کد خبر: 294258تاریخ: 1403/8/1 00:00
به بهانه آغاز اکران «صبحانه با زرافه» در سینماهای سراسر کشور
نقشی برای مخاطب
گروه فرهنگ و هنر: 13 سال از ایفای نخستین بازی‌اش در نقشی کوتاه در سریال «ساختمان پزشکان» می‌گذرد؛ بازیگری که سال 88 پس از 15 سال بازی در سطح اول و حرفه‌ای فوتبال ایران از دنیای ورزش خداحافظی و 2 سال بعد به پیشنهاد پیمان قاسم‌خانی و دعوت سروش صحت، نخستین حضورش را در عرصه بازیگری تجربه کرد؛ بازیگری که همزمان با ورودش به این عرصه با انواع و اقسام ناسزاها از سوی برخی اهالی این حوزه روبه‌رو شد اما امروز در حالی سیزدهمین سال تجربه‌اش را در حوزه هنر سپری می‌کند که بدون شک به یکی از درآمدزاترین بازیگران بدل شده و حضورش در هر اثر هنری تضمین فروش شده است؛ فرقی ندارد تئاتر باشد یا سینما یا حتی تلویزیون. او امروز هواداران ثابتی دارد که حاضرند برای دیدنش ساعت‌ها مقابل سالن تئاتر یا افتتاحیه فیلم صف بکشند تا در یک فریم کنارش عکس یادگاری بگیرند. برگه‌های آفیش روزانه و درون‌گروهی‌اش در هر اثری بیش از یکهزار بازدید می‌خورد و هوادارانش به هر نحوی که شده خود را به لوکیشن فیلمبرداری می‌رسانند.
هر چند پژمان جمشیدی در دنیای فوتبال به محبوبیت نرسید، در عرصه سینما و تئاتر به چنان جایگاهی رسید که برای حضورش در آثار مختلف باید از یک سال قبل در نوبت بمانند.
اهالی رسانه و هنرمندان یادشان نمی‌رود درست 10 سال پیش در حالی که جمشیدی نخستین حضورش در تئاتر را تجربه می‌کرد، یکی از پیشکسوتان این عرصه در آیین رونمایی یک نمایش درست مقابل چشمانش و در حضور سایر هنرمندان حاضر در آن مراسم خطاب به او گفت «پایت را از گلیمت درازتر کردی و نباید وارد عرصه تئاتر می‌شدی»! آن روز جمشیدی پس از شنیدن این صحبت سکوت کرد و به آرامی از محل افتتاحیه بیرون رفت و یک دهه بعد در حالی در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه رفت که تئاترش طی 50 شب با 30 هزار مخاطب به 10 میلیارد تومان فروش دست یافت. البته این نوع رفتارها برای جمشیدی به امری عادی بدل شده است تا جایی که حتی در اختتامیه جشنواره فیلم فجر نیز وقتی مجری برنامه نام او را به عنوان یکی از نامزد‌های دریافت سیمرغ بهترین بازیگری اعلام کرد، لبخند‌های کنایه‌آمیز حضار خاطره همان عبارت پیشکسوت را زنده کرد.
اما بدون شک نقطه عطف بازیگری جمشیدی را حضور در سریال «زیر خاکی» باید دانست؛ سریالی که موفقیتش باعث شد چند فصل از آن ساخته شود و همچنان نیز ادامه داشته باشد. در کنار فعالیت‌های تلویزیونی، حضور در فیلم سینمایی هتل نیز برای او یک شتابدهنده به شمار رفت و بیش از پیش او را سر زبان‌ها انداخت. او حالا در سیزدهمین سال فعالیتش با فیلم «صبحانه با زرافه» به کارگردانی سروش صحت از فردا روی پرده نقره‌ای می‌رود و از همین الان می‌توان پیش‌بینی کرد این فیلم نیز همچون «هتل» با استقبال مخاطبان روبه‌رو خواهد شد.
به این بهانه مروری بر سال‌ها فعالیت این بازیگر سینما و تئاتر داشته‌ایم.
