عبدالله دارابی: کاروان ورزش ایران رقابت‌های پارالمپیک ۲۰۲۴ را با کسب ۲۵ مدال و استقرار در رده چهاردهم پشت سر گذاشت. چند روز پس از اتمام بازی‌ها و فروکش کردن احساسات ناشی از نتایج تلخ و شیرین بازی‌ها، بهتر می‌توان راجع به عملکرد کاروان اعزامی کشورمان و ضرورت‌های آینده ورزش جانبازان و معلولان کشور صحبت کرد.

کاروان ایران با ۶۵ ورزشکار از ۴ فدراسیون؛ جانبازان و توان‌یابان، نابینایان و کم‌بینایان، تکواندو و قایقرانی در این بازی‌ها حضور یافت که فدراسیون جانبازان و توان‌یابان بیشترین نماینده، مدال طلا و دیسکالیفه را داشت. غیر از طلای علیپور در دوومیدانی، بقیه طلاهای کسب شده ایران را ورزشکاران این فدراسیون در رشته‌های؛ پرتاب وزنه، پرتاب نیزه، تیراندازی، وزنه‌‌برداری و والیبال نشسته تصاحب کردند. ۲ ورزشکار این فدراسیون هم دیسکالیفه شدند؛ نسرین شاهی که از امیدهای کسب مدال بود به خاطر مشکل پیش آمده در ماشه اسلحه‌اش و صادق بیت سیاح نیز به دلیل سخت‌گیری به اصطلاح سیاسی داوران!

فدراسیون قایقرانی مانند المپیک پاریس افتخاری کسب نکرد. تکواندو با ۵ نماینده، صاحب یک‌نقره در بخش بانوان و ۲ برنز در قسمت آقایان شد. نکته قابل ذکر در تکواندوی بانوان، سن پایین ملی‌پوشان‌مان بود که می‌تواند مایه امید برای آینده باشد. گلبال ما پس از ۳ دوره غیبت در این پارالمپیک حضور یافت و چون ۱۲ سال قبل به عنوان پنجمی رسید. ورزشکاران دیگری نیز بودند که با وجود داشتن سهمیه، به دلایلی نظیر؛ کم بودن شانس کسب مدال و عدم صدور روادید سفر به مصر جهت تمدید کلاس‌بندی از اعزام به پاریس بازماندند!

هرچند تعداد مدال‌های‌مان از پارالمپیک توکیو بیشتر بود اما کیفیت توکیو را نداشتند و لذا از رتبه سیزدهم در ژاپن با یک پله سقوط به رتبه چهاردهم در پاریس رسیدیم! تعداد کل مدال‌های ما در این دوره به اندازه تعداد طلاهای برزیل رده پنجمی و برنزهای آلمان رده یازدهمی است.

نکته‌ای که قابل تامل می‌نماید مدال‌آوری ورزشکاران‌مان در رشته‌های تکراری است؛ والیبال‌نشسته، پاراوزنه‌برداری، پاراتیراندازی، پاراتکواندو و پارادوومیدانی رشته‌هایی تکراری‌ هستند که در آنها مدال می‌آوریم و در رشته‌هایی چون پاراشنا که مدال‌های مهم و تاثیرگذاری دارد، یا پاراکانو و بسکتبال با ویلچر و فوتبال عنوانی به دست نمی‌آوریم چون تمرکزمان بر همان همیشگی‌هاست!

آنچه فقدانش حس می‌شود و در عین حال ضرورت دارد برنامه‌ریزی و حرکت جدی برای کسب عنوان در رشته‌های مهجورمانده پارالمپیکی نزد ما است. حیف است که این «اراده‌های بیگانه با معلولیت» فقط در چند رشته خاص مدنظر جدی قرار بگیرند و سایر رشته‌ها را فقط به صرف حضور و به قول معروف «‌الله‌بختکی» نگاه کنیم!

باید همین اکنون عزمی جدی و نگاهی فراگیر را صرف پارالمپیک آینده و افتخار‌آفرینی‌های بیشتر با اتکا به همت و اراده این شیربچه‌ها کنیم.