مهدی تقوی: متولی ورزش دنیا در حالی در تمام سال‌های اخیر مدعی دموکراسی، آزادی و جدایی ورزش از سیاست بوده که بیشترین رفتارها و واکنش‌های دوپهلوی سیاسی را داشته و هیچ وقت نیز خود را ملزم به پاسخگویی در این زمینه ندیده است. بسیاری از قهرمانان، ورزشکاران، مربیان و از همه مهم‌تر مردم دنیا بارها و بارها با وجود تمام محدودیت‌ها به این اقدامات در حد توان خود واکنش نشان دادند اما باز هم سران کمیته بین‌المللی المپیک ندیدن و نشنیدن را به هر چیزی ترجیح دادند. در حالی که ورزشکاران روسیه در 2 سال اخیر به دلیل حمله این کشور به اوکراین با تصمیم IOC از حضور در میادین ورزشی محروم شده‌اند، هیچ واکنشی به اقدامات جنایتکارانه رژیم غاصب صهیونیستی صورت نگرفته است. کمیته بین‌المللی المپیک که در سال‌های اخیر همواره تشکیل تیم پناهجویان را افتخاری برای خود دانسته است با رفتارهایش که به طور کامل شعار جدایی ورزش از سیاست را نقض می‌کند، اجازه هنرنمایی به بسیاری از ستارگان ورزش دنیا از روسیه را نمی‌دهد؛ تصمیماتی که باعث شد در پاریس نیز علاقه‌مندان به ورزش تنها به خاطر رفتارهای سیاسی IOC از دیدن رقابت بسیاری از ستارگان بزرگ دنیای ورزش محروم شوند. در طرف مقابل رژیم جنایتکار صهیونیستی با وجود نقض تمام قوانین حقوق بشر، کودک‌کشی و جنایات فراوان هیچ‌گاه حتی در جایگاه متهم نیز از نظر سران کمیته بین‌المللی المپیک قرار نگرفته است. نکته جالب اینجاست که اقدامات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی حتی در زمان المپیک پاریس نیز ادامه دارد اما نه تنها برخوردی با این رژیم و ورزشکاران آن صورت نمی‌گیرد، بلکه IOC نقش بادیگارد را برای آنها بازی می‌کند و به هیچ‌کدام از اعتراضات مدنی ورزشکاران، کشورها و مردم دنیا توجه نشان نمی‌دهد و به جنایات اسرائیل لبخند می‌زند؛ موضوعی که در پاریس اعتراض بسیاری از هواداران را در زمان حضور ورزشکاران صهیونیست از زمان حضور روی رودخانه سن در مراسم افتتاحیه تا تمام سالن‌هایی که نمایندگان اسرائیل حضور دارند به دنبال داشته است.  بسیاری از قهرمانان رشته‌های مختلف نیز تلاش کردند با نشان دادن پرچم فلسطین ضمن حمایت از این کشور، اعتراض خود را در مهم‌ترین رویداد ورزشی دنیا به گوش سازمان‌های جهانی و IOC برسانند. در طرف مقابل رفتار فرانسه به ‌عنوان میزبان مسابقات نیز تفاوتی با IOC ندارد. فرانسوی‌ها نه تنها واکنشی‌ به رفتارهای جنایتکارانه نتانیاهو و رژیم غاصب صهیونیستی ندارند، بلکه در خیابان‌های خود عکس پوتین را به‌عنوان جنایتکار جنگی نصب می‌کنند و با تحت پیگرد قانونی خواندن او دنبال این هستند که نمایش انسان‌دوستانه‌ای داشته باشند. این اتفاقات و تصمیمات کمیته بین‌المللی المپیک و دولت فرانسه در المپیک 2024 پاریس بار دیگر نشان داد جدایی سیاست از ورزش شعاری بیش نیست و تنها کارکرد آن جهت فشار بر بسیاری از کشورها و دفاع از جنایتکاران طردشده‌ای است که مدت‌هاست تاریخ، مهر پایان و انقضای آنها را‌ زده است. نکته عجیب ماجرا اما اینجاست که IOC هنوز در حال اجرای سیاست‌های یک بام و دو هوای خود است و نمی‌داند - یا نمی‌خواهد بداند!- مدت‌هاست دیگر کشورهای دنیا به‌عنوان تنها یک نهاد ورزشی به آن نگاه نمی‌کنند و هیچ اعتمادی به حرف‌های این نهاد ندارند.