دولت بگوید مرا به خیر تو امید نیست شر مرسان و بعد مطابق همان اصول اولیه که در قانون اساسی هم به رسمیت شناخته شده است، بگویند به ما نزدیک نشوید تا کار خودمان را بکنیم اگرنه از شما شکایت می‌کنیم. من همیشه می‌گویم فیلمسازان و نویسندگان ایرانی از حقوق خود آگاه نیستند و برای خیلی از این کارها که دولت و دولت‌ها کردند، می‌توانند به قوه ‌قضائیه شکایت کنند و قوه ‌قضائیه هم موظف است رسیدگی کند.

کارگردان «کوچک جنگلی»  توضیح داد: من یادم است هاشم سبوکی به‌ عنوان تهیه‌کننده فیلم «سرب» را با ۲۵ میلیون تومان ساخت، آن هم زمانی که می‌شد با ۵ میلیون تومان فیلم ساخت. آقای فخرالدین انوار که آن زمان مدیر شبکه اول بود، فکر کرده بود این حق دولت است و پخش تیزر این فیلم را از تلویزیون ممنوع کرد. در این مورد ویژه هاشم سبوکی، چون برای فیلمش بسیار هزینه کرده بود، دل را به دریا زد و در دادگستری شکایت کرد به این عنوان که جلوی کار و کاسبی ما را گرفته‌اند. حکم جلب آقای انوار را از دادگستری گرفت. هیچکس فکر نمی‌کرد مدیر شبکه را بخواهند ببرند دادگستری. بعد با هم به نتیجه رسیدند و تا مدت‌ها هم پخش تیزر ممنوع نشد.

تهیه‌کننده فیلم «استاد» اظهار داشت: مرکز پژوهش‌ها دقیق است و اتفاقاً بهترین پیش‌بینی را هم درباره انتخابات ریاست‌جمهوری همین مرکز انجام داده بود. بحث اصلی این است که ما اگر از حقوق قانونی خود خبردار باشیم، می‌دانیم که دولت اصولاً حق ندارد قانون زیادی بنویسد. قانون زیاد و جدید نوشتن و تغییر دادن آن اصولاً کار کارشناسی می‌طلبد. حتی پیش از انقلاب کسانی که قوانین را نوشتند، حقوقدان‌های بزرگی بودند که علاوه بر اجتهاد بالا همه موارد را در نظر گرفتند. مثلاً قانون ازدواج و طلاق ایران را به هیچ شکل نمی‌توان تغییر داد. خنده‌دار است که نمایندگان جدید فکر می‌کنند باید یک تعدادی قانون جدید بنویسند. در حالی ‌که این قوانین جدید با قوانین قبلی در تعارض و بسیاری هم ننوشته باطل است.

وی درباره پروانه ساخت تصریح کرد: من همیشه گفتم مشکل از کسانی است که عادت کرده‌اند به گونه‌ای از دولت پول و رانت بگیرند و وقتی صحبت از حذف پروانه ساخت می‌شود، عده‌ای می‌گویند ما آماده‌ایم پروانه ساخت را حذف کنیم به شرط آنکه هر کسی می‌خواهد فیلم بسازد مسؤولیت فیلم خود را قبول کند.

افخمی گفت: خود ناشران برخلاف آنچه وانمود می‌کنند، پول خوبی در می‌آورند. اگر بخواهید این اوضاع کم و بیش مافیایی را که در انتشارات ایران است، بشکنید و بخواهید به تشکیل و تاسیس انتشارات جدید بپردازید، با مقاومت خود ناشران مواجه می‌شوید. در دوره کوتاه وزارت آقای جنتی در دولت روحانی، ایشان یک بار سعی کرد مساله سانسور را بردارد و انتشار را برعهده خود ناشران بگذارد. این خود ناشران بودند که گفتند ما اصلاً چنین چیزی را نمی‌خواهیم و نمی‌شود. مساله پروانه ساخت هم با گروه‌های قدرت مواجه می‌شود که به دولت فشار می‌آورند برای اینکه یک گروه کوچکی بتوانند تهیه‌کننده فیلم باشند؛ یک جور محفل و حلقه قدرت را تشکیل می‌دهند و همه چیز را هم گردن دولت می‌اندازند.