محمد رستم‌پور: کمتر از 72 ساعت پس از حمله خیره‌کننده موشکی ایران به رژیم صهیونیستی، نزدیک به 5 سال پس از نماز جمعه تاریخی 27دی‌ 98 که جامعه خشمگین ایرانی پس از واقعه تلخ سقوط هواپیمای اوکراینی را تسکین داد و ۲ سال پس از پیچیده‌ترین تهدید امنیتی و فرهنگی که بیش از هر زمان دیگری، جامعه ایرانی را تلخکام، متفرق و پراکنده کرد، 13 مهرماه 1403 نماز جمعه‌ای ماندگار برپا شد؛ پس از مجلس بزرگداشت شهید سیدحسن نصرالله که ترور ناجوانمردانه‌اش، جهان را در بهتی کم‌سابقه فرو برد. شگفتی ناشی از چگونگی شهادت دبیرکل حزب‌الله، بالا رفتن درجه جوش التهاب میان ایران و اسرائیل پس از عملیات خیره‌کننده و حیرت‌آور «وعده صادق 2» و جنجال‌های رسانه‌ای صهیونیست‌ها، سایه‌ای از تشویش و نگرانی بر جامعه انداخته بود. تصمیم به برگزاری نمازجمعه و حضور در مصلای تهران در مرکز پایتخت جمهوری اسلامی، اقدامی راهبردی و تصویرساز و نوعی قدرتنمایی به دشمن صهیونی محسوب می‌‌شد. لحظه‌ای که رهبر انقلاب وارد مصلی شدند و دوربین‌ها روی تصویر صورت خندان و مصمم ایشان رفت، پیامی مهم‌تر و خطیرتر از دقت و شدت اصابت موشک‌های عماد و پاوه به تل‌آویو و واشنگتن صادر شد. اصل برپایی چنین رزم سیاسی قدرتمندانه‌ای که به حماسه شباهت داشت، فرامتنی پرمضمون ساخت. فرامتن بر متن غلبه کرد. دیگر اهمیتی نداشت رهبر انقلاب چه خطبه‌ای بخواند و چه سوره‌ای در نماز قرائت کند. پخش زنده برخط نماز از سوی بسیاری از رسانه‌های مشهور جهانی از جمله الجزیره و بی‌بی‌سی و بازتاب‌های تحلیلی پس از آن نشان داد ایران بی‌آنکه در نقشه دشمن گرفتار شود، از تله تنش جسته است و البته روی دست رقیب‌ زده است.

با این همه آنچه آیت‌الله خامنه‌ای بویژه در خطبه دوم نماز نصر گفتند ۴ محور و نکته قابل اعتنا دارد که توجه بدان می‌تواند راهبرد جمهوری اسلامی ایران در برابر دشمن صهیونی را آشکار کند. اولا رهبر انقلاب از سیدحسن نصرالله با تعبیر «زبان گویای ملت‌های منطقه» نام بردند. سیدحسن از ابتدای توفان ‌الاقصی تا ساعت شهادت مظلومانه‌اش بیش از 30 سخنرانی نزدیک به یک ساعته داشت. او مرتبا با مردم لبنان و البته با دشمن صهیونی و حتی شهرک‌نشینان صهیونیست سخن می‌گفت و مواضع، تصمیمات، اقدامات و حتی شکست‌های حزب‌الله را با شفافیت و صداقت اعلام می‌کرد. شهید یک بار با صراحت گفته بود «ما متعلق به مکتبی هستیم که دروغ را حتی برای عملیات روانی استفاده نمی‌کند». سنت و سیره و مشی و مرام سیدحسن در راستگویی تا جایی پیش رفت که دشمن هم می‌دانست او به وعده خود وفا می‌کند. آنچه باید از او آموخت، صداقت و شفافیت است. نباید پنهان‌کاری کرد و به اسم مصلحت سکوت کرد یا عقب نشست و سیاست را به تاریکخانه‌ای تبدیل کرد که مردم را بدان راهی نباشد. همچنان که امیرالمومنین علی علیه‌السلام در فرمان خردمندانه خویش به مالک اشتر توصیه کردند شرایطی بساز تا مردم با تو سخن بگویند، بی‌واهمه.

