عبدالله دارابی: حاشیه‌ها و حاشیه‌سازی‌ها از عوامل عدم توفیق یا ابزار کشیدن ترمز هر مجموعه‌ای است. در  ورزش ایران بویژه فوتبال، سوار شدن بر موج حواشی رقیب و حتی حاشیه‌سازی برای رقبا، امری معمول و عادی شده است و آنکه پروپاگاندای رسانه‌ای و تبلیغاتی‌اش قوی‌تر، در زمین زدن رقیبش موفق‌تر و این مساله‌ای غیرقابل انکار است. نحوه تقابل با حواشی و مهار آن، مستلزم توانایی و تبحر مدیران، مربیان، بخش‌های درگیر با آن و موظف در برابر آن است؛ هرچه اینان قوی‌تر، مهار حواشی روان‌تر.

باشگاه استقلال هم بارها از این مار غاشیه زهر خورده است، حتی زهرهایی مهلک و بهبودناپذیر، گاه از درون و گاه از برون؛ وجه مشترک هر ۲ حالت نیز بهره‌برداری و حتی سوء بهره‌برداری رقبا از حواشی این باشگاه برای نیل به مقاصد خویش بوده است. اینجاست که قوی بودن و توانمندی مجموعه می‌تواند ضامن خنثی‌سازی یا کم‌اثر‌سازی آسیب‌های احتمالی و خطرناک حواشی و پیامدهای آن باشد.

امسال و از همین هفته اول، باشگاه استقلال درگیر این معضل شد، آن هم از سوی خودی‌ها و طبعا با بهره‌برداری مورد نظر فضای رسانه‌ای متعلق یا متمایل به رقبا نیز بشدت مواجه شده است، حتی با شیطنت‌هایی خاص! برای مثال توجه کنید که پرداختن و برجسته کردن صحبت‌های ۲ عضو سابق کادر استقلال ازسوی رسانه‌های مذکور، درست در اثنای افشای فایل صوتی دروازه‌بان سابق رقیب دیرینه درباره پرداختی‌های سقف‌شکن باشگاه سابقش (که می‌تواند بیشتر برای آن باشگاه مشکل‌ساز باشد) رخ داد و نقش و هدف خاص برخی رسانه‌ها برای معطوف کردن ذهن مخاطب به اولی و انحراف اذهان از پرداختن به دومی یا دست‌کم شیطنت رسانه‌ای در این موضوع را نمی‌توان انکار کرد. در فضای فوتبالی و حتی ورزشی ایران که گفتیم این موضوع، امری رایج شده است باید خود باشگاه و عوامل ذی‌ربط آن، پیشقدم در ایمن‌سازی  و رفع بهانه‌ها باشند، اگرنه غالب پیشکسوتان، مربیان، بازیکنان و مدیران (در همه باشگاه‌های بزرگ کشور) نشان داده‌اند که تا وقتی همه چیز خوب است یا تحت قرارداد باشگاهند خود را فدایی باشگاه نشان می‌دهند و در صورت بروز هرگونه ناراحتی و کدورتی، آنچه کمترین اهمیتی دارد منافع همان باشگاه است. برای مثال کافی است به قیاس صحبت‌ها و مواضع آتیلا حجازی یا رسانه‌های طرفدار مدیریت سابق استقلال در ۲ بازه زمانی حضور و عدم حضور اینان در باشگاه نگاهی بیندازیم؛ روزی گویای چو استقلال نباشد تن من مباد و روزی هم عکس آن! روزی همه کس در استقلال را خوب و نجیب و جنتلمن و همه چیز را درست و اصولی می‌دانستند و در روز نبودشان دقیقا مخالف همان نظر...!

اینکه سهم اصولی چون اخلاق و جوانمردی (که اتفاقا همگان در حرف بر آن اتفاق نظر نشان می‌دهند) در این میان چه می‌شود به کنار، لیکن باید به سهم و وظیفه مسؤولان باشگاه و تصمیمات آنها در این بین، به طور ویژه‌تر نگاه کرد که چقدر در وجود این حواشی و گزک دادن‌ها نقش داشته و دارند؟! آیا یکی از دلایل بروز چنین معضلاتی انتخاب افراد کوچک اما پرتوقع نیست؟ قصور انتخاب‌کنندگان چه بسا بزرگ‌تر از قصور منتخبان است!

... و اما اولویت برای باشگاه و مسؤولانش در حال حاضر باید مدیریت چنین حواشی‌ای به طرز صحیح و جدی باشد، اگرنه این قصه شاید سری دراز داشته باشد و زهرآگین.