مهدی طاهرخانی، دوحه: نتایج  پرسپولیس نشان از بحرانی عمیق دارد که ریشه‌های آن در مشکلات فنی نهفته است. بازی مقابل الریان، به ‌عنوان یکی از نمایش‌های ضعیف این تیم، نگرانی‌ها را در میان هواداران پرسپولیس و کارشناسان فوتبال دوچندان کرد. نیمه دوم این بازی به‌مثابه کابوسی تلخ بود که بسیاری را به این فکر واداشت آیا این تیم شایسته حضور در لیگ نخبگان آسیا یا حتی رقابت‌های داخلی هست؟

* گاریدو؛ فرمانده‌ای که کنترل را از دست داده است

نمایش پرسپولیس در بازی‌های اخیر به‌وضوح نشان می‌دهد کنترل تیم از دست سرمربی خارج شده است؛ تصمیمات او به‌ جای ایجاد ثبات و پیشرفت، به لجاجتی عجیب و اصرار بر روش‌های اشتباه منجر شده است. این رفتار، یادآور قیام نادر افشار علیه خودش است؛ جایی که بدبینی و تصمیمات نادرست به فروپاشی انجامید.

اگر در ورزشگاه خانگی الریان بودید، متوجه می‌شدید که گاریدو، به علت محرومیت (2 اخطاره)، حق نشستن روی نیمکت را نداشت اما در طول 90 دقیقه آرام و قرار نداشت. او مرتب دستیار اسپانیایی خود را فرامی‌خواند و با حرارت بسیار زیادی مطالبی را توضیح می‌داد. سپس دستیار او نزد سیدجلال حسینی می‌آمد تا آن دستورات را منتقل کند اما مشخص نبود این پیام‌ها چگونه و با چه زبانی به سیدجلال می‌رسد و از آنجا به بازیکنان منتقل می‌شود. نگاه به این جریانات نشان می‌دهد مشکل پرسپولیس چیست: ایده‌ها و خواسته‌های گاریدو برای تیم روشن است اما او قادر نیست آنها را عملی کند.

* مصدومیت‌های سریالی؛ نتیجه برنامه‌ریزی نادرست

یکی از مشکلات بزرگ پرسپولیس، مصدومیت‌های پیاپی بازیکنان است. گاریدو با تمرینات پرفشار بدنسازی تلاش دارد بازیکنان ایرانی را به یک سطح بسیار بالا برساند اما نتیجه آن چیزی جز مصدومیت‌های مکرر نبوده است. این مصدومیت‌ها نفس تیم را بریده‌ است. برای مثال، فصل گذشته اوسمار نشان داد چگونه باید ارونوف را حفظ و نگهداری کرد اما گاریدو اصرار بر روش‌های دیگری دارد که نتیجه‌ای جز ضعف جسمانی بازیکنان را به همراه نداشته است.

* پرسپولیــس، دیگـــر پرسپولیس  نیست

فوتبال پرسپولیس دیگر شباهتی به سبک گذشته‌اش ندارد. خبری از فوتبال مبتنی بر پاسکاری‌های متوالی و هماهنگی تاکتیکی نیست. به جای آن، تیم به تاکتیک‌های ساده و غیرخلاقانه‌ای رو آورده است؛ یک مدافع می‌خواهد توپ را برای نفر جلویی ارسال کند. این سبک، نه پرسپولیسی است و نه شایسته تیمی با این سابقه. همین امروز باید این تیم را نجات داد، پیش از آنکه دیگر چیزی برای نجات باقی نماند.

* نگرانی برای لیگ؛ فراتر از شکست‌های آسیا

اگرچه حــذف زودهنگــام از رقابـــت‌های آسیایی می‌تواند ضربـه‌ای به اعتبار تیم باشد اما نگرانی اصلی هواداران به عملکرد پرسپولیس در لیگ داخلی بازمی‌گردد. با این روند، این تیم نه‌تنها شانس قهرمانی را از دست می‌دهد، بلکه اعتبار خود را نیز خدشه‌دار می‌کند. نمایش ضعیف مقابل الریان تنها یک زنگ خطر است؛ اگر تغییرات اساسی در رویکرد تیم ایجاد نشود، وضعیت لیگ به‌مراتب خطرناک‌تر خواهد بود.

* گاریدو و تغییراتی که باید سریع ایجاد شود

گاریدو با حرارت زیادی از کنار زمین هدایت تیم را دنبال می‌کند اما به ‌نظر می‌رسد نتوانسته است آنچه در ذهنش دارد را به زمین مسابقه منتقل کند. این مربی باید درک کند روش‌های فعلی‌اش برای بازیکنان ایرانی مناسب نیست. سبک بدنسازی و فشارهای تمرینی او در نهایت موجب کاهش بهره‌وری تیم و آسیب‌دیدگی بازیکنان شده است.

* راه‌حل چیست؟

شاید بزرگ‌ترین پرسش این باشد: راه‌حل خروج از این بحران چیست؟ پاسخ ساده نیست اما به نظر می‌رسد بازنگری در تمرینات، تغییر رویکرد تاکتیکی و شاید حتی تغییر در کادر فنی ضروری باشد. پرسپولیس برای بازگشت به مسیر موفقیت، نیازمند شجاعت در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی دقیق است. در پایان باید گفت پرسپولیس با تاریخ و افتخاراتش شایسته این وضعیت نیست. هواداران خسته‌اند اما همچنان امیدوارند تیم محبوب‌شان بار دیگر به روزهای اوج بازگردد. آیا گاریدو و مدیران باشگاه قادر به تحقق این امید هستند؟ تنها زمان پاسخ این پرسش را خواهد داد.