مرتضی مطهر: مبالغه نیست اگر بگوییم یاوه‌گویی‌های یک جنایتکار جنگی اسرائیلی در مقر دستگاه قانون‌گذاری آمریکا، به منزله صدور اعلامیه رسمی اشغال ایالات متحده توسط صهیونیسم جهانی بود؛ اعلامیه‌ای سراسر دروغ که تنها قسمت راست آن جایی بود که بنیامین نتانیاهو خود اعتراف کرد رژیم کودک‌کش در جنگ ‌علیه مظلومان غزه، قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته است. 

برنی سندرز، سناتور یهودی که به همراه نیمی از سناتورهای هم‌حزبی‌اش و 80 عضو دموکرات خانه نمایندگان، مراسم سخنرانی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در صحن کنگره را تحریم کرده بودند، واکنش صریحی به این رویداد داشت. نامزد سابق ریاست‌جمهوری و حامی مهم جو بایدن گفت: «بنیامین نتانیاهو نه تنها یک جنایتکار جنگی، بلکه یک دروغگو است». 

شبکه سی‌ان‌ان هم در پوشش رویداد 24 ژوئیه واشنگتن، مجبور به تشکیل یک پنجره ویژه کارشناسی برای تشخیص صحت و سقم موهوماتی شد که نتانیاهو، چهارشنبه شب گذشته در حضور صدها نماینده سنا و خانه نمایندگان مطرح کرد. 

روزنامه گاردین در مقاله‌ای، 3 مورد از ادعاهای نتانیاهو در کنگره شامل «صدور مجوز به کامیون‌های کمک‌رسانی به غزه، حفاظت از غیرنظامیان و مذاکرات با حماس» را بررسی و با استناد به اظهارات خود او و دیگر مقامات ارشد تل‌آویو، ثابت کرد او در هر 3 مورد دروغ گفته است. برای مثال نتانیاهو مدعی شد نظامیان صهیونیست در جنگ غزه یکی از پایین‌ترین نسبت‌های کشتار رزمنده به غیرنظامی در جبهه متخاصم را در تاریخ جنگ‌های شهری برجا گذاشته‌اند. در حالی که حتی چند گروه حقوق بشری همکار یا زیرمجموعه سازمان ملل نیز این رژیم را متهم کرده‌اند به طور منظم با نقض قوانین بین‌المللی، غیرنظامیان غزه را مستقیما هدف قرار داده  و بیش از 90 درصد جمعیت این باریکه فاجعه‌زده را آواره ساخته و کل محلات مسکونی را نابود کرده است. 

وقیحانه‌ترین ادعای او، آنجا بود که جنگ با فلسطینیان و محور مقاومت در غزه را نه برخورد تمدن‌ها، بلکه مواجهه تمدن آمریکایی - اسرائیلی(!) با بربریت دانست. این در حالی است که در 10 ماه اخیر،  جهان هر روز شاهد تصاویر تازه‌ای از  قتل عام سازمان‌یافته غیرنظامیان به دست رژیم کودک‌کش بوده است. خبرگزاری آناتولی ترکیه در پاسخ به این ادعای نتانیاهو، در حساب خود در شبکه ایکس آماری منتشر کرد که بر مبنای آن از زمان آغاز تهاجم صهیونیست‌ها به غزه، هر ساعت 2 مادر فلسطینی به شهادت رسیده‌اند. 

در حقیقت قصاب اسرائیلی با پنجه‌های خونین و چهره منفور خود، آخرین آثار بزک حقوق بشری باقیمانده بر چهره عموسام را هم زدود. اینکه یک جنایتکار جنگی تحت تعقیب دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) به دعوت رسمی قوه قانون‌گذاری آمریکا به واشنگتن برود و در حضور صدها نماینده، نه تنها اتهاماتی چون هدف قرار دادن عمدی غیرنظامیان غزه و استفاده از اهرم گرسنگی به عنوان سلاح جنگی را به سخره بگیرد، بلکه راسا علیه دادستان این نهاد بین‌المللی اعلام جرم کند، از فرط تراژیک بودن به کمدی پهلو می‌زند. خصوصا وقتی او در پایان لجن‌پراکنی یک ساعته‌اش، دستور کار اهریمنی خود یعنی حمایت مالی و تسلیحاتی هرچه بیشتر از رژیم صهیونیستی  را به کاخ سفید و هر 2 مجلس کنگره تحمیل کرد. 

