کد خبر: 290852تاریخ: 1403/6/17 00:00
حرص کدام را باید خورد؛ کیفیت بازی تیم ملی یا کیفیت زمین بازی؟
این برند ملی است
علیرضا دارابی: تیم ملی فوتبال ایران برابر تیم ملی قرقیزستان با ارائه یک بازی پرانتقاد یک بر صفر پیروز شد. زور تیم ما در برابر بازی بسته قرقیز‌ها بیش از یک گل نبود.
وقتی به توقف تیم‌های قدر کره‌جنوبی و عربستان مقابل فلسطین جنگ‌زده و اندونزی نگاه می‌کنیم این برد هرچند خفیف را پاس می‌داریم اما کیفیت نمایش تیم ملی را که مرور می‌کنیم، نگران و دلسرد می‌شویم، خاصه اینکه کیفیت تیم ملی مدت‌هاست در همین مدار سیر می‌کند و متاسفانه اثری از بهبود آن و حتی میل به تغییر در آن مشاهده نمی‌شود! این معضل را باید در نگاه و توان کادر فنی جست‌وجو کرد؛ کادری که به رهبری امیر قلعه‌نویی وعده تغییر نوع بازی تیم ملی در زمان کی‌روش را به فوتبالی هجومی و هماهنگ داده بود اما تاکنون که چنین روندی همراه با پایداری در تیم دیده نشده و با این فرمان نیز دیده نخواهد شد. حال آنکه با وجود افزایش سهمیه‌ها برای حضور در جام‌جهانی و آسان شدن و به نوعی حتمی بودن وضعیت صعود ما بدان، انتظار می‌رفت بازی‌های تیم ملی با کیفیت بهتر، بدون دغدغه و استرس و با ریتمی موزون و تماشاگرپسندتر ارائه شود اما گویا یک سری از ایرادات، قصدی بر وداع با تیم ملی ندارند!
در این شرایط که همگان منتقد و برخی نیز به دنبال صید ماهی مدنظر از این آب گل‌آلودند قصد تخریب تیم ملی را نداریم ولی خطر را باید جدی دانست، چراکه پس از چند تجربه حضور در جام‌جهانی که برخی با حضوری آبرومند نیز همراه بوده است و با توجه به افزایش تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها، توقع صعود از دور گروهی بازی‌های جام جهانی، جای خود را به صعود از مراحل حذفی این مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی دنیا داده است و با این روند، زهی خیال باطل!
از بحث فنی تیم ملی که جای بسیار دارد بگذریم به معضل اساسی و آبروبر این روزهای فوتبال‌مان می‌رسیم؛ خرابی چمن برخی ورزشگاه‌های مهم کشور و کیفیت نازل زمین‌های تاییدشده! مشکل مهمی که جدای از آبرو‌ریزی بین‌المللی، فوتبال خودمان و جایگاه و آینده آن را به مخاطره جدی انداخته است و عزمی اساسی برای حل پایدار و اصولی آن به چشم نمی‌خورد. گویا اگر برخی فقط در زمستان به خواب عمیق می‌روند ولی برای مسؤولان ما همیشه ایام زمستان است و موسم خواب ناز!
اگر از تساوی ارزشمند فلسطین در زمین کره‌جنوبی گفتیم باید از زمین باکیفیت عراق مبتلا به ناآرامی و خرابی‌های چند سال اشغال و جنگ در شهر بصره نیز بگوییم که تعجب خود ما را نیز موجب شد.
فوتبال قدمت‌دار ما، هوادار عاشق ما، دلسوختگان واقعی فوتبال ما و... حرص کدام یک را بخورند؛ کیفیت تیم ملی یا زمین بازی؟!
وقت آن نرسیده از این عقب‌ماندگی‌ها ارتفاع بگیریم؟ وقتش که مدت‌هاست رسیده اما مسؤولان توانا در ارتفاع‌دهندگی از جایگاه خود بازمانده‌اند! آنها را بیابیم و در جایگاه‌شان قرار دهیم.