واقعیت امر این است که اساسا جبهه مقاومت، آمریکا و اروپا را در کسوت یک «میانجی» یا «خالق راه سوم» تلقی نمی‌کند، زیرا واشنگتن و اتحادیه اروپایی خود مصداق یک طرف منازعه هستند. بنابراین اساسا غرب صلاحیت ارائه راهکار میانجی‌گرانه در این آوردگاه خونین را ندارد. فراتر از آنچه ذکر شد، اضلاع مقاومت، هرگز در این عرصه بین «بد» و «بدتر» دست به انتخاب نمی‌زنند. به عبارت بهتر، جبهه مقاومت نه کلیت ترسیم راه سوم را در قبال جنگ لبنان و غزه می‌پذیرد و نه بازیگران غربی ترسیم‌کننده این راه را!

آنچه جبهه مقاومت بر آن تمرکز کرده، همان خطوط قرمزی است که از ابتدای جنگ غزه و متعاقبا لبنان به قوت خود باقی بوده، هست و خواهد ماند. یکی از این خطوط قرمز، لزوم خروج کامل صهیونیست‌ها از ۲ محور فیلادلفی (میان غزه و مصر) و نتساریم (میان ۲ بخش شمالی و جنوبی غزه) است. خط قرمز دیگری که در این باره وجود دارد، معطوف به لزوم انعقاد آتش‌بس دائم و تضمین شده است، به گونه‌ای که محور مقاومت - و نه اروپاییان و آمریکا - آن را احراز کند. سومین خط قرمزی که جبهه مقاومت کماکان به آن پایبند خواهد بود، حذف گروه‌های مقاومت از معادلات سیاسی، راهبردی و میدانی در منطقه غرب آسیا است. بدیهی است خلع سلاح مقاومت، ایده و هدف شومی است که دشمنان حزب‌الله و حماس به آن دست نخواهند یافت. 

در این میان، پیام‌هایی که به صورت مستقیم یا با واسطه به تهران و دیگر اضلاع مقاومت مخابره می‌شود، تنها در صورتی مورد توجه و بررسی قرار می‌گیرد که دربر گیرنده مطالبات برحق و مشروع فوق‌الذکر باشد. اصرار آمریکا و اتحادیه اروپایی بر هر گزینه‌ای که از این خطوط قرمز عبور کند، مصداق آب در هاون کوبیدن است. ضمن آنکه بهتر است واشنگتن، لندن، پاریس و برلین به جای اتخاذ ژست واسطه‌گر و میانجی در قبال جنایاتی که خود در ایجاد، تشدید و تثبیت آن پررنگ‌ترین نقش ممکن را داشته‌اند، به فکر پاسخگویی خود به ملت‌های لبنان، فلسطین، منطقه و جهان به دلیل شراکت میدانی با صهیونیست‌ها و نسل‌کشی بیرحمانه در غزه، رفح، خان‌یونس و ضاحیه بیروت باشند. افکار عمومی دنیا حداقل یک سال است دیگر تفکیکی میان ماهیت و موجودیت غرب و رژیم اشغالگر قدس قائل نیست.