۲- نکته دیگر، منبعث از مواجهه ناگهانی صهیونیست‌ها با استراتژی ۱۰۰۰ زخم از سوی گروه‌های مقاومت است. در حالی که تل‌آویو استراتژی ۱۰۰۰ زخم ( به معنای وارد آوردن زخم‌های متنوع و متکثر با هدف تسلیم ساختن رقیب) را به مثابه یک مدل عملیاتی - انتزاعی در مواجهه با جبهه مقاومت و اضلاع آن طراحی کرده بود اما جنگ غزه فرصتی را خلق کرد که این استراتژی با نوعی مدیریت معکوس مواجه و تبعات آن به جای جبهه مقاومت، دامنگیر تل‌آویو شود! عملیات استشهادی اخیر در مرز اردن و فلسطین که منجر به هلاکت ۳ نظامی صهیونیست شد یا عملیات‌های  استشهادی مبتکرانه‌ای که با خلاقیت مبارزان غیور فلسطینی در عمق استراتژیک اراضی اشغالی صورت می‌گیرد، نشان می‌دهد جبهه مقاومت استراتژی‌ها و تاکتیک‌های متعددی را در مسیر نابودی رژیم کودک‌کش و متجاوز صهیونیست طراحی کرده و هر یک از اضلاع مقاومت مسؤولیت اجرای بخشی از این عملیات جمعی و موثر را بر عهده گرفته‌اند. همین مساله شکست ترکیبی صهیونیست‌ها را رقم ‌زده است تا جایی که این رژیم دیگر با سناریوهای قابل پیش‌بینی و متعارف در مواجهه با جبهه مقاومت مواجه نیست. در چنین شرایطی کشتار کودکان و زنان بی‌پناه فلسطینی، مصداق خشم و استیصال ناشی از فقدان توانایی تحلیل و رصد منازعه و تحمل تبعات و هزینه‌های سخت این سردرگمی میدانی و راهبردی است. قطعا با گذشت زمان، بر عمق و دامنه این استیصال و شکست افزوده خواهد شد. صهیونیست‌ها سرنوشتی جز پذیرش رسمی شکست در جنگ غزه ندارند.