طبق آخرین گزارش‌ها 9 استان کشور با تب دنگی مواجهند. در این میان کارشناسان بر ضرورت مدیریت صحیح پسماند به منظور کنترل جمعیت پشه آئدس مهاجم، مدیریت محیطی برای مبارزه با آن و همچنین جلوگیری از افزایش موارد مثبت ابتلا به تب دنگی تاکید دارند. معاون سازمان پدافند غیرعامل کشور گفت: ۹ استان کشور درگیر تب دنگی هستند اما آمار مرگ و میر ناشی از گزش پشه آئدس بسیار اندک است. سردار محمدعلی قمی دیروز در شورای پدافند استان لرستان اظهار کرد: جلوگیری از ابتلا به تب دنگی نیاز به آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی دقیق به مردم دارد. وی گفت: مرگ و میر تب دنگی به میزان قابل توجهی اندک است اما با توجه به پیش‌بینی انتقال ویروس با جابه‌جایی مسافران از استان‌های آلوده، باید زمینه مقابله با بیماری از طریق اطلاع‌رسانی به مردم فراهم شود. معاون سازمان پدافند غیرعامل کشور ادامه داد: پاکسازی و بهسازی فضاهای عمومی از جمله اقدامات ضروری برای مقابله با تب دنگی است. همچنین در دستورالعمل ابلاغ شده به استان‌ها، وظایف دستگاه‌های اجرایی کاملا مشخص شده است. قمی با اشاره به در پیش بودن اربعین حسینی و انتقال مسافران از کشورهای شرقی به عراق اظهار کرد: امیدواریم با رعایت بهداشت و انجام وظایف از سوی دستگاه‌های اجرایی با این بیماری مقابله شود و مشکلی به وجود نیاید. بیماری تب دنگی یک بیمار ویروسی است که از گزش پشه آئدس ایجاد می‌شود البته به شرطی که این پشه قبلا فردی را که ویروس این بیماری را داشته نیش زده باشد و بر اثر گزش، ویروس این بیماری را به فرد دیگر منتقل کند. در غیر این صورت گزش این پشه به تنهایی خطری ندارد. یکی از مهم‌ترین علائم این بیماری تب شدید است به همین علت به این بیماری تب استخوان‌شکن هم می‌گویند. این بیماری بیشتر در مناطق گرمسیر و استوایی دیده می‌شود اما انتقال پشه آئدس به کشورهای دیگر باعث گسترش این بیماری به بیش از ۱۱۰ کشور در دنیا از جمله اروپا شده است. تب، سردرد، کمردرد، درد پشت چشم، جوش و حساسیت‌های پوستی و در مواردی خونریزی بویژه از لثه از جمله علائم اصلی این بیماری است اما گاهی اشتراک علائم آن با برخی بیماری‌های تنفسی مثل کرونا و آنفلوآنزا کار شناسایی ‌آن را سخت می‌کند. بیماری تب دنگی درمان اختصاصی ندارد و علائم آن تا حدود ۱۴ روز بعد از گزش پشه آئدس - در صورتی که ناقل ویروس این بیماری باشد - در فرد بروز می‌کند اما در بیش از ۸۰ درصد موارد علائم بسیار خفیف و در مواردی بدون علامت است.