ورای دروغ‌بافی آشکار، کاری که قصاب اسرائیلی به نمایندگی از صهیونیست‌های اشغالگر فلسطین و ایالات متحده با تتمه آبرو و استقلال دولت و ملت آمریکا کرد، در تاریخ سیاسی معاصر، در عصر موسوم به

 دولت – ملت، بی‌سابقه است. کاری که حتی ناپلئون و هیتلر و چرچیل و استالین هم با دولت‌های مغلوب خود نکردند. رئیس حاکمیت سیاسی رژیمی جعلی که جمعیت مهاجری کمتر از 10 میلیون نفر را در قلمرویی کوچک و وابسته به کمک‌های خارجی نمایندگی می‌کند، به مرکز حاکمیت سیاسی کشوری ۳۳۵ میلیون نفری آمد که خود را ژاندارم جهان و قارون زمانه می‌داند اما میهمان خبیث با انکار واقعیات مسلمی که آمریکایی‌ها دیده و شنیده‌اند و توهین به افکار عمومی‌شان، آنها را مورد تحقیر قرار داد. 

نتانیاهو در خانه عمو سام  دقیقا ژست فاتح آمریکا را به خود گرفته بود، اشغالگری که با تکیه به قدرت لابی آیپک، هرچه دلش می‌خواهد می‌گوید و انجام می‌دهد بی‌‌آنکه مرجعیت قدرت واشنگتن بتواند در عمل با او مخالفت کند یا حتی حرف او را به چالش بکشد. 

قیاس نتانیاهو با هیتلر توسط رئیس‌جمهور ترکیه نیز بسیار معنادار بود. حتی رجب طیب اردوغان که دولتش همچنان مناسبات اقتصادی عمیقی با رژیم صهیونیستی دارد و خود و کشورش نیز در این سخنرانی کذایی مخاطب هیچ‌یک از دروغ‌های شاخدار نتانیاهو قرار نگرفت، نتوانست خشم خود را از افتضاحی که در واشنگتن برپا شد پنهان کند. او  با کنایه‌ای آشکار به جو بایدن، هیات حاکمه آمریکا را اینچنین زیر سوال برد: «ما با یک فرد دچار زوال عقل روبه‌رو هستیم که نه تنها میزبان قصابی است که دستانش به خون ۱۵۰ هزار فلسطینی در غزه آغشته است، بلکه سخنرانی پر از اوهام او را تحسین هم می‌کند». 

وحشتناک‌تر برای این بود که اغلب قانون‌گذاران آمریکایی از هر 2 حزب دموکرات و جمهوری‌خواه، ۸۰ بار در جریان سخنرانی قصاب اسرائیلی در کنگره، به پا خاستند و نتانیاهو را تشویق کردند تا دروغ‌های متعدد او علیه حقیقت، بشریت و مدنیت را رسمیت بخشند؛ اتفاقی خفت‌آور برای آمریکایی‌ها که نمونه آن حتی در دوران اشغال فرانسه ویشی توسط رژیم نازی هیتلر هم دیده نشده بود. 

رشیده طالب، نماینده میشیگان و تنها نماینده فلسطینی‌تبار کنگره که تصمیم گرفته بود به جای بایکوت این مراسم، با چفیه و پلاکارد‌هایی با مضامین «جنایتکار جنگی» و «مجرم نسل‌کشی» حضور یابد، تشویق نتانیاهو توسط همکارانش را«چندش‌آور» خواند. 

دالیا رامیرز، دیگر سناتور دموکرات نیز نتانیاهو را یک جنایتکار جنگی و مسؤول کشتار هزاران فلسطینی و اسرای اسرائیلی خواند که برای رسیدن به اهداف شخصی خود از هیچ اقدامی خودداری نمی‌کند. 

او سخنرانی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی را «ریاکارانه» خواند و گفت: «من از اعضای کنگره به خاطر تشویق فردی که قاتل بشریت در غزه است، ناامید شدم. جای نتانیاهو در زندان است نه اینکه بیاید در کنگره آمریکا سخنرانی کند. آمریکا نباید یک دلار به نتانیاهو کمک کند، زیرا او اوضاع را به سمت جنگی منطقه‌ای پیش می‌برد. ما به عنوان مردم آمریکا باید در سال‌های آینده با عواقب اقدامات نتانیاهو دست و پنجه نرم کنیم».

