همان‌طور که پروفسور استفن والت، نظریه‌پرداز واقع‌گرای آمریکایی در مقاله مهم اخیرش در فارن پالیسی با عنوان «راهبرد خودویرانگرانه اسرائیل» اشاره کرده، به نظر می‌رسد درباره نقشی که شخص بنیامین نتانیاهو در به قهقرا بردن رژیم صهیونیستی و بی‌ثبات‌سازی  وضعیت فلسطین اشغالی و منطقه بازی می‌کند، اغراق شده باشد. بحران‌سازی و درنوردیدن مرزهای سیاسی و امنیتی حتی در سطح منطقه، روشی است که صهیونیست‌های افراطی کابینه ائتلافی نتانیاهو در ماه‌های گذشته در پیش گرفته‌اند.

هفته قبل، ایتمار بن‌گویر، وزیر امنیت داخلی و اسحاق واسرلوف، وزیر توسعه نقب و الجلیل در کابینه، هر دو از حزب قدرت یهود، در حرکتی غیرمعمول اما تکراری، اقدام به ورود به محوطه مسجدالاقصی کردند. این ۲ وزیر با حمایت پلیس رژیم به همراه صدها شهرک‌نشین افراطی با ورود به صحن‌های مقدس مسجدالاقصی، دسته جمعی مناسک تلمودی را بجا آوردند. بن‌گویر در آنجا تاکید کرد باید یهودیان در این مکان مقدس یهودی! اجازه برپایی مراسم و مناسک داشته باشند.

نکته اینجاست که بن‌گویر درست زمانی دست به این اقدام زد که رژیم صهیونیستی به دعوت آمریکا خود را برای حضور در دور جدید مذاکرات آتش‌بس در دوحه قطر آماده می‌کرد.

دفتر نتانیاهو بعد از این اظهارات بلافاصله اعلام کرد اظهارات بن‌گویر نه موضع کابینه بلکه نظر شخصی او است اما حقیقت این بود که پیام راستگرایان افراطی به نتانیاهو منتقل شده بود و چهره‌های متعصب کابینه همان روند همیشگی را از زمان تشکیل کابینه، برای بحران مستمر به منظور کنترل نتانیاهو در چارچوب برنامه‌های جنون‌آسای خود در پیش‌گرفته‌اند و به طور مداوم او را بین دوراهی آتش‌بس یا حفظ ائتلاف کابینه قرار می‌دهند؛  ائتلافی که آخرین امید بقای نتانیاهو چه در قدرت و چه به عنوان یک فرد عادی است، چرا که با توجه به پرونده‌های فساد متعددش، نخست‌وزیری تنها جایگاهی است که او را از رفتن به زندان مصون می‌دارد.

پیام بن‌گویر و افراطی‌های همفکرش مثل بتزالل اسموتریچ، وزیر مالیه در کابینه این است که اگر نتانیاهو هر گونه توافق آتش‌بس یا مبادله اسیران را امضا کند، آنها با خروج از ائتلاف، کابینه را منحل خواهند کرد. هر چند با خروج آنها از ائتلاف کابینه می‌تواند تا مدتی در شرایط اقلیت به کار خود ادامه دهد اما بدون اکثریت کرسی‌های کنست دوام چندانی نخواهد داشت.

با خروج افراطی‌ها از صف ائتلاف، آنها می‌توانند با همراهی بقیه اعضای کنست اکثریتی را  به وجود آورند تا لایحه انحلال کنست را تصویب کرده و کابینه را رسما منحل کنند. از سوی دیگر حتی اگر لایحه انحلال کنست توسط اکثریت تصویب نشود هم کابینه اقلیت به دلیل در اختیار داشتن کمتر از نصف کرسی‌های کنست، نخواهد توانست هیچ لایحه‌ای را به تصویب برساند و مجبور به انحلال کنست و برگزاری انتخابات خواهد شد.

بدین ترتیب نتانیاهو و کابینه، گروگان افراطی‌هایی است که  کرسی‌های اکثریت کنست را در اختیار دارند و با استمرار بی‌ثباتی سیاسی از سال 2018 به این سو، رژیم صهیونیستی را بر اساس باورهای تلمودی‌شان هر چه بیشتر به سوی جنگ‌افروزی چه در داخل فلسطین اشغالی و چه کل منطقه پیش می‌برند.

حال، همین بی‌ثباتی سیاسی در میانه جنگ در نوار غزه، نتانیاهو را در تنگنا قرار داده است. او مجبور است یا شروط افراطی‌ها را بپذیرد یا باید به خروج آنها از ائتلاف و سقوط کابینه تن دهد؛ افراطی‌هایی که ظاهرا در عرصه بین‌الملل نیز برای رژیم بحران‌آفرینی کرده‌اند و از سوی آمریکا و اتحادیه اروپایی در حال تحریم شدن هستند اما در اصل حمایت مطلق لابی اسرائیلی آیپک در واشنگتن و جامعه صهیونیسم بین‌الملل را پشت سر خود دارند.