کد خبر: 295393تاریخ: 1403/9/3 00:00
یادداشت روز
کانادای وقیح
شهاب خادم: حقوق بشر دهه‌هاست توسط غرب به عنوان ابزاری برای فشار به کشورهای ناهمسو استفاده می‌شود اما طی سال‌های اخیر همین استفاده ابزاری از آن هم به طرز تهوع‌آوری مضحک و مسخره شده است. به گونه‌ای که به طور کامل خاصیت خود را از دست داده و اعضای جامعه بین‌الملل آن را به طور کلی سیاسی و توأم با اغراض و اهداف خاص می‌دانند و پشیزی برای آن ارزش قائل نیستند. راهبرد غرب در مواجهه گزینشی با حقوق بشر، نه تنها باعث بهبود وضعیت حقوق بشر در نظام بین‌الملل نمی‌شود، بلکه باعث نادیده گرفته شدن موارد اصلی نقض حقوق بشر در گوشه و کنار جهان شده است.
کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، هفته گذشته پیش‌نویس قطعنامه‌‌ای را که توسط دولت کانادا تنظیم و تدوین شده بود با 77 رای مثبت به تصویب رساند. هر چند این قطعنامه برای تصویب نهایی باید رای موافق مجمع عمومی سازمان ملل را هم کسب کند، با این حال، همین تصویب اولیه آن نیز برای جمهوری اسلامی بسیار سنگین و شایسته پاسخ مناسب است، چرا که ایران یک حکومت مبتنی بر ارزش‌های دینی، انسانی، اخلاقی و صلح‌طلب در جامعه جهانی است. مساله بعد که این قطعنامه را برای جمهوری اسلامی ایران غیرقابل قبول کرده و آن را با اهداف و اغراض پوچ و سیاسی می‌داند، کشور بانی قطعنامه و حامیان آن هستند؛ کشورهایی که خود از ناقضان و حامیان اصلی حقوق بشر در جهان امروز شناخته می‌شوند.
1- دولت کانادا در حالی پیش‌نویس این قطعنامه را ارائه کرد که در تاریخ نه چندان طولانی خود کارنامه‌ای سیاه در زمینه نقض حقوق بشر از خود به جا گذاشته است. سال 2021 کشف یک گور جمعی از دانش‌آموزان بومی کانادا نزدیک یک مدرسه شبانه‌روزی، جهان را در شوک فرو برد. از آن زمان تاکنون گورهای بی‌علامت و جمعی کودکان بومی یکی پس از دیگری در محوطه مدارس سابق شبانه‌روزی ویژه کودکان مذکور در ایالات مختلف کانادا کشف شده و می‌شود؛ شمار گورهای کشف‌شده بر اساس آخرین آمار‌ها ۲ هزار و ۴۰۰ مورد اعلام شد که طی آن تخمین زده می‌شود بین ۳۰ تا ۴۰ هزار نفر از این کودکان کشته و به صورت پنهان دفن شده‌اند؛ واقعه هولناکی که پایگاه خبری دویچه‌وله آلمان آن را «نسل‌کشی فرهنگی و نژادی در کانادا» خواند.
2- فارغ از کشف گورهای جمعی که تازه‌ترین پرونده نقض حقوق بشر توسط دولت کاناداست، اتاوا طی چند دهه گذشته کارنامه مشعشعی در زمینه نقض حقوق بومیان که مالکان اصلی این سرزمین هستند از خود به جا گذاشته است. دیدبان حقوق بشر سازمان ملل موارد نقض حقوق بشر در کانادا را شامل نقض حقوق جوامع بومی، اعمال خشونت علیه زنان و دختران بومی، سوءاستفاده و تجاوز جنسی، حبس مهاجران و موارد دیگر اعلام کرده است. اقدامات ضدحقوق بشری‌ای که تاکنون نه قطعنامه برای کانادا به همراه داشته و نه دادگاه بین‌المللی برای آن تشکیل شده است.
