گروه سیاسی: مسعود پزشکیان در حالی سکان اجرایی کشور را در دست می‌گیرد که هم از نظر موقعیت در شرایط اعلا و تثبیت‌شده‌ای قرار گرفته و هم یک ریل‌گذاری هوشمندانه پیش‌رونده در کشور برقرار شده است. دولت شهید رئیسی تلاش بسیاری کرد تا در زمینه‌های مختلف اجرایی با نگاه اقتصادی، برخی رویه‌ها و سیاست‌های غلط موجود را حذف کند و اقتصاد کشور را به مسیر تعادل بازگرداند. نشانه‌های این ریل‌گذاری نیز در روزهای عملیات «وعده صادق» و پس از آن حادثه سقوط بالگرد حامل رئیس‌جمهور مشهود بود و در حالی که انتظار می‌رفت اقتصاد کشور بار دیگر دچار تلاطم شود، شاهد ثبات در کشور بودیم. اکنون نیز آمارهای رشد صادرات و کاهش تورم بر این ریل‌گذاری هوشمندانه صحه می‌گذارد. با وجود این شرایط، پزشکیان از امتیازهای ویژه‌تری نیز برخوردار است که به نوعی امتیازات اختصاصی وی محسوب می‌شود. شرایطی که شهید رئیسی و تیم وی از آن برخوردار نبوده ولی رئیس‌جمهور جدید می‌تواند از آن بهره ببرد. این شرایط موجب شده است پزشکیان سکان ریاست‌جمهوری را با امتیازات ویژه‌ای در دست بگیرد.

نخستین امتیاز ویژه در اختیار رئیس‌جمهور منتخب، «رسانه» است. شبکه رسانه‌های اصلاح‌طلب که در ادبیات عمومی جامعه به روزنامه‌های زنجیره‌ای و کانال‌های جناحی معروف هستند، در روزهایی که گزینه متبوع خود قدرت اجرایی را در دست نداشته باشند، خود را جریان منفصل دانسته و بدون نگاه به کلیت نظام و تامل در آنچه مساله امنیت ملی عنوان می‌شود، اقدام به فضا‌سازی می‌کنند و دست به تخریب گروه‌ مستقر می‌زنند. جریان‌های رسانه‌ای اصلاح‌طلب در سال‌های اخیر با خلق ادبیات مختلف تا حدی پیش آمدند که حتی هموطنان خود را که با آرا و نظرات آنها همسو نیستند «طالبان» خطاب کردند. این جریان در سال‌های گذشته مدعی بود از قدرت کنار گذاشته شده و به همین دلیل با طرح ادبیات «خالص‌سازی» تلاش موسعی در جهت تخریب دولت مستقر کرد. مهم‌ترین شاخصه رفتاری این جریان این بود که بدون در نظر گرفتن امنیت ملی و حفظ کلیت نظام جمهوری اسلامی ایران اقدام به فعالیت کرده و در تولید محتوا بدون در نظر گرفتن این ۲ اصل مهم اقدام به فضا‌سازی می‌کرد اما طرف دیگر ماجرا رسانه‌های انقلابی قرار دارند که خود را رسانه متصل می‌دانند و در حضور هر رئیس‌جمهور با هر گرایش سیاسی و نگاه جناحی، در نهایت خط جریان‌سازی خود را با در نظر گرفتن امنیت ملی و حفظ کلیت و سیاست‌های کلان نظام جمهوری اسلامی ایران پیگیری می‌کنند. از این جهت این امتیازی ویژه و منحصربه‌فرد برای پزشکیان است که تا پیش از آن و در دوره ریاست‌جمهوری شهید رئیسی وجود نداشت. نوع رفتار با حضور شهید رئیسی در بازار سنندج و ملاقات با فروشنده کرد را به خاطر بیاورید، این مساله را با واکنش‌ها به خرید سوپرمارکتی پزشکیان مقایسه کنید. از سوی دیگر برخوردها با استقبال «حسن یزدانی» قهرمان نام‌آشنای مردم ایران از شهید رئیسی را با حضور پزشکیان در کمپ تیم‌های ملی کشتی و تصویر منتشرشده از دیدار حسن یزدانی و مسعود پزشکیان را مقایسه کنید؛ هیچ نشانه و اثری از هجمه و توهین و تخریب پیدا نمی‌کنید. در نهایت گروه‌ها و جریان‌های فعال رسانه‌ای با کنایه از کنار این مساله عبور کرده‌اند. این مساله در موضوعات دیگر نیز قابل تطبیق است. 

