۱- اسرائیل بنا بر دکترین قدیمی و پایه‌ای «بن‌گورین» (اولین نخست‌وزیر این رژیم) هیچگاه نباید وارد یک جنگ طولانی می‌شد و شاید کسی هم فکرش را نمی‌کرد این جنگ تا این حد طولانی شود. این اعتراف سخت ارتش صهیونیستی، خط بطلان دیگری بود بر تبلیغات و پروپاگاندای ۵۷ ساله این رژیم مبنی بر اینکه ارتش آن، چهارمین ارتش دنیاست. صهیونیست‌ها بویژه پس از جنگ 6 روزه در سال 1967 که طی آن ارتش‌های ۳ کشور قدرتمند عربی (مصر، سوریه و اردن) را طی فقط 6 روز شکست دادند، اینطور در رسانه‌ها و افکار عمومی جهان جا انداختند که ارتش اسرائیل شکست‌ناپذیر است. هرچند دروغ بودن این ادعا بارها (از سال 2000 به بعد که مجبور به خروج از جنوب لبنان شدند) محرز شده اما اعتراف اخیر آن هم نه در برابر یک یا چند ارتش کلاسیک و قدرتمند، بلکه در برابر ۲ گروه فلسطینی حماس و جهاد اسلامی با کمترین امکانات در گستره‌ای به اندازه نوار غزه نشان داد تل‌آویو بدون حمایت بزرگ‌ترین پشتیبان خود ایالات متحده تا چه حد آسیب‌پذیر و ناتوان است. البته نباید منکر توانمندی این رژیم در حوزه‌های صنعتی و طراحی سلاح شد اما مهم‌تر از همه اینها -بویژه در میانه جنگ - توان پشتیبانی و لجستیک و تامین تجهیزات و نیروی انسانی است که اسرائیل در هر دوی آنها با مشکل اساسی مواجه شده است.

در زمینه تامین نیروی انسانی که بارها اعلام شده ارتش این رژیم نیازمند سربازان جدید است تا بار جنگیدن مداوم از روی دوش نیروهای احتیاط فعلی برداشته شود. به گفته «یوآو گالانت» وزیر جنگ رژیم، ارتش اسرائیل برای ادامه جنگ در غزه نیاز فوری به لااقل ۱۰ هزار سرباز اضافه دارد و نیمی از این نیاز را می‌تواند از جامعه ارتدکس (حریدی) اسرائیل تامین کند اما مذهبی‌ها به هیچ وجه حاضر نیستند وارد خدمت سربازی در ارتش شوند و همین باعث شده نیروهای جنگنده حاضر در ارتش بویژه نیروهای احتیاط که طی این 9 ماه بیش از توان خود در خدمت مانده‌اند، بشدت به ادامه این وضع معترض باشند و فرماندهان ارتش را با چالش‌های فراوان مواجه کنند.

طی روزهای گذشته، دادگاه عالی رژیم صهیونیستی به اتفاق آرا به عدم تمدید معافیت مردان ارتدکس که در سن خدمت هستند رای داد اما دولت اسرائیل به دلیل وجود ۲ حزب مذهبی در درون دولت جرأت اجرای آن را ندارد و از فراخواندن نیروهای مذهبی به ارتش خودداری می‌کند.