روزهای سالگرد هفتم اکتبر، 6 گوشه عالم شاهد تظاهرات پرشور ضدصهیونیستی است. میلیون‌ها پرچم فلسطین که در روزهای اخیر در شرق و غرب کره خاکی از واشنگتن تا  ملبورن برافراشته شده، همه و همه پژواک این فریاد در گوش جهانیان هستند: غزه قهرمان هنوز زنده است و در خط مقدم جبهه مقاومت ایستادگی می‌کند!

یک سال پیش در چنین روزهایی، به دنبال عملیات تاریخی مبارزان مقاومت اسلامی فلسطین برای شکستن حصر غیرانسانی ۲ دهه‌ای نوار غزه، اسرائیل یکی از جنایت‌آمیزترین کارزارهای نسل‌کشی دوران معاصر را علیه بیش از 2 میلیون نفر مردم تحت محاصره در این باریکه بسیار کوچک  360 کیلومترمربعی به راه انداخت و متعاقب آن دامنه تجاوز و کشتار را به کرانه باختری و لبنان کشاند. کارزاری که علاوه بر شهید کردن 4۲ هزار مرد و زن و کودک در غزه و مجروح کردن 95 هزار نفر، باعث مفقود شدن ده‌ها هزار نفر دیگر و ویرانی گسترده منجر به آوارگی بیش از 80 درصد جمعیت آن شد. ابعاد فاجعه چنان عظیم است که در این یک سال، لقب غزه از بزرگ‌ترین زندان جهان به بزرگ‌ترین مسلخ بشری در دوران معاصر تغییر یافته است.  علاوه بر این، ارتش جرار صهیونیستی، با مهیب‌ترین بمباران‌ها و انجام بی‌سابقه‌ترین عملیات‌های ترور همگانی در جنوب لبنان و بیروت، تصویری عینی از سگ هار رهاشده آمریکا در خاورمیانه از خود به نمایش گذاشت و طی تنها 3 هفته، 2 هزار شهروند لبنانی را به شهادت رسانده، 10 هزار نفر دیگر را مجروح کرده و همچنین یک میلیون و ٢٠٠ هزار نفر را خانه خراب یا آواره کرده است. نتانیاهو، قصاب غزه و ضاحیه، در عین حال با نقض تمام موازین بین‌المللی دست به ترور رهبران سیاسی حماس و حزب‌الله ‌زده که هر دو تشکیلات سیاسی رسمی و منتخب در فلسطین و لبنان هستند. 

اینها تازه به جز نمایش وحشیگری‌های نظامی و تبلیغاتی صهیونیست‌ها در خاک دیگر کشورها نظیر حملات تروریستی به ایران و سوریه یا وهن جامعه بین‌الملل با اقداماتی مثل پاره کردن علنی منشور ملل متحد در مقر این سازمان در نیویورک یا تهدید قضات دیوان دادگستری بین‌المللی است.  رژیم کودک‌کش به رغم رکوردشکنی‌های مداوم در جنایت، در آخرین تحول از جنگی که گویی به تمام بشریت اعلان کرده، سیلی‌های سختی در میدان از جمهوری اسلامی ایران، حزب‌الله لبنان، انصارالله یمن و مقاومت عراق دریافت کرده است. آخرین ارزیابی مهم‌ترین متفکران راهبردی غربی حاکی از آن است که حاصل کار نتانیاهو و رژیم جانی‌اش  طی یک سال جنگ بی‌وقفه چیزی جز شکست نبوده است. همین چند روز پیش بود که پروفسور استیون والت،  نظریه‌پرداز آمریکایی برجسته واقع‌گرایی، در یادداشتی در فارن پالیسی، مهم‌ترین نشریه سیاست خارجی آمریکا، به نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی پیشنهاد کرد شکست را بپذیرد و با عذر «ماموریت پایان یافت» خودش و اسرائیل را محترمانه از مهلکه نجات دهد. او نوشت: «نتانیاهو و حامیانش از جمله آمریکایی‌ها می‌خواهند خاورمیانه را با توسل به زور تغییر دهند، همان کاری که جرج دبلیو بوش تلاش کرد انجام دهد، با این حال ممکن است نتانیاهو همان اشتباه بزرگ بوش را مرتکب شده باشد». به نوشته استاد روابط بین‌الملل دانشگاه هاروارد، جنایت‌های یک سال اخیر نتانیاهو و شرکای آمریکایی‌اش در فلسطین و لبنان، نه تنها نتوانست بازدارندگی غایی مورد نظر صهیونیست‌ها را برای اسرائیل بحران‌‌زده ایجاد کند، بلکه ممکن است خیلی زود، دیر شود و رژیم حتی فرصت معاملات سیاسی مرسوم متعاقب دستاوردهای نظامی‌اش را از دست بدهد. والت می‌نویسد: «آسیبی که اسرائیل به محور مقاومت وارد کرده، قرار نیست آن را از کار بیندازد یا باعث شود پرچم سفید آن به اهتزاز درآید. حزب‌الله، حماس، حوثی‌ها (انصارالله یمن) و ایران همگی در گذشته از ضربات قدرتمند جان سالم به در برده‌اند و تمایل آنها برای تلافی، در پی حوادث یک سال گذشته، تنها افزایش خواهد یافت».

