محمد سلحشور: 7 اکتبر یا شنبه سیاه صهیونیست‌ها یک ساله شد. یک سال پیش در چنین روزی یکی از نقاط عطف تاریخ منطقه و مقاومت، با بی‌بدیل‌ترین عملیات از سوی گروه‌های فلسطینی رقم خورد. از همان نخستین ساعات که تصاویر کم‌نظیری از موفقیت عملیات گردان‌های نظامی حماس و جهاد اسلامی منتشر شد، یک سوال در فضای سیاسی کشور و جهان نیز مطرح می‌شد: غرب آسیا در پسا 7 اکتبر چگونه خواهد بود؟ حالا یک سال پس از عملیات مذکور، زمان مناسب‌تری برای یافتن پاسخ این سوال است. هر چند دور تند تحولات امنیتی و نظامی در نزاع میان محور مقاومت و رژیم صهیونیستی، منطقه را وارد یک برهه پیش‌بینی‌‌ناپذیر کرده است اما نمی‌توان منکر تغییرات و نتایج عملیات توفان الاقصی شد.

رژیم صهیونیستی در 7 دهه گذشته موجودیت خود را در نسبت با 2 روایت ساخته است؛ نخست معرفی خود به عنوان قربانی (برای مشروعیت‌بخشی به اشغال و محکوم کردن هر مقاومتی در برابر موجودیت خویش) و دوم به عنوان نظمی شکست‌ناپذیر (برای منصرف کردن هر دولت و گروهی از مبارزه). البته که هیچ‌کدام این 2 روایت بدون پشتیبانی حداکثری آمریکا و اروپا ممکن نمی‌شود. دولت‌های غربی از سویی با تکرار مستمر روایت نخست تلاش می‌کنند به جنایات رژیم صهیونیستی ماهیتی اخلاقی و مشروع ببخشند و از سوی دیگر با تجهیز پیوسته این رژیم به سقف توانایی‌های نظامی در هر عصر، مانع از آن می‌شوند که چهره برنده اشغالگران تضعیف شود. با این حال عملیات 7 اکتبر چه از منظر میدانی و چه از منظر اطلاعاتی یک شکست فاحش برای صهیونیست‌ها به حساب می‌آید. تعبیر رهبر انقلاب مبنی بر «ترمیم‌ناپذیر» بودن این عملیات برای صهیونیست‌ها را از این جهت می‌توان درک کرد. توفان الاقصی به عنوان یک نقطه اوج در تاریخ مبارزه مقاومت فلسطین هم ضربه‌پذیری اشغالگران را اثبات کرد و هم پویایی و تکامل یک گروه مقاومت تحت محاصره را به نمایش درآورد. چنین موقعیتی روایت دوم صهیونیست‌ها مبنی بر شکست‌ناپذیری‌شان را با بحران جدی مواجه ساخت. از همین رو این رژیم نسل‌کشی فراموش نشدنی و سلسله‌ای از جنایات انسانی را در غزه پی گرفت. به بیان دیگر، آنها برای حفظ روایت دوم خود چشم بر روایت نخست بستند و حتی عامدانه کوشیدند تا ضدانسانی‌ترین و خشونت‌آمیزترین چهره ممکن از آنها به جهان مخابره شود. به همین خاطر در کارنامه یک ساله صهیونیست‌ها از 7 اکتبر 2023 تا 7 اکتبر 2024 سیاهه پایان‌ناپذیری از جنایات ثبت شده است که جملگی آنها واکنشی به بحران وجودی پیش‌آمده برای اشغالگران بود.

سالگرد 7 اکتبر در حالی امروز فرا رسید که رژیم صهیونیستی به‌مراتب ناامن‌تر از یک سال قبل است؛ اشغالگران کمتر روزی را بی‌فرار به پناهگاه سپری می‌کنند، مساله عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی از حادثه‌ای قریب‌الوقوع به رویایی دور تبدیل شده است، شبکه سراسری مقاومت از غزه و کرانه باختری تا لبنان و عراق و یمن علیه صهیونیست‌ها فعال شده است، نقشه‌های ژئوپلیتیکی اسرائیل برای تبدیل شدن به نقطه اتصال آسیا و اروپا در هاله‌ای از ابهام فرو رفته است، منفوریت رژیم صهیونیستی به بالاترین حد خود در جهان رسیده است و مهم‌تر از همه آنکه صهیونیست‌ها بیش از هر زمان دیگری خود را درگیر با یک بحران وجودی می‌بینند. جنون کودک‌کشی آنها و اقدام به ترور رهبران مقاومت نتوانسته مانع هیچ‌کدام از این واقعیات شود.