دراگان اسکوچیچ خوشحالی عجیب و غریبی بعد از پیروزی شیرین مقابل سپاهان داشت و اشاره‌های به خصوصی را در استادیوم فولادشهر از خود نشان داد. ۴ سال بعد از برد ۴ گله مقابل سپاهان با صنعت نفت، اسکوچیچ با شاگردان سرخپوش خود راهی اصفهان شد تا برابر تیم پرستاره، آماده و صدرنشین ژوزه مورایس بایستد. او هدف تیمش را کسب ۳ امتیازی خوانده بود که تراکتور را به صدر جدول می‌برد، اما شاید هواداران تراکتور امید چندانی به برد نداشتند، چرا که در 10 سال گذشته هیچ بردی برابر حریف در اصفهان کسب نکرده بودند. با این حال نمایش سریع و تهاجمی تراکتور در شروع بازی بسیاری را امیدوار کرد تا بتواند در این بازی سپاهان را شکست دهد اما اخراج مهدی ترابی در اواسط بازی کار را برای این تیم سخت کرد. سپاهان بعد از این اتفاق فشار سنگینی روی دروازه تراکتور آورد و این فشار تا زمانی ادامه داشت که امیرحسین حسین‌زاده شلیک محکم ایگور پوستونسکی را روی ریباند تبدیل به گل کرد. در حالی ‌که سپاهانی‌ها انتظار داشتند در نیمه دوم با عقب کشیدن تراکتور 10 نفره، شاگردان اسکوچیچ دفاعی جانانه از تک گل خود داشتند و توانستند با دفاعی کامل در 45 دقیقه، برد را به ارمغان بیاورند و با 13 امتیاز به صدر جدول رده‌بندی لیگ برتر صعود و تاج و تخت مورایس را در خانه این تیم سرنگون کنند. پیش از سوت پایان وحید کاظمی، دراگان اسکوچیچ با شور و حرارت خاصی در حال هدایت بازیکنانش بود و به خصوص زمانی که ریکاردو آلوز به همراه ایگور پوستونسکی قصد داشتند ضربه ایستگاهی را بزنند، بارها با فریاد خود راه حفظ توپ را به آنها نشان داد.

او بعد از ناکامی بازیکنان تراکتور در گرفتن کرنر به شدت بر سر بازیکنانش فریاد می‌زد و از آنها می‌خواست به عقب برگردند و دفاع کنند. او همچنین از سوکول چیکالشی می‌خواست با جنب و جوش حداکثری در دقایق پایانی مدافعان حریف را عقب نگه دارد و اجازه ندهد سپاهان حملات خود را انجام دهد. سوت داور به نشانه پایان بازی، انفجار دراگان اسکوچیچ را به همراه داشت. سرمربی کروات که بعد از اخراج ناباورانه خود در آستانه جام‌جهانی بعد از مقتدرانه‌ترین صعود ادوار ایران به مهم‌ترین رویداد فوتبال ملی، دوری‌ای ۳ ساله از فوتبال ایران داشت، نخستین صعود خود به صدر جدول لیگ بیست‌وچهارم را اینچنین غنیمت شمرد و ابتدا به سمت هواداران تراکتور رفت و در حالی ‌که اشاره دست‌هایش رو به بالا بود، با فریادهای خود خوشحالی‌اش را تقسیم کرد. این مشابه خوشحالی اسکوچیچ بعد از گل تیم‌ ملی به بحرین و پیروزی مقابل این تیم بود. آن زمان اسکوچیچ نخستین بازی‌های رسمی خود با تیم‌ ملی را پشت سر می‌گذاشت و در مخمصه مرحله پیش‌مقدماتی جام‌جهانی گرفتار شده بود. با این حال او که مامور ۴ پیروزی در منامه بود، زمانی که آخرین بازی را هم با برد پشت سر گذاشت، خوشحالی خود را به سمت جایگاه وی‌آی‌پی (محل حضور عزیزی‌خادم، رئیس وقت فدراسیون) انجام داد تا اینچنین شایستگی خود را به جالب‌ترین شکل ممکن نشان داده باشد.

بلافاصله بعد از حرکت اسکو به سمت تماشاگران تراکتور، بازیکنان این تیم یکی پس از دیگری بر سر و کول سرمربی خود پریدند تا این برد بزرگ و صعود به صدر جدول را با او جشن بگیرند.

اسکو اما خوشحالی خود را با هوادارانش ادامه داد و این بار یک حرکت دیگر را بعد از ورود به زمین انجام داد. دوباره رو به سمت تماشاگران سرخپوش چند بار با ۲ دست به زمین اشاره کرد تا به آنها بفهماند این کار بزرگ را در زمین تیم حریف، آن هم صدرنشین انجام داده است. این شاید یکی از بهترین شب‌های باشگاهی برای دراگان اسکوچیچ در فوتبال ایران باشد و او هم با این خوشحالی شدید و ویژه، اهمیت این پیروزی را کاملا نمایان کرد. وقتی یک سرمربی خونسرد نظیر او، چنین بالا و پایین می‌پرد، کاملا مشخص است این برد از چه درجه ارزشی برای تراکتور برخوردار بوده است. البته ارج و قرب این برد برای تراکتور از جهت دیگری هم بود. آنها آخرین بار ۲ سال پیش با هدایت خمس توانسته بودند یک تیم بزرگ را شکست دهند که البته این پیروزی هم در تبریز مقابل سپاهان بود اما حالا آنها با دراگان در خارج از خانه و با یک یار کمتر این برد را به دست آوردند.