مساله دوم که جزو امتیازهای ویژه رئیس‌جمهور محسوب می‌شود، تعهد جریان انقلاب به پیشبرد اهداف ذکرشده در سیاست‌های کلی نظام با وجود هر رئیس‌جمهور مستقر است. جریان مدافع آرمان‌های انقلاب اسلامی و اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران در همه دوره‌ها و شرایط، خود را ملزم به حراست از کشور می‌داند تا جایی که در مقابله با هر نوع آسیب و بحران وارد میدان می‌شود. از طرف دیگر نگاه آنها به مسائل منفعت‌طلبانه نبوده و هر جا که منجر به بالندگی بخش‌های زیرساختی، اقتصادی و اجتماعی شود، ورود می‌کنند. برای نمونه حضور گروه‌های مختلف جهادی و ستادی را در روزهای سیل 98 به خاطر بیاورید. در حالی که اثری از رئیس‌جمهور وقت دیده نمی‌شد و استاندار از محدوده استان خارج شده بود، گروه‌ها و سازمان‌های مختلفی که به طور مستقیم تعهد اجرایی به دولت نداشتند، یا وظیفه‌ای در این راستا برای آنها در نظر گرفته نشده بود، با تمام توان در صحنه حاضر شدند و توانستند مرهمی بر آلام سیل‌زدگان شوند. همین الگوی کنشی را می‌توان در روزهای نخست شیوع کرونا مورد تطبیق قرار داد. دولت وقت در حالی دچار سردرگمی و چالش شده بود که همه گروه‌های مردمی و نهادهای غیرمرتبط در حال برنامه‌ریزی برای مقابله با کرونا بودند و الگوی بی‌نظیری از هماوردی جامعه ایرانی را رقم زدند. از سوی دیگر گروه‌های انقلابی با استقرار هر دولتی خود را ملزم به پیشبرد اهداف کلان می‌دانند و در هر شرایطی به کمک دولت می‌آیند. برای نمونه قرارگاه‌های سازندگی و جریان‌های فرهنگی مدل تعامل خود را منوط به حضور دولت خاص نکرده و نمی‌کنند و در هر شرایطی اقدام به پیش رفتن در برنامه‌های از پیش مشخص می‌کنند. این در حالی است که در دوره ریاست‌جمهوری آیت‌الله رئیسی شاهد کنار کشیدن اصلاح‌طلب‌ها از همراهی با دولت بودیم. جریان‌های مختلف اصلاح‌طلب در دوره‌ای که خود صاحب قدرت نباشند، به شکل گروه‌های اپوزیسیون درمی‌آیند و نه تنها مسؤولیت هیچ بخشی از جامعه را نمی‌پذیرند، بلکه در حوادث و بحران‌ها تلاش می‌کنند با فاصله‌گذاری به نوعی از خود سلب مسؤولیت کنند. برای نمونه در 3 سال مدیریت شهید رئیسی بر قوه مجریه شما هیچ جریان حمایتی محسوس و یا سویه همراهی مشهود از اصلاح‌طلب‌ها را دریافت نمی‌کردید. این مساله تا آنجا پیش می‌رود که حتی این جریان همپای جریان برانداز در برخی حوادث پیش می‌رود و اقدام به کنشگری می‌کند. در موضوعات زیرساختی نیز همین روند در بین اصلاح‌طلب‌ها جاری است. لذا الگوی کنش جریان انقلابی و همراهی اصلاح‌طلب‌ها با رئیس‌جمهور به نوعی امتیار ویژه برای رئیس‌جمهور محسوب می‌شود، چرا که هم از ظرفیت اصلاح‌طلب‌ها - که این روزها در حال سهم‌خواهی هستند - برخوردار است و هم گروه‌ها و نهادهای وابسته به جریان انقلاب اسلامی با تمام ظرفیت خود در جهت پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی از رئیس‌جمهور حمایت می‌کنند. البته باید در نظر داشت این موضوع با ایجاد وحدت که رئیس‌جمهور وعده آن را داده بود متفاوت است و الگوی رفتاری جریان انقلاب نباید با نگاه‌های جناحی و فرصت‌طلبانه دچار خدشه شود.