او سپس یادآوری می‌کند برخلاف انور سادات مصری و سازمان فتح فلسطین (یاسر عرفات) که به امید گرفتن امتیازات حداقلی، مبارزه با اشغالگری اسرائیل را کنار گذاشتند، این حماس است که با ایستادگی تا پای جان، محبوبیت بی‌سابقه‌ای به دست آورده است. این ایستادگی مبارزان غزه در خط مقدم، فرصتی راهبردی را برای ایران به‌وجود آورده تا موازنه قدرت در منطقه را  به سود خود و به ضرر اسرائیل تغییر دهد که به زعم والت اگر این اتفاق بیفتد «موفقیت‌های تاکتیکی اخیر اسرائیل بسیار کوته‌بینانه به نظر خواهد رسید».

در سالگرد آغاز جنگ غزه، تحولات توسعه جنگ به منطقه با اخبار بمباران‌های وحشیانه لبنان و حملات متقابل و کمین‌های قهرمانانه حزب‌الله به فلسطین اشغالی یا اخبار ترور رهبران مقاومت و متقابلا تحقق بزرگ‌ترین ضربه نظامی به رژیم صهیونیستی در عملیات اخیر «وعده صادق 2»، شاید باعث فراموشی موقت مصائب بی‌سابقه مردم غزه شده باشد که هنوز با همان شدت قبل زیر آتش کارزار نسل‌کشی صهیونیست‌ها قراردارند اما با همان حدت قبل در آوارها و تونل‌ها به مقاومت جانانه خود ادامه می‌دهند. اگر به همین سه‌شنبه‌شب گذشته بازگردیم، شادی هیچ‌یک از ملت‌های مقاومت و دوستان‌شان در جهان – حتی در شهرهای ایران-  پس از موشکباران سپاه بر سر اسرائیلی‌ها، حلاوت و حقانیت شادی مظلومان غزه را نداشت که با به فراموشی سپردن شدیدترین مصائب‌شان، جولان شهاب‌های ثاقب ایرانی در آسمان فلسطین را چون یک آتش‌بازی بی‌مانند به جشن نشسته بودند و با اصابت هر موشکی در همان نزدیکی - پایگاه هوایی خسواتیم - هلهله سر می‌دادند.  طی روزهای اخیر، شرق و غرب جهان از آمریکا تا برزیل و از آلمان تا استرالیا، شاهد تجمعات بزرگ ضدصهیونیستی همراه با محکومیت جنایات آمریکا در همدستی با این رژیم در ضاحیه جنوبی و غزه بود. هزاران تظاهرکننده بویژه در کشورهای غربی، تصاویر شهید سیدحسن نصرالله را حمل می‌کردند. با این حال نه‌تنها در این تظاهرات، پرچم‌های فلسطین که در 6 گوشه عالم شاخ و برگ دوانیده‌اند از خون بی‌گناهان و قهرمانان غزه آبیاری می‌شوند، بلکه به لحاظ میدانی نیز صفیر فریادهای دیپلماتیک و اجتماعی ضداسرائیلی و حتی نفیر موشک‌ها و پهپادهای مقاومت علیه صهیونیست‌ها مرهون حفظ سنگرهای خط مقدم مقابل این غده سرطانی است.