1392 | تعداد آثار: یک سریال
پژمان جمشیدی بعد از تجربه بازی در نقش کوتاهی در سریال «ساختمان پزشکان» و فیلم تلویزیونی «شرف خانواده فاضل»، سال 1392 برای نخستین‌بار به عنوان بازیگر نقش اصلی سریال «پژمان» انتخاب شد. سروش صحت بر اساس فیلمنامه پیمان قاسم‌خانی این سریال را ساخت. داستان درباره فوتبالیستی بود که بعد از سرآمدن عمر فوتبالی‌اش به نقطه‌ای می‌رسید که نه او را به عنوان مربی می‌پذیرفتند و نه بین مردم محبوبیتی داشت. انتخاب پژمان جمشیدی، بازیکن سابق پرسپولیس، یکی از بهترین اتفاق‌های سریال بود و باعث شد با همین یک سریال به عنوان بازیگر به شهرت زیادی دست یابد.
1393 | تعداد آثار: یک فیلم، یک سریال و 4 تئاتر
پژمان جمشیدی سال 1393 با اینکه به نسبت پرکار بود اما کار شگفت‌انگیزی در کارنامه نداشت. شاید بتوان گفت بهترین اثری که بازی کرد، سریال «سال‌های ابری» به کارگردانی مهدی کرم‌پور بود. سریال اثر موفقی نبود اما از این جهت در کارنامه‌اش اهمیت داشت که نقش جوانی آرام و مرموز را بازی کرد و با آنچه پیش‌تر در «پژمان» از او دیده بودیم، کاملا متفاوت بود و مخاطبان با وجهی دیگر از بازی او هم آشنا شدند.
1394 | تعداد آثار:2 فیلم و 2 تئاتر
«خوب، بد، جلف» به کارگردانی پیمان قاسم‌خانی و «50 کیلو آلبالو» به کارگردانی مانی حقیقی، مهم‌ترین تجربیات سینمایی پژمان جمشیدی در سال 94 بودند. بخش مهمی از جذابیت فیلم «خوب، بد، جلف»، به بازی درخشان زوج پژمان جمشیدی - سام درخشانی برمی‌گشت. آنها بعد از «پژمان»، در این فیلم وارد فضایی تازه شدند که حاصل آن یک قصه جذاب و پر از موقعیت‌های کمدی بود. او با فیلم «50 کیلو آلبالو» هم جنس کمدی جدیدی را تجربه کرد. این دو فیلم فروش قابل توجهی داشتند و جمشیدی برای نخستین‌بار طعم شیرین گیشه را چشید و نامش در فهرست بازیگرانی قرار گرفت که با حضورشان یک فیلم را تبدیل به بمب گیشه می‌کنند.
1395 | تعداد آثار: 2 فیلم و 6 تئاتر
فیلمهای جمشیدی در آن سال چندان قابل دفاع نبودند اما حضوری پررنگ روی صحنه داشت و از میان نمایش‌هایی که بازی کرد، بازی‌اش در «یادم تو را فراموش» به کارگردانی ژاله صامتی بیشتر از سایرین مورد تمجید قرار گرفت. به طور کلی می‌توان گفت دستاورد جمشیدی در سال 1395 تداوم حضورش در تئاتر بود.
1396 | تعداد آثار: 3 فیلم، 2 سریال و 2 تئاتر
در سریال «دیوار به دیوار» سامان مقدم، نقش مهمی به عهده داشت و بار دیگر توانست خودش را به مخاطبان تلویزیون ثابت کند. او با فیلم «سوءتفاهم» احمدرضا معتمدی هم در جشنواره سی‌وششم مورد توجه قرار گرفت و نامزد سیمرغ شد.
1397 | تعداد آثار: یک سریال، 6 فیلم
بازی در سینمایی «جهان با من برقص» به کارگردانی سروش صحت، یکی از مهم‌ترین دستاوردهای او در سال 1397 بود؛ فیلمی که با حضور در جشنواره جهانی فجر توانست جایزه بهترین کارگردانی را کسب کند.
تمرکز پژمان جمشیدی در آن سال بر بازی در فیلمهای سینمایی بود و در فیلمهای «دینامیت» و «تگزاس 1» به کارگردانی مسعود اطیابی، «هزارتو» به کارگردانی امیرحسین ترابی، «ایده اصلی» به کارگردانی آزیتا موگویی، «جهان با من برقص» به کارگردانی سروش صحت و «ما همه با هم هستیم» به کارگردانی کمال تبریزی بازی کرد. «دینامیت» سال 1400 اکران شد و فروش قابل توجهی به دست آورد. همکاری او با کمال تبریزی چندان آورده‌ای برایش نداشت. «ما همه با هم هستیم» با وجود پتانسیل زیادی که داشت، شکست خورد. او آن سال با فصل دوم «دیوار به دیوار» بار دیگر در تلویزیون ظاهر شد که چندان موفقیت‌آمیز نبود.