نکته دوم مورد اشاره رهبر انقلاب، یادآوری ریشه‌های تاریخی منازعه کنونی بود تا تحلیل و ترسیم وضع امروز از 7 اکتبر 2023 آغاز نشود و جنگ به یک اختلاف درون‌سرزمینی میان اعراب و صهیونیست‌ها تقلیل نیابد. علاوه بر این، ذکر تثبیت تدریجی سازه حزب‌الله به دست و اراده و فکر شهید سیدحسن نصرالله، پس از مسیری که شهید سیدعباس موسوی و امام موسی صدر آغاز کرده بودند، با این هدف انجام شد که لبنانی‌ها خصومت دیرینه و جنایتکاری تاریخی صهیونیسم با ملت لبنان را به یاد آورند و البته یادآوری آنچه بر سر ملت ایران در یک دهه پس از انقلاب اسلامی آمد و جمهوری اسلامی ایران، با همه زخم‌ها و جراحت‌های ناشی از ترور کارگزاران و مسؤولانش، زانو نزد و سینه ستبر کرد و اتفاقا در یک برآیند کلی روز به روز قوی‌تر و پیشرفته‌تر شد. انگاره «بی‌فایده بودن مقابله با اسرائیل» یا «تمام شدن دوران زورآزمایی»، پیش‌شرط‌های تسلیم ذهنی در برابر صهیونیست‌هایی است که اتفاقاً سلاحی بالاتر از هراس‌افکنی ندارند.

نکته سوم، توجه دادن به روابط دانشی ایران و لبنان است. واقعیت آن است که جز با نگاه فرهنگی و چشم‌انداز تمدنی نمی‌توان با اسرائیلِ مجهز به بمب‌ اتم و برخوردار از پشتیبانی سیاسی و نظامی کشورهای مختلف جهان رودررو شد. در مقابل این غول وحشیِ کودک‌کش شما تنها و تنها باید چشم او را، محاسبه او را و از همه مهم‌تر رؤیای او را هدف بگیرید و این مهم از طریق مصاف با تلقی‌ها و تصورها و تصویرهایی است که اسرائیل را شکل داده و اما نکته چهارم، آن است که در نگاه و بیان رهبر انقلاب، فایده‌مندی اسرائیل برای بلوک قدرت یک بعد اقتصاد سیاسی جدید پیدا کرده و آن هم تبدیل شدن رژیم صهیونیستی به سرپلی برای انتقال انرژی به غرب و دریافت کالا برای منطقه است. در نتیجه، شکلی از استعمار که شریان‌های حیاتی کشورهای منطقه را به سازوکار اقتصادی کشورهای غربی پیوند می‌زند، احیا خواهد شد و همه جنبش‌های استقلال‌طلبانه کشورهای غرب آسیا در سده اخیر را بدون کارکرد خواهد کرد؛ چیزی که در خطبه فارسی نماز به شکل تلویحی بدان اشاره شد. خوی سیری‌ناپذیر اسرائیل به غارت و تجاوز، به زمین‌ و محصول کشاورز فلسطینی و لبنانی بسنده نخواهد کرد و دیری نخواهد پایید که حتی کشورهای سازشکار را نیز به کرنش و تسلیم می‌کشاند، همچنان که تا آفریقا، حتی کیلومترها دورتر از جغرافیای «نیل تا فرات»، نفوذ کرده است. آینده‌نگری، انسان‌دوستی و حتی حراست از منافع اقتصادی، ایجاب می‌کند همین امروز و همین ساعت روبه‌روی اسرائیل خون‌آشام بیاستیم.