زینب درخشان: بازیگران تئاتر جزو آن دسته از هنرمندانی هستند که آنچنان که باید و شاید دیده نمی‌شوند و شاید یکی از مهم‌ترین دلایل آن، تفاوت‌ها و تمایز‌ها بین هنر تئاتر و هنر سینما باشد. اساسا سینما و تلویزیون  به شکل ساختاری دارای گستردگی بوده و مخاطبان بسیاری دارند، در حالی که تئاتر در بهترین حالت در سالن‌های نمایشی میزبان تعداد محدودی تماشاگر آن هم به مدت یک ماه یا حتی کمتر است. از طرفی ثبت و ضبط و بازپخش آثار تصویری در قالب سینما و تلویزیون نیز کمک شایانی به ماندگاری این آثار کرده، در حالی که تئاتر تنها محدود به همان چند شب اجراست و با پایان آن، جز متریال و محتوای تبلیغاتی چیز دیگری باقی نمی‌ماند. از همین رو بسیاری از هنرمندان و بازیگران حوزه تئاتر آنچنان شناخته‌شده نیستند، در حالی که به جرأت می‌توان اذعان کرد به واسطه غنا و عمقی که این هنر مادر دارد، هنرمندان هنرهای نمایشی از دانش بالاتر و بیشتری نسبت به سایر رشته‌ها برخوردارند. یکی از این بازیگران «عقیل بهرامی» است که سال‌ها در حوزه تئاتر و بعضا مدیوم تصویر فعالیت کرده است، وی متولد 1363 است و در کارنامه کاری خود حضور در آثاری چون «سکوت خبری»، «دختران زمستان»، روایت ناتمام سیما»، «بن بست» و سریال «سرگیجه» را دارد. او همین تازگی در نمایش «شالهنگ» به کارگردانی بابک قادری و تهیه‌کنندگی منوچهر هادی به ایفای نقش پرداخت. 

بهرامی در گفت‌وگو با «وطن امروز» درباره موانع بازیگری نسل جوان و هنرجویان تازه‌وارد در این حوزه گفت:  به عنوان فرد کوچکی از جامعه هنری که خود را در برابر اساتیدی چون علی نصیریان بزرگ، شاگرد می‌دانم و خداوند را شاکرم که در مسیر زندگی‌ام از این بزرگان یاد گرفته‌ام، معتقدم یکی از بزرگ‌ترین موانع بر سر راه هنرجویان عرصه سینما و تئاتر، خود شخص است. 

بازیگر فیلم سینمایی «مات» تصریح کرد: درست است مشکلات اقتصادی وجود دارد و نمی‌توان آن را پنهان کرد اما به نظرم بزرگ‌ترین مانع بر سر راه کسی که می‌خواهد کار هنری انجام دهد، خود آن فرد و انتظار او از کار هنری است، چون تنها خود اوست که می‌داند چه می‌خواهد. خیلی از عزیزانی که وارد عرصه هنر سینما و تئاتر می‌شوند، واقعا نمی‌دانند از هنر چه می‌خواهند و در کجای آن قرار است بایستند.  

بهرامی افزود: بر این اساس معتقدم خود هنرمند یا هنرجو بزرگ‌ترین مانع بر سر مسیر پیشرفت کار هنری خودش است و اگر نداند چه از هنر می‌خواهد، اتفاق خوب هنر نیز در زندگی او در ویترین سینما، تلویزیون و تئاتر نخواهد افتاد. 

بهرامی که 15 سال در عرصه بازیگری فعال بوده، درباره چالش‌های کار هنری در دوره کرونا نیز گفت: دوره همه‌گیری کرونا فواید و مضرات متفاوتی برای سینما و تئاتر داشت. در حوزه سینما و تلویزیون با آغاز همه‌گیری کرونا اگرچه مشکلاتی همچون تعطیلی فعالیت‌های هنری به وجود آمد اما از نگاهی دیگر اتفاقات خوبی نیز رقم خورد. به عنوان مثال باعث شد خانواده‌ها با استفاده از فضاهای جدیدی چون «وی‌اودی»‌ها  در ایام کرونا فیلم‌های سینمایی و سریال‌های نمایش خانگی را بیش از پیش به شکل خانوادگی و دور هم در منزل ببینند که این یک اتفاق خوب بود و بزرگ‌ترین امتیاز آن گسترش سریال‌سازی در سایت‌های نمایش خانگی بود. 

وی که بتازگی در نمایش «شالهنگ» به کارگردانی بابک قادری، نویسندگی آرزو خانجانی و تهیه‌کنندگی منوچهر هادی به ایفای نقش پرداخته است، درباره نقش خود و میزان رضایتش گفت: یک کار هنری خوب اولا به یک متن قوی و درایت کارگردان و عوامل همدل نیاز دارد، ثانیا به بازیگری که هم برای خود و هم برای تماشاگر ارزش قائل باشد. در نمایش «شالهنگ» به کارگردانی بابک قادری فکر می‌کنم این اتفاق افتاده است. خودم نیز عمیقا به کاری که می‌کنم باور دارم. همیشه برای وقت و هزینه‌ای که تماشاچی می‌گذارد ارزش قائل بوده‌ام، چون او می‌آید تا یک اثر خاص ببیند؛ حالا این اثر باید حق مطلب را ادا کند و بازیگر هم باید خیلی درست و سخت‌کوشانه ایفای نقش کند. اگر من به عنوان بازیگر نتوانم برای تماشاگر ایجاد همزادپنداری کنم، به نظرم در حق او که وقت گذاشته و هزینه کرده است، کم‌کاری کرده‌ام. باید پشت هر نمایش فکر و ایده‌ای بکر یا پرداختی متفاوت باشد و اساسا قصه پرکشش و چالش‌برانگیزی را روایت کند. باز هم می‌گویم در این روزگار اینکه کسی برای دیدن نمایش آمده، بسیار ارزشمند است و من بازیگر باید تمام وجودم را بگذارم تا خدایی نکرده کم‌کاری اتفاق نیفتد. به جرأت می‌گویم در این نمایش تمام توانم را گذاشتم، هر چه هست مخلصانه و با احترام اولا به خودم و بعد به مخاطبان عزیز ارائه کردم، امیدوارم مردم رضایت داشته باشند.

بهرامی درباره شخصیتی که در «شالهنگ» بازی می‌کند هم گفت: درباره کاراکتری که در «شالهنگ» به عهده دارم، باید بگویم او دچار بیماری اختلال شخصیت خودشیفته یا NPD است که در مواجهه با همسر و فرزندان و همچنین دیگر اعضای خانواده بسیار عقده‌گشایی می‌کند و سعی بر نقاب زدن فراوان نیز دارد اما جایی به یکباره نقاب از چهره خود بر می‌دارد و... بدون شک، هنری مانند تئاتر یا سینما یک فعالیت گروهی است و اگر جزیی از آن بدرستی نمایش داده شود، قطعا از دل کلیت آن درآمده و در جمع اتفاق  درستی بوده است امیدوارم در «شالهنگ» نیز این اتفاق افتاده باشد و نظر مخاطبان را جلب کند.