مردم ایران ضمن حمایت و تشکر از نیروهای مسلح کشور در درو کردن موشک‌های اسرائیل، گلایه‌مندی خود را از پاره‌ای موارد به شرح زیر اعلام می‌دارند.

گلایه اول: ما مردم ایران 6 صبح پنجم آبان 1403 در حال شکستن قولنج خود برای بیدار شدن و خوردن ناشتایی هم نبودیم که صدای چند زد و خورد موشکی باعث پریدن خواب‌مان شد. خدا از سر تقصیرات‌مان بگذرد که فکر کردیم ساعت بینوا دارد یادآوری می‌کند و با چند ضربه برای همیشه ساکتش کردیم.  بعد هم گرفتیم خوابیدیم. طفلک هر کاری می‌کرد نمی‌توانست ما را از رختخواب جدا کند که آخر سر صدای ترقه چهارشنبه‌سوری را گذاشتیم و قول دادیم با این یکی حتما بیدار می‌شویم. 

ما خبر حمله اسرائیل را از این و آن شنیدیم. خیلی‌ها هم که اصلا در جریان نبودند. خدا را خوش می‌آید تنها شادی صبحگاهی که چند هزار سال یکبار هم اتفاق نمی‌افتد، از ملت ایران سلب نمایید؟ داشتیم داداش؟ 

اما گلایه دیگر: با توجه به سرعت فوق‌العاده سامانه ترکیبی لیزری و موشکی ایران که حتی با سال نوری رقابت می‌کرد فرصت ندادند با زن و بچه و اهل و عیال به پشت بام رفته و بساط چای و تخمه و بلال را فراهم نماییم. آیا نیروهای دفاعی کشور فکرش را نکردند خیلی وقت است به بچه‌ها قولش را داده‌ایم؟ 

گلایه آخر: همه مدارس کشور به خصوص فیروزکوه انتظار دارند سازمان ملل بعد از ابراز نگرانی، شکایت‌شان را پیگیری نماید. در حمله اخیر اسرائیل به تهران حتی یک مدرسه هم تعطیل نشد و خدایی برای ارتش یک دنیا این مدل حمله کردن خیلی خز بود.  قول می‌دهیم در حمله ایران به اسرائیل یَک تعطیلی نشان‌شان بدهیم که در کتاب‌ها بنویسند.