مساله بعد که امتیاز ویژه پزشکیان محسوب می‌شود و در جملات نخست نیز بدان اشاره مختصری شد، میراث رئیسی برای دولت بعد است. واقع مساله این است که شهید رئیسی در 3 سال مدیریت دولت خود، توانست بسیاری از رویه‌های غلط و سیاست‌های دارای رانت و فساد را کنار بگذارد. حذف ارز جهانگیری که همه گروه‌های سیاسی و کارشناس‌های اقتصاد بر فسادزا بودن آن تاکید داشتند، همچنین کنترل نقدینگی از جمله اقدامات بارز رئیس‌جمهور در ۳ سال گذشته بوده است. احیای کارخانه‌ها، رفع مشکلات گمرکی، تسهیل فرآیند صادرات، تمرکز بر اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام، احیای مسیرهای ترانزیتی، ارتباط بسیط با همسایگان و عضویت ایران در گروه‌های ویژه اقتصادی و مالی از جمله مسألی بوده است که توانسته مسیر مدیریت کشور را به سمت و سوی درست هدایت کند و زمینه برخی تنش‌های ناشی از فشارهای دشمنان را از بین ببرد. مسعود پزشکیان نه تنها کشور را در شرایط تنش تحویل نمی‌گیرد بلکه در سال‌های گذشته انرژی زیادی برای از بین رفتن برخی عادت‌های ناصحیح تحمیل‌شده، به کار گرفته شده که شرایط مطلوبی را برای رئیس‌جمهور بعد به یادگار گذاشته است. در این زمینه باید در نظر داشت که نتایج رفتارهای صحیح دولت تا حد زیادی قابل ارزیابی است. گزارش‌های رشد اقتصادی، کاهش تورم و سایر شاخصه‌های ارزیابی اقتصادی مانند کاهش نرخ بیکاری و پایین آمدن ضریب جینی نیز گویای این موضوع است. باید به خاطر داشت که دولت سیزدهم کشور را در حالی تحویل گرفت که در درون کشور شرایط ویژه‌ای بر اقتصاد و معیشت مردم تحمیل شده بود؛ آمار کشته‌های کرونا روز به روز افزایش می‌یافت و صف کالاهای اساسی و کمبود اقلام دارویی شرایط را خاص‌تر کرده بود. این را نیز باید به خاطر آورد که کشور در توسعه اغلب زیرساخت‌ها عقب‌ماندگی جدی داشت که ملموس‌ترین آن را می‌توان قطع روزانه برق دانست. شبکه ریلی و جاده‌ای کشور دچار فرسودگی شده بود و عقب‌ماندگی جدی در رابطه با برنامه‌های توسعه وجود داشت. به این سلسله مسائل می‌توان قطع ارتباط با همسایگان و تنش‌های روزافزون در منطقه را نیز افزود. در نهایت اینکه مسعود پزشکیان در موقعیتی مسؤولیت اجرایی کشور را بر عهده می‌گیرد که شرایط تثبیت‌شده‌ای بر کشور حاکم است و او از ۲ امتیاز ویژه برخوردار است؛ «نخست جریان رسانه‌ای تخریبگر علیه او وجود ندارد، چرا که اصلاح‌طلب‌ها با وی همسو هستند» و سپس اینکه «بدنه اصلاح‌طلب برای پیشبرد خواسته‌های رئیس‌جمهور حالت پوزیسیون داشته و کمتر سعی در سنگ‌اندازی دارد». به این مسائل باید همراهی جریان حامی انقلاب اسلامی را نیز افزود، چرا که این جریان خود را ملزم به پیشبرد اهداف انقلاب می‌داند و با هر رئیس‌جمهور با هر نوع گرایش و نگاهی همراهی می‌کند.