3- کشورهای غربی تاکنون نه تنها اقدامی علیه این جنایات رژیم کانادا در هیچ‌یک از مجامع بین‌المللی نکرده‌اند، بلکه به لحاظ رسانه‌ای نیز آنطور که درخور این وقایع وحشتناک است به آن پرداخته نشده تا اینکه به مرور به دست فراموشی سپرده شود. این را مقایسه کنید با بلواهای سیاسی کشورهای غرب علیه کشورهای ناهمسو. به بیان ساده، اگر یکی از این اقدامات ضدحقوق بشری در ایران، ونزوئلا، روسیه یا چین انجام شده بود، کانادا، آمریکا و غرب چه می‌کردند؟ جمشید شارمهد جدیدترین نمونه است. در حالی که شارمهد حتی پیش از دستگیری، خودش در تلویزیون‌های غربی و فارسی‌زبان ضدانقلاب، به صراحت به اقدامات تروریستی علیه ایران اعتراف کرده بود اما دولت‌های غربی، مرگ وی در زندان را زمینه‌ساز تصویب قطعنامه حقوق بشری علیه ایران کردند!
سیدعباس عراقچی، وزیر امور خارجه درباره مرگ شارمهد در مصاحبه با یک رسانه آلمانی گفت: اعترافات شارمهد مربوط به قبل از دستگیری است، نه بعد آن! زمانی که او در مصاحبه با رسانههای آمریکایی با افتخار از این عمل خود یاد می‌کند و می‌گوید ما با جمهوری اسلامی ایران وارد جنگ شده‌ایم و آنها را می‌کشیم. بنابراین جرم شارمهد به عنوان یک تروریست و قاتل ۱۴ و ضارب ۳۰۰ نفر در شیراز کاملا روشن است.
4- کانادا و متحدان غربی‌اش اگر واقعا دغدغه حقوق بشر دارند و حقوق انسان را تنها به عنوان چماق سیاسی علیه دشمنان خود نمی‌بینند، همین الان وقایع ضدحقوق بشری بسیار ترسناکی در جهان در حال ارتکاب است که باید جلوی آن گرفته شود.
رژیم موقت صهیونیستی از آغاز جنگ غزه در اکتبر تا امروز ۴۴ هزار زن، کودک و غیرنظامی را در غزه و لبنان قتل‌عام، یکصد هزار نفر را مجروح و میلیون‌ها نفر را آواره کرده است. آیا کانادا، آمریکا و پایتخت‌های اروپایی حتی یک بیانیه علیه جنایات رژیم صهیونیستی صادرکرده‌اند؟ نه‌تنها این کار را نکرده‌اند، بلکه با حمایت‌های مالی و تسلیحاتی در حال کمک به نسل‌کشی ملت فلسطین توسط صهیونیست‌های تروریست هستند. اینها که دم از حقوق و ارزش‌های انسانی می‌زنند از رژیمی حمایت می‌کنند که به گفته نهادهای مرجع و معتبر حقوق بشری بین‌المللی از گرسنگی به عنوان سلاح علیه مردم بی‌دفاع استفاده می‌کند، بیمارستان‌ها و چادرهای آوارگان را بمباران می‌کند و جلوی ارسال کمک‌های بشردوستانه به نوار غزه را می‌گیرد.
اگر به هر انسانی در دنیا (از بومیان جنگل‌های آمازون تا یک شهروند در نیویورک) بگویید مرگ یک تروریست در ایران (که خود به تروریست بودنش اعتراف و بدان افتخار کرده) نقض حقوق بشر است اما قتل‌عام ۴۴ هزار نفر در غزه و گرسنگی دادن به زنان، کودکان و غیرنظامیان، نقض حقوق بشر محسوب نمی‌شود، حتما به شما توصیه خواهند کرد به یک روانپزشک مراجعه کنید یا خود را در بیمارستان روانی بستری کنید.