با این حال با گذشت 14 ماه از جنگ و فقدان تاب‌آوری لازم از سوی جامعه صهیونیستی، دولت اسرائیل زیر فشارهای شدید بین‌المللی و داخلی ناگزیر شد برخلاف وعده‌های ابتدایی مبنی بر از بین بردن کامل حزب‌الله و سلاحش در لبنان و ایجاد منطقه‌ای حائل در جنوب، از ایده‌های اولیه خود عقب‌نشینی کرده و با میانجیگری‌ فرانسوی‌ها و آمریکایی‌ها، ذیل قطعنامه 1701 شورای امنیت سازمان ملل متحد تن به آتش‌بس با حزب‌الله دهد؛ آتش‌بسی که به‌رغم تردیدها پیرامون پایداری‌اش، می‌تواند آغازی بر خاتمه جنگ خونین ماه‌های پس از هفتم اکتبر در منطقه باشد، فرآیندی که در صورت تحقق و خاتمه بخشیدن به وضعیت اضطراری در سرزمین‌های اشغالی، نویدبخش خاتمه حضور 16 ساله نتانیاهو در راس هرم قدرت در رژیم صهیونیستی خواهد بود.

چالش‌های لاینحل پیش‌روی نتانیاهو

از زمان آغاز ورود نظامی رژیم صهیونیستی به باریکه غزه، طرح‌های متعددی از سوی دولت‌های اروپایی، همچنین قطر، مصر، اردن، ایالات متحده و... برای برقراری آتش‌بس و گفت‌وگوی غیرمستقیم میان حماس و رژیم صهیونیستی مطرح شده است؛ پیشنهاداتی که عمدتا و به‌رغم چراغ سبز برخی اعضای دولت اسرائیل، از سوی بنیامین نتانیاهو مورد پذیرش قرار نگرفته است. پافشاری نتانیاهو بر مطالباتی چون نابودی حماس و خلع سلاح این گروه و عدم پذیرش مشارکت دیگر گروه‌های فلسطینی همچون فتح در آینده سیاسی باریکه غزه تا بدان میزان به دور از واقعیت‌های میدانی بوده که منجر به برکناری و استعفای 2 عضو (گالانت و بنی‌گانتس) از 3 عضو کابینه جنگ این رژیم شده است. به باور شماری از ناظران منطقه‌ای، پافشاری مصرانه نتانیاهو بر خواسته‌های ناممکن، نه برگرفته از مواضع افراد تندروی حاضر در دولت ائتلافی نظیر اسموتریچ، بن‌گویر و... که عموما گره خورده با منافع شخصی نخست‌وزیر ارزیابی شده، چرا که با خاتمه جنگ، پرونده رسیدگی به خطاهای راهبردی دستگاه‌های اطلاعاتی - امنیتی رژیم صهیونیستی و شخص نخست‌وزیر در ناتوانی از پیش‌بینی حمله هفتم اکتبر به عنوان مطالبه کلیدی شهروندان رژیم صهیونیستی در دستور کار دستگاه‌ قضایی اسرائیل قرار خواهد گرفت، همین مساله موجب شده تا نتانیاهو با ممانعت از ایجاد آتش‌بس در غزه و تداوم جنگ در منطقه، در پی خریدن زمان و کسب دستاوردهای جدید در عرصه میدانی باشد. به زعم وی، ضربات وارده بر پیکر حزب‌الله در طول 3 ماه اخیر و از بین بردن رهبران سیاسی و نخبگان نظامی حزب‌الله و حماس (نظیر سیدحسن نصرالله، یحیی سنوار، سیدهاشم صفی‌الدین، محمد ضیف، اسماعیل هنیه، فواد شکر، ابراهیم عقیل و....) و متقاعد کردن حزب‌الله به عقب‌نشینی به شمال رود لیتانی، دستاوردهایی است که در فردای خاتمه جنگ، به کار نتانیاهو برای بقایش در اریکه قدرت خواهد آمد، لذا وی می‌کوشد با اتلاف وقت و فرصت‌های پیش آمده نظیر روی کار آمدن ترامپ در کاخ سفید و رایزنی با احزاب و شخصیت‌های بانفوذ در رژیم صهیونیستی، زمینه تداوم حضورش در اریکه قدرت و ممانعت از بازگشایی پرونده‌‌های قدیمی مالی و قضایی‌ا‌ش را فراهم آورد. معطوف به شخص شدن سیاست‌های رژیم صهیونیستی، امری کم‌سابقه در تاریخ حیات نسبتا کوتاه این رژیم است؛ سیاستی که با هشدار شماری از شخصیت‌های برجسته رژیم صهیونیستی نظیر ایهود اولمرت، ایهود باراک، بن‌الیعزر و حتی شخصیتی چون آویگدور لیبرمن همراه بوده است. آنها کرارا نتانیاهو را به گروگان گرفتن امنیت و آتیه اسرائیل در راستای تحقق مقاصد شخصی خویش متهم کرده‌اند.

