مهدی طاهرخانی: وضعیت امروز پرسپولیس در فصل نقل و انتقالات می‌تواند از جهتی شبیه همان دیدار معروف قرمزها و استقلال خوزستان باشد، البته‌ اینکه ‌پایانش هم شبیه آن مصاف است یا نه، بستگی به توانایی‌های درویش دارد.

ناباورانه ۳ بر صفر عقب افتاده‌اند، بیش از ۷۰ دقیقه از زمان بازی گذشته و فعلا خبری از کامبک نیست. 

اگر با عینک خوش‌بینانه به داستان نگاه کنیم، می‌شود آن بازی را مثال زد و اینکه امکان تلافی گل‌های خورده وجود دارد. اگر خروج ترابی و دانیال و کیمو را آن ۳ گل به حساب بیاوریم، می‌شود‌ این بازی باخته را با برد عوض کرد اما به شرط آنکه نوع بازی کاملا تغییر کند. رضا درویش فصل گذشته و حتی فصول قبل نشان داد رابطه چندان دوستانه‌ای با ‌ایجنت‌ها ندارد. فصول قبل یحیی گل‌محمدی با تماس‌های مستقیم که با بازیکنان مورد نظر برقرار می‌کرد، ‌این ضعف را پوشش می‌داد. به عنوان مثال اگر تماس‌های مستقیم یحیی با یاسین، صادقی و چند نفر دیگر نبود، به واسطه فضای منفی‌ای که بین آنها و مدیریت شکل گرفته بود، شاید هرگز توافق شکل نهایی نمی‌گرفت. مورد مهدی لیموچی مثال بسیار روشنی است. او در ابتدا عنوان کرد تا جدایی ترابی قطعی نشود، مذاکره نمی‌کند. ۳ هفته پرسپولیس معطل ماند تا جدایی ترابی رسمی ‌شود اما بعد از آن بود که باشگاه سپاهان از طریق مورایس وارد کارزار شد و ضمانت‌های ‌این مربی به لیموچی، نقش اصلی را‌ ایفا کرد. وقتی سرمربی فصل گذشته شما می‌رود، وقتی سرمربی جدید و ناآشنا با فوتبال ‌ایران را می‌آورید، باید فکر‌ این خلأ بزرگ باشید. متاسفانه هیچ فردی در کادر فنی پرسپولیس نبود که نقش مورایس را برای قرمزها ‌ایفا کند. از ‌این رو که ‌این بازیکن اصرار زیادی در بازی در وینگر چپ داشت، ترجیح داد به سپاهان برود چون در آنجا می‌شود براحتی حریف محبی و دیگر بازیکنان شد تا رقابت با اورونوف در پرسپولیس. 

برخلاف آنچه عنوان شده، نه مدیریت باشگاه پرسپولیس و نه حتی کادر فنی‌ این تیم مایل به جذب رامین رضاییان ۳۴ ساله نبودند اما از سوی دیگر نکونام از چندماه قبل به صورت مستقیم با زکی‌پور و رامین صحبت کرد تا برنامه‌های اصلی‌اش را برای آنها شرح دهد؛ ارائه فوتبالی بر مبنای سانترهای مواج ۲ مدافع کناری رونده. خب! چه کسانی بهتر از بال‌های سپاهان؟ 

در ‌اینجا فرصت طلایی برای پرسپولیس به وجود آمده که دفاع راست مطمئن و بااستعدادی چون صالح حردانی را جذب کند. پرسپولیس در یک هفته گذشته تمام تلاشش را برای ‌این کار انجام داد اما آنها مشکل بزرگی را پیش رو دارند؛ ترس ‌این بازیکن از انتقال مستقیم به پرسپولیس. بر خلاف رامین رضاییان که به مراتب پرحاشیه‌تر و جنجالی‌تر از ‌این بازیکن کم‌سر و صداست، حردانی کماکان هراس دارد. در ‌اینجا اگر مدیریت باشگاه به هر طریقی قادر به راضی کردن اطرافیان این بازیکن شود، بدون شک پرسپولیس برد بزرگی را به دست آورده است؛ جذب یک بازیکن ۲۵ ساله که ملی‌پوش است و دست‌کم نزدیک به یک دهه می‌تواند در سطح اول فوتبال ‌ایران حضور داشته باشد؛ موردی که قطعا برای رضاییان صادق نیست.

* درویش و مشکل با پرداخت پول رضایتنامه! 

نگاهی به نقل و انتقالات یک دهه گذشته نشان می‌دهد نه تنها در ‌این برهه که به جرات در تاریخ باشگاه پرسپولیس، چنین عقب‌افتادگی‌ای در نقل و انتقالات وجود نداشته است؛ از دست دادن قطعی ۳ ستاره و جذب صفر بازیکن، آن هم در حالی که سپاهان و تراکتور بیشترین و باکیفیت‌ترین خریدهای ممکن را انجام داده‌اند و استقلال با جذب محمدحسین اسلامی، رامین رضاییان، سامان فلاح و میلاد زکی‌پور و بدون از دست دادن هیچ ستاره‌ای در حال پیشبرد اهدافش است. حال سوال از درویش ‌این است؛ چگونه می‌تواند کامبک بزند؟ در بازار داخلی و با توجه به نیازهای پرسپولیس تنها چند بازیکن وجود دارند که می‌توانند ورق را به سود قرمزها برگردانند. صالح حردانی و فرشاد احمدزاده دم‌دستی‌ها به شمار می‌روند و علی قلی‌زاده و میلاد محمدی بازیکنانی که باید پرسپولیس رضایت آنها را از باشگاه‌شان بگیرد اما واقعا درویش قادر است رضایت یک بازیکن تحت قرارداد را بگیرد؟ هرچه گذشته را ورق بزنیم، تنها به نام محمد خدابنده‌لو برمی‌خوریم و ‌این نشان می‌دهد اگر درویش قصد تغییر ‌این شکست بزرگ را به پیروزی دارد، تنها راهکارش بازی متفاوت است. زمان به سرعت در حال از دست رفتن است و او چاره‌ای ندارد جز تغییر رویه. 

اسکانس حرف اول و آخر را می‌زند. ‌اینکه فلان بازیکن برای حضور در پرسپولیس دودل است یا واهمه دارد، توجیه مناسبی برای از دست دادنش نیست. شما بازیکن و ‌ایجنتش را راضی کن، بدون شک‌ این انتقال شدنی خواهد بود. اگر باشگاه به هر طریقی بتواند آن بازیکن و اطرافیانش را راضی کند، گره باز می‌شود. بدون هزینه و ریسک مالی، هیچ موفقیتی در دسترس نیست.

اگر پرسپولیس با پول فروش عبدالکریم حسن، نتواند بازیکنی در سطح قلی‌زاده و میلاد محمدی را بخرد، آن وقت دوسر سوخت داده است. دکترین درویش که بر مبنای دادن زمان و گرفتن زمین است، تا ‌این لحظه به شکست مفتضحانه‌ای منتج شده. برای کامبک چاره‌ای نمانده جز تغییر رویه؛ شاید هم چند تعویض، چند جابه‌جایی، عوض کردن نوع حملات و دست آخر تن دادن به ریسک.

***

لیست در دسترس قرمزها