1398 | تعداد آثار: 3 فیلم و 2 تئاتر
در سینما علاوه بر «سوءتفاهم» در فیلمهای «لونه زنبور» و «تگزاس2» هم بازی کرد. این ۲ فیلم کمدی در اکران سال 98 توانستند به فروش بالایی دست یابند. اولی حدود 9 میلیارد تومان فروخت و فیلم دوم هم با فروش 14 میلیارد تومان در رده دوم جدول فروش سال قرار گرفت. جمشیدی در «خوب، بد، جلف ۲؛ ارتش سری» زوج جذابی کنار سام درخشانی تشکیل داد و فیلم توانست به اثر موفقی در گیشه تبدیل شود اما ناگهان شیوع کرونا همه چیز را تغییر داد و تعطیلی سینماها باعث شد فیلم مطابق انتظار نفروشد. در جشنواره سی‌وهشتم نقشی جدی در فیلم «دوزیست» به کارگردانی برزو نیک‌نژاد بازی کرد که بسیار مورد توجه قرار گرفت.
1399 | تعداد آثار: 4 فیلم و یک سریال
پژمان جمشیدی سال 1399 در سریال «زیرخاکی» به کارگردانی جلیل سامان بازی کرد و نقشی متفاوت و جذاب از خودش به جا گذاشت. بازی او کنار ژاله صامتی در فضایی دهه شصتی، بسیار به چشم مخاطبان تلویزیون آمد؛ موفقیتی که ۲ بار دیگر در فصل‌های بعدی تکرار شد. جمشیدی در فیلم «شیشلیک» محمدحسین مهدویان هم بازی داشت و در کنار رضا عطاران، زوج جذابی را تشکیل داد.
جمشیدی در جشنواره سی‌ونهم برای بازی در این فیلم نامزد سیمرغ بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. «خوب، بد، جلف؛ رادیواکتیو» به عنوان سومین قسمت از سه‌گانه «خوب، بد، جلف» هم آن سال در شبکه نمایش خانگی منتشر شد، هرچند به اندازه ۲ قسمت سینمایی مورد توجه قرار نگرفت اما به هر حال تجربه خوبی در کارنامه او بود.
1400 | تعداد آثار: 2 فیلم، یک سریال و یک اجرا
جمشیدی سال 1400 با بازی در فیلم «علفزار» یکی از متفاوت‌ترین آثار کارنامه‌اش را رقم زد. وی در نقش یک بازپرس پرونده ظاهر شده بود که در میان عمل به وظیفه و در نظر گرفتن وجدان، دچار تردید بود. برای بازی در این نقش جدی، نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشنواره چهلم فیلم فجر شد. فصل دوم سریال «زیرخاکی» در آن سال ساخته شد و روی آنتن رفت و باز هم موفق بود.
1401 | تعداد آثار: 4 فیلم و 3 سریال
ابتدای سال 1401 فصل سوم سریال «زیرخاکی» با بازی پژمان جمشیدی از شبکه یک پخش شد که می‌توان گفت مهم‌ترین سریال نوروزی آن سال بود. فیلم «بخارست» به کارگردانی مسعود اطیابی هم از جمله فیلمهای کمدی پژمان جمشیدی در آن سال بود که با فروش بالایی در گیشه روبه‌رو شد. او آن سال با همراهی رضا عطاران در «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری بازی کرد که از شنیده‌ها اینطور برمی‌آید که اثری قابل قبول در کارنامه او است. جمشیدی در جشنواره چهلم برای بازی در «یادگار جنوب» به کارگردانی حسین دوماری و پدرام پورامیری بالاخره برای نخستین‌بار دیپلم بازیگر نقش مکمل مرد را گرفت. او اواخر سال هم جلوی دوربین کریم امینی در فیلم کمدی «شهر هرت» رفت.
1402 | تعداد آثار: یک فیلم و یک سریال
سال 1402 فیلم «شهر هرت» با بازی او روی پرده سینماها رفت. این فیلم اکران خود را از هفدهم خردادماه شروع کرد و بعد از گذشت ۲ هفته توانست 8 میلیارد و 500 میلیون تومان فروش داشته باشد. جمشیدی در این فیلم با شبنم مقدمی و بابک کریمی همبازی بود. او در نقش یک پسر پایین‌شهری فقیر ظاهر شد که با خواهرش نقشه می‌کشد با یک ماشین حمل جنازه به خانه‌های ثروتمندان بروند و به نحوی از آنها اخاذی کنند.