تیم ملی فوتبال ایران که پس از نزدیک شدن به تساوی مقابل کره‌شمالی به انجام بازی بهتر برابر قرقیزستان امیدوار بود، بار دیگر در نیمه دوم با چالش‌های جدی مواجه شد و با دشواری توانست 3 امتیاز ارزشمند را کسب کند. تیم ملی ایران با همان ترکیب همیشگی و استراتژی مشابه دیدار با کره‌شمالی وارد میدان شد. امیر قلعه‌نویی با قرار دادن مهدی طارمی و سردار آزمون در خط حمله، تلاش داشت با استفاده از سرعت وینگرها دفاع پرتعداد قرقیزستان را تحت فشار قرار دهد. بازی‌سازی از خط میانی و مالکیت بالای توپ، ایران را در موقعیت کنترل کامل نیمه اول قرار داد. گل اول توسط مهدی طارمی روی یک کرنر و ضربه سر سعید عزت‌اللهی که در نهایت توسط طارمی تکمیل شد، به ثمر رسید. دقایقی بعد، پاس عمقی سردار آزمون، صالح حردانی را در موقعیت تک‌به‌تک قرار داد و او با شوتی تماشایی گل دوم ایران را ثبت کرد. عملکرد دفاعی قرقیزها در نیمه اول نتوانست مانع بازی روان ایران شود.

* بازگشت قرقیزستان در نیمه دوم

در آغاز نیمه دوم، تیم قرقیزستان با تغییراتی در ترکیب خود و ورود بازیکنان جدید، موفق شد بازی را متحول کند. این تغییرات به ژوئل کوجو فرصت داد تا 2 بار دروازه ایران را باز کند؛ ابتدا با یک ضربه سر در دقیقه ۵۲ و سپس با استفاده از پنالتی که ناشی از اشتباه عزت‌اللهی در دفع توپ بود. ملی‌پوشان ایران در این نیمه نتوانستند ریتم بازی را حفظ کنند و اشتباهات متوالی در خط دفاع و میانه زمین به قرقیزها فرصت‌های متعددی برای حمله داد. این ضعف، شباهت بسیاری به افت عملکرد ایران در نیمه دوم بازی با کره‌شمالی داشت.

* تغییرات سرنوشت‌ساز قلعه‌نویی

قلعه‌نویی با انجام چندین تعویض در دقیقه ۶۳، سعی کرد بازی را به نفع ایران بازگرداند. این تغییرات موجب شد تیم‌ ملی بار دیگر به جریان بازی مسلط شود. گل سوم ایران توسط سردار آزمون روی سانتر دقیق میلاد محمدی و ضربه سر او به ثمر رسید و ایران بار دیگر از حریف پیشی گرفت.

* دقایق پایانی پرتنش

در ادامه، قرقیزستان تلاش زیادی برای بازگشت به بازی داشت و حملاتی پی‌درپی انجام داد اما دفاع چندلایه ایران توانست این حملات را خنثی و 3 امتیاز حساس این دیدار را حفظ کند.

* نگاه کلی به عملکرد ایران

این پیروزی، هر چند دشوار، باعث شد تیم‌ ملی ایران با ۱۶ امتیاز جایگاه خود را در صدر جدول گروه A تثبیت کند و گامی دیگر به جام‌جهانی ۲۰۲۶ نزدیک شود اما مشکلات نیمه دوم، بویژه در مدیریت بازی و جلوگیری از اشتباهات فردی، چالشی جدی برای قلعه‌نویی و تیم ‌ملی محسوب می‌شود.