علیرضا داربی: پرسپولیس تهران پس از ۲ تساوی، در سومین بازی‌اش توانست نخستین ۳ امتیاز را برابر سرمربی سابق خود (یحیی گل‌محمدی) دشت کند، در حالی ‌که روی کاغذ فولاد خوزستان لقمه گلوگیری برای این تیم به نظر می‌رسید. فولاد خوزستان برخلاف نیمه دوم، در نیمه اول بازی بهتری ارائه داد و بیشتر از سرخپوشان در محوطه جریمه حریف خطر ایجاد کرد ولی در ۴۵ دقیقه دوم، شاگردان گل‌محمدی زور نیمه اول را نداشتند و خط دفاع‌شان نیز تمرکز و انسجام آن نیمه را. شاگردان گاریدو از باز شدن خط دفاعی فولاد در نیمه دوم استفاده کردند و بیشتر از نیمه اول، توپ روی دروازه این تیم آوردند و به ۲ گل نیز رسیدند. وقتی اورونوف (زننده گل اول) مجددا خودش شد، پرسپولیس نیز راه افتاد؛ وحید امیری پا به سن گذاشته ولی در خدمت تیم نیز با جاگیری خوب، شلیک خارج از چارچوب آل‌کثیر را به گل دوم تیمش تبدیل کرد تا پرسپولیس گاریدو با شکست سرمربی سابق خود، از زیر فشارها خارج شود و نخستین برد خود را جشن بگیرد. شاید گل‌محمدی الان بهتر از هر کسی دریافته باشد که اگر در طول هفته قبل، تمرکزش را کاملا روی تیم خودش می‌گذاشت، می‌توانست دست خالی روانه اهواز نشود و شاید هم دومین  پیروزی بزرگ خوزستانی‌ها در این هفته را به نام خود می‌کرد. نکته ویژه و مضحک این بازی، ابتکار فدراسیون فوتبال در به سخره گرفتن قوانین فیفا و تکنولوژی آن بود؛ جایی که «کمک‌داور نوبرانه» رادیویی یا صوتی جایگزین «کمک‌داور قانونی» ویدئویی شد، آن هم در حالی که بازی با حدود ۱۵ دقیقه تاخیر به خاطر رفع مشکل خروجی تصاویر وار آغاز شد که در عمل نیز معلوم شد از رفع آن خبری نبوده است! 4 صحنه این دیدار نیاز به استعلام از وار داشت؛ یکی برای پرسپولیس و ۳ تا برای فولاد. تک صحنه مربوط به میزبان این بازی، در زمانی معقول به داور اعلام شد: خطای هند پنالتی به سود پرسپولیس روی ضربه برگردان علیپور رخ نداده اما در ۲ صحنه مربوط به فولادی‌ها در نیمه اول، زمان زیاد و طاقت‌فرسایی صرف شد که تصمیم داور تایید شود؛ جالب‌تر یا خنده‌دارتر اینکه برای خطای ریگی داور به مانیتور مراجعه کرد ولی اصلا آن صحنه برایش نمایش داده نشد و کمک‌داور رادیویی به وی اعلام کرد که تصمیمش را تایید کند و باقی‌اش «شو» بود. در واقع تصمیم‌گیر نهایی این صحنه‌ها عرب‌براقی بود نه داور میدان! در دیگر صحنه این بازی که در دقیقه ۷۳ و در هجده قدم پرسپولیس رخ داد، کنعانی‌زادگان با گرفتن پیراهن کولیبالی مانع از بلند شدن او برای سرزنی شد که اصلا از دید داور و کمک‌داور به اصطلاح ویدئویی مخفی ماند!

حال سوال این است: چه اصراری بر استفاده از وار نصف و نیمه دارید؟ آیا جز اینکه مشکل و تنش ایجاد کند، مشکلی هم حل می‌کند؟ اصلا در این بازی داور توانست با رجوع به وار، صحت و سقم تصمیماتش را دریابد و خودش نظر نهایی را صادر کند؟ اینگونه باشد که هم تنش و درگیری شدیدتری برای تیم‌ها درست می‌کنید و هم مضحکه بیشتری برای خودتان! کدام کشور استفاده‌کننده این سیستم که از ما نیز عقب‌افتاده‌تر باشد، وار نصف و نیمه به کار برده که ما دومین آن باشیم؟ اصلا اینگونه استفاده، قانونی است؟ شما که بهتر می‌دانید؛ طبق پروتکل فیفا درباره استفاده از وار، چنانچه خروجی تصاویر مثل این بازی مشکل داشته باشد داور موظف است مربیان و کاپیتان‌های ۲ تیم را فراخوانده و به آنها اعلام کند که از این لحظه بازی بدون وار ادامه می‌یابد. مگر وزیر سابق ورزش خبر از تامین تمام هزینه‌های این سیستم نداد، پس کو؟ اگر خللی در کار است به وزیر فعلی مراجعه کنید یا کلا تعطیلش کنید و به روال سابق بازی برگزار کنید؛ چه لزومی است به ادا درآوردن‌های مشکل‌ساز؟