آینده مبهم پیرامون باریکه غزه و شیوه مواجهه رژیم صهیونیستی با مساله فلسطینی‌های آواره ساکن در این منطقه، تا بدان جا حائز اهمیت است که یوآو گالانت، وزیر جنگ پیشین و فرمانده نیروهای مسلح در حمله به این باریکه، صراحتا نخست‌وزیر را متهم به بی‌برنامگی در قبال پیشبرد امور و فقدان سیاستی شفاف در قبال این باریکه کرده و اظهار داشته تداوم این روند (حضور بی‌برنامه نظامیان اسرائیلی در غزه و برخوردهای ایذایی با هسته‌های مقاومت)، تدریجا لطمات سنگین انسانی و لجستیکی به ارتش صهیونیستی تحمیل خواهد کرد. سوی دیگر ماجرا به لاینحل ماندن مساله اسیران بازمی‌گردد. بر مبنای داده‌های منتشره از سوی سرویس‌های شین‌بت، سیا و سازمان اطلاعات مصر، بخش اعظم اسرا در حملات هوایی صهیونیست‌ها کشته شده‌اند. آزادی اسیران و نابودی حماس، 2 پیش‌شرطی بوده که نتانیاهو ایجاد آتش‌بس در غزه را منوط به تحقق آنها کرده بود؛ شروطی که نه‌تنها تاکنون جنبه عینیت به خود نگرفته، بلکه با گذر زمان شانس تحقق آن به نحو چشمگیری کاهش یافته است. برآیند تحولات حاکم بر باریکه غزه در کنار بدبینی‌های مفرط نسبت به بقای آتش‌بس شکننده در لبنان و ناامیدی روزمره شهروندان صهیونیست نسبت به سرنوشت اسرا موجب شده موقعیت نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به‌رغم دستاوردهای محدودش در مقابله با حماس و حزب‌الله، بیش از هر زمانی متزلزل شود. در این میان وجود پرونده‌های گسترده مالی و قضایی و اختلافات عمیق حاکم میان همپیمانان مذهبی و سکولار او، توأمان با پیچیدگی‌ها و تکثر جریان‌های قدرت در سرزمین‌های اشغالی و فشارهای بین‌المللی بر رژیم صهیونیستی بویژه در پی صدور حکم جلب وی از سوی دیوان کیفری لاهه و بی‌میلی رهبران اروپایی و اعراب به همکاری با شخص نتانیاهو جهت پیشبرد امور سازش در منطقه، دستاویزی شده و در آینده‌ای نزدیک موجبات فروپاشی ائتلاف شکننده تحت رهبری وی را فراهم خواهد آورد، امری که به زعم شماری از ناظران منطقه‌ای به منزله آخرین میخ بر تابوت حیات سیاسی نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی خواهد بود.