ننگی که نتانیاهو با یاوه‌گویی تاریخی‌اش بر حاکمان ینگه دنیا تحمیل کرد، حتی کسانی مثل نانسی پلوسی، رئیس پیشین خانه نمایندگان که خود را یک صهیونیست و دوست اسرائیل بر‌می‌شمارد به برائت از آن واداشت. عضو ارشد حزب دموکرات این رویداد را بدترین سخنرانی یک رهبر خارجی برای نمایندگان کنگره خواند. اگرچه او تلاش کرد از جانب اسیرشدگان اسرائیلی توسط حماس که جان‌شان با ادامه جنگ در غزه به خطر می‌افتد صحبت کند، تشخیص این موضوع که آخرین نسل از سیاستمداران استخوان‌دار یانکی‌ها، بشدت از سلب شدن ابتکار عمل سیاسی خود و  بی‌حیثیت شدن استقلال کشورشان توسط یک آدمکش اسرائیلی نگران باشند، چندان دشوار نیست. 

ابراز نگرانی آشکار سیاستمداران آمریکایی از این واقعه، گویای نکبت‌بار بودن رخدادی است که اتفاق افتاده است، به طوری که می‌توان روز 24 ژوئیه 2024 را «روز نکبت آمریکا» هم نامگذاری کرد، روزی که بر همه جهانیان برملا شد که ایالات متحده با همه تبختر پوشالی‌اش، چیزی جز یک کشور اشغال‌شده توسط کارتل‌های یهودی اشکنازی و دولت جهانی صهیونیستی در حال شکل‌گیری نیست. او حتی از تحقیر رئیس‌جمهور آمریکا در حضور خودش هم چشم‌پوشی نکرد و با تمجید از خدمات دونالد ترامپ در پیمان آبراهام، او را خادم موثرتری برای اسرائیل نسبت به جو بایدن برشمرد. 

شاید با چنین چشم‌اندازی بود که کاملا هریس که حالا با کنار کشیدن بایدن، گزینه اصلی دموکرات‌ها برای نامزدی در انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 به حساب می‌آید، با همه نیازی که به حمایت لابی اسرائیلی آیپک برای رقابت با ترامپ دارد، تصمیم گرفت به عنوان معاون رئیس‌جمهور آمریکا در جلسه سخنرانی نتانیاهو در کنگره شرکت نکند. او جداگانه با نتانیاهو دیدار و تلاش کرد روی شعار مزورانه دولت بایدن یعنی «توقف جنگ در غزه» بدهد؛ شعاری که در واقع حربه رای جمع کردن برای انتخابات است و سرپوشی بر حمایت آشکار و پنهان واشنگتن از این نسل‌کشی. 

جدا از همه اتهامات موهومی که نتانیاهو متوجه ایران و جبهه مقاومت فلسطین کرد، توهین او به میلیون‌ها دانشجو و فعال اجتماعی آمریکایی که در 10 ماه اخیر علیه جنایات رژیم صهیونیستی در غزه اعتراض کرده‌اند، نقض اصل آزادی بیان یعنی مهم‌ترین نرم‌افزار پیش‌برنده جامعه مدرن ایالات متحده، آن هم توسط رئیس یک رژیم بیگانه بود. 

در حالی که هزاران معترض آمریکایی  از طیف‌های گوناگون در مخالفت با حضور او در مقر قانون‌گذاری این کشور، در برابر کنگره و کاخ سفید تجمع کرده بودند و صریحا او را «جنایتکار جنگی» می‌خواندند، نتانیاهو شمشمیر را برای افکار عمومی ینگه دنیا از رو بست. 

قصاب اسرائیلی خطاب به آنان که نماینده یک نسل جدید و در حال خیزش هستند، گفت: «آنهایی که بیرون این ساختمان الان اعتراض می‌کنند - که تعدادشان زیاد هم نیست - متوجه نیستند که به احمق‌های مفید مورد استفاده ایران بدل شده‌اند».

کارشناسان در میان اظهارنظرهای خلاف واقعی که موضوعات سخنرانی نتانیاهو بودند، 7 دروغ محوری را تشخیص داده‌اند اما خطای هفتم یعنی در افتادن با افکار عمومی آمریکا و جهان، شاید بدترین گاف او بوده باشد؛ خطایی اجتناب‌ناپذیر که از خوی اهریمنی او و ایدئولوژی متفرعن صهیونیسم ناشی شده است. به همین دلیل رسانه‌های غربی، او را در مجموع بازنده بازی کثیفی می‌دانند که برای کشاندن آمریکا به جنگ‌های بیشتر و بیشتر شروع کرده است، از جمله لجن‌پراکنی‌اش در کنگره. او از همین حالا خود را در کارزار انتخابات نفسگیر کاخ سفید، به عنوان «دشمن آرا» قرار داده است.

ادامه درصفحه 7