عبدالله دارابی: روی کاغذ، خیلی‌ها بردی راحت‌الحلقوم را برای صدرنشین عربستانی لیگ نخبگان کنار گذاشته بودند و گرفتن یک تساوی در خانه آنها را نیز برای استقلال، برد محسوب می‌کردند ولی این بار استقلالی‌ها واقعا برای برد آمده بودند و به قول موسیمانه؛ «نه برای بازدید الاهلی». 

آمار بازی اگرچه نشان از برتری محسوس حریف متمول و پرمهره عربستانی در مالکیت توپ، تعداد پاس و شوت و فرصت می‌دهد ولی نماینده کشورمان بسته به توان و امکانات خویش، نمایش هدفمند و معقول و دور از انتظاری ارائه داد و اگر داور چینی به عدالت قضاوت می‌کرد، نخستین شکست صدرنشین غرب آسیا توسط استقلال ایران در شهر جده رقم خورده بود. استقلال برابر حریف قدر خود با آرایشی دفاعی بازی کرد اما با اجرایی متفاوت‌تر و بابرنامه‌تر از قبل و همین رمز امتیاز گرفتن‌شان در بازی‌ای بود که خود در از دست دادن پیروزی‌اش بی‌تقصیر بودند. 

در رابطه با بازی استقلال باید به ۲ نکته اشاره کرد.

۱- استقلال در این دیدار نشان داد در مسیر تغییر و رشد قرار گرفته است؛ افزایش توان بدنی، خودباوری، بازی هدفمند، گلزنی پس از ۴ بازی گل نزدن در لیگ نخبگان و ۲ بار جلو افتادن از حریف مقتدر و صدرنشین از این نشانه‌ها بود. هر ۲ گل استقلال بر اساس برنامه این تیم روی ضربات ایستگاهی و حرکت از  فضای بین مدافع وسط و مدافع چپ حریف حاصل شد که درباره گل دوم اگرچه اسلامی ابتدا نتوانست دروازه را باز کند ولی متعاقب آن و با شوتی دیدنی کارش را بخوبی تمام کرد؛ حرکتی که دقایقی قبل‌تر از آن نیز رخ داد ولی کندی و ضعف تکنیک دریبلینگ بلانکو، مانع  ثمردهی‌اش شد. الاهلی با وجود برتری در مالکیت و فرصت‌های بیشتر نتوانست سد دفاع خوب استقلال در این دیدار را در جریان بازی بشکند و با ۲ پنالتی به گل رسید؛ پنالتی اول حریف اگرچه سختگیرانه بود ولی درست بود، منتها چون در لیگ ایران چنین خطاهایی را از بیم حواشی پس از آن نمی‌گیرند و کارشناسان داوری هم  اشتباه داور را با توجیه؛ «این برخوردها در فوتبال طبیعی است» درست جلوه می‌دهند، امر را بر همگان مشتبه می‌سازند! خطا، خطاست چه وسط زمین و چه درون ۱۸ قدم. پنالتی دوم الاهلی اما هدیه داور چینی بود تا خطای حسینی! حسینی در این صحنه توپ را دفع کرد و پس از آن و در ادامه حرکت، دستش به حریف خورد که داور حتی بدون بازبینی صحنه رای به پنالتی بسیار بحث‌برانگیزش داد تا ۲ امتیاز از استقلال گرفته شود. 

۲- این روند استقلال به شرط ادامه می‌تواند پیشرفت محسوب شود؛ اگرنه جرقه‌ای زودگذر یا  توقف در مسیر پیشرفت است و بس. با همین یک بازی نمی‌توان پیشرفت را تضمین کرد. مضاف بر آن باید اشتباهات فردی و تیمی را به حداقل رساند؛ در همین بازی موسیمانه در زمان خروج بلانکو و ورود رمضانی اشتباه کرد، چرا که بلانکو به واسطه تحرک بیشترش، فشار بیشتری بر دفاع حریف وارد کرده بود و آن طرح گفته شده درباره گل دوم استقلال را بهتر پیگیری می‌کرد ولی ورود رمضانی در آن زمان از بازی و عدم پیگیری آن برنامه توسط وی، دفاع حریف را آسوده و استقلال را در اجرای آن طرح تعطیل کرد و بار هجومی استقلال را کمتر. رمضانی فقط یک لمس توپ مفید در دقایق پایانی داشت.

سلب میزبانی نمایندگان ