جعفر علیان‌نژادی: به نظر می‌آید استفاده مقام معظم رهبری از 3 تعبیر «انتخابات پرانگیزه»، «انگیزه‌دار بودن مردم» و «مردم باانگیزه» در سخنرانی روز تنفیذ، حاوی معنای ویژه و قابل تأملی باشد که نمی‌توان به‌راحتی از کنار آن عبور کرد. این 3 تعبیر به کیفیت برگزاری انتخابات و کیفیت حضور مردم در آن اشاره دارد. این پرانگیزه بودن هم در مسؤولان و دست‌اندرکاران برگزار‌کننده انتخابات قابل ردیابی بود و هم در حضور مردم، به‌طوری که در نگاه ایشان آنچه در درجه اول اهمیت قرار دارد همین انگیزه‌دار بودن مردم برای حضور و شرکت در انتخابات است. اما حالا پرسش این است: حضور باانگیزه مردم یا برگزاری پرانگیزه انتخابات چه معنایی دارد؟ می‌توان با رجوع به اندیشه معظم‌له، دلیل استفاده ایشان از این کلیدواژه را فهمید. 

در اندیشه مقام معظم رهبری 2 جور انگیزه از یکدیگر تفکیک شده است. انگیزه ناقص و انگیزه کامل. در انگیزه کامل خصوصیتی وجود دارد که آن را از انگیزه‌های ناقص جدا می‌کند. وجود آن خصوصیت، شخص را برای رسیدن به خواسته‌اش مصر و پیگیر کرده و موجب دنبال‌گیری کارها تا حصول نتیجه کامل می‌شود. اما ویژگی‌های انگیزه‌های کامل چیست؟

1- آگاهی به نیاز: فرد با انگیزه از درون و به صورت خودجوش، متوجه نیاز واقعی شده و برای تامینش حرکت می‌کند.

2- ایمان به نتیجه: فرد باانگیزه که برای تأمین نیاز واقعی حرکت کرده، از نتیجه کار خود مطمئن بوده و موفق است.

3- جهت‌مندی حرکت: فرد انگیزه‌دار با آگاهی از اینکه زیر نظر و نظارت خداوند است، حرکت می‌کند. 

مقام معظم رهبری بر مبنای چنین منطقی کیفیت برگزاری انتخابات و حضور سیاسی مردم را با کلیدواژه «انگیزه‌داری» توصیف کردند. انگیزه‌داری کامل به معنای تبدیل عمل سیاسی مسؤولان و مردم به عمل صالح است. پس دلالت دیگر کاربست این تعبیر، حرکت دینی و مسؤولیت‌پذیری معنوی مردم در چنین عمل سیاسی‌ای است. 

مردم باانگیزه، یعنی کسانی که متوجه نیاز واقعی کشور شده و با ایمان به صحت و سلامت نتیجه، در انتخابات حضور پیدا کردند و با این حضور معنادار در جهت درست حرکت کردند. نکته آخر آنکه اراده عمومی در جمهوری اسلامی با چنین انگیزه‌های کاملی پیکربندی می‌شود، بنابراین نتیجه انتخابات هر چه باشد، در نهایت پیروزی همه ملت تلقی می‌شود چون عمل صالحی صورت گرفته که پاداش آن با محاسبات دنیوی قابل سنجش نیست.