گروه سیاسی: تا چند روز پیش از فشار به رئیس‌جمهور انتقاد می‌کردند و حالا که لیست کابینه «مطلوب»شان نیست، خود اهرمی شده‌اند برای فشار به پزشکیان و کابینه‌ای که آن را مقدور می‌خوانند! تا زمانی که کاندیدای مورد نظرشان رای نیاورده بود، از دولت «وحدت ملی» سخن می‌گفتند و حالا به‌زعم خودشان برای چند «باگ» در کابینه، رئیس‌جمهور را بازخواست می‌کنند که باید بیاید و توضیح بدهد چرا از حق و اختیارات قانونی‌اش برای انتخاب اعضای کابینه استفاده کرده است! حکایتی دارد ماجرای اصلاح‌طلبان که جمع نقیضین است. 

از روز یکشنبه که پزشکیان اسامی کابینه را به مجلس معرفی کرد، بلافاصله اظهارنظرهای تندی را از چهره‌های شاخص طیف اصلاح‌طلب شاهد بودیم. حسین مرعشی نخستین کسی بود که حرف از کابینه مطلوب و کابینه مقدور به میان آورد و گفت آنچه شورای راهبری معرفی کرده بود کابینه مطلوب بود! سپس احمد زیدآبادی از ۲ یا ۳ باگ درون کابینه سخن گفت (احتمالا منظورش وزرایی است که از دولت رئیسی باقی مانده‌اند).

سپس دیگر چهره‌های اصلاح‌طلب پای در میدان انتقاد گذاشتند و ابراز نگرانی کردند! در همین باره حشمت‌الله فلاحت‌پیشه گفته است: «توئیت زدم و گفتم خطر کابینه نوچگان در کمین است. متاسفانه آنچه در این کابینه می‌بینیم، نوعی از نگاه نوچگی است و کمتر کسی را در این لیست می‌بینیم که خودش باشد. اغلب افراد وابسته به یک شخص هستند. حتی وابسته به یک جریان هم نیستند»!

غلامحسین کرباسچی هم گفته است: «ما می‌فهمیم که ایشان (رئیس‌جمهور) محذوریت زیادی داشته اما این هشدار را می‌دهم که عدم توجه به شعارهای انتخاباتی و خواسته‌هایی که آقای پزشکیان در جامعه احیا کرده، در کل به ضرر کشور خواهد بود و به نفع امنیت و جو سیاسی کشور نیست».

روزنامه هم‌میهن نیز با مقاله «کابینه‌ای که انتظارش را نداشتیم» به وضوح سخن به میان آورده که چرا از اصلاح‌طلب‌های پیش ‌رو فقط 3 نفر در لیست کابینه است: «در این لیست از میان اصلاح‌طلبان پیشرو تنها نام محمدرضا ظفرقندی به ‌عنوان وزیر بهداشت آمده است؛ چهره‌ای که در تمام روزهای فعالیت کمیته‌ها و شورای راهبری نامش در میان گزینه‌های مورد بررسی این تشکیلات بود و در کنار عبدالناصر همتی، وزیر پیشنهادی اقتصاد و غلامرضا نوری‌قزلجه، وزیر جهاد کشاورزی که از حزب کارگزاران در این لیست قرار دارند، عملا همین ۳ گزینه اصلاح‎طلبانی هستند که تشکیلات آنها در چارچوب جبهه اصلاحات پزشکیان را به ‌عنوان گزینه خود در انتخابات معرفی و حمایت کرده‌اند».

در کلیت انتقادهایی که اصلاح‌طلب‌ها از طیف‌های مختلف مطرح کرده‌اند، آن چیزی که به وضوح نمایان است، سهم‌خواهی آنها از دولت جدید است و گویی هرکدام از این طیف‌ها خود را پدرخوانده دولت چهاردهم می‌داند و شخص رئیس‌جمهور را مدیون خود! چنانکه حسین مرعشی طی یادداشتی با انتقاد از سخنان علی عبدالعلی‌زاده،‌ رئیس ستاد پزشکیان که بر تنهایی اعضای این ستاد در روزهای نخست تبلیغات انتخاباتی تأکید داشت، گفته بود: «به عنوان یکی از کسانی که خودش را به آقای پزشکیان نزدیک می‌داند باید تاکید کنم که با این فرمان حرکت کردن و نادیده گرفتن همه کسانی که جمع شدند و مردم را بسیج کردند و رایی را ساختند، اشتباه است. همان‌طور که نطقی مانند سخنان آقای عبدالعلی‌زاده در جمع فعالان ستاد دکتر پزشکیان که ما خودمان بودیم و بعد اصلاح‌طلبان آمدند، سپس اصولگرایان و... 

اشتباه بود».

انتقاد اصلاح‌طلبان به کابینه اعلامی رئیس‌جمهور به قدری عجولانه و گاه تند بود که حتی محمد فاضلی از مشاوران پزشکیان در رقابت‌های انتخاباتی نیز طی یادداشتی به نقد این واکنش‌ها پرداخت و نوشت: «حداقل ۱۰ وزیر پیشنهادی کاملاً قابل دفاع در فهرست پیشنهادی را نمی‌بینند و کلیت کابینه را زیر سؤال می‌برند و مسعود پزشکیان را در همین ابتدای کار تنها می‌گذارند و سودای بی‌اعتبار کردنش را دارند. به سرعت یادشان می‌رود که تا همین 3 ماه پیش، تنها ابزارشان برای اثرگذاری بر سیاست، توئیت زدن بوده است و به کلی در سیاست ایران امروز نادیده انگاشته شده بودند. خیلی زود یادشان رفته همین 6 ماه پیش امضاکنندگان بیانیه روزنه‌گشایی - صرف‌نظر از درستی یا نادرستی آن کنش – را به باد ناسزا گرفتند... هنوز نه وزیری به دار است و نه سیاستی به بار، چنان ژست فرار و پشیمانی گرفته‌اند که انگار از سوییس به سودای بهشت وارد سیاست ایران شده‌اند و یکباره با جهنم صحرای آفریقا مواجه شده‌اند!...».

همچنین در پی استعفای محمدجواد ظریف از معاونت راهبردی رئیس‌جمهور که در راستای انتقادها و فشار به پزشکیان پس از معرفی کابینه به مجلس انجام شد، محمد ابطحی در صفحه ایکس خود نوشت: «آقای ظریف عزیز، خیلی برای ایران زحمت کشیدی اما همچنان زودرنج مانده‌ای. کاش در سیاست داخلی هم مثل سیاست خارجی برای منافع مردم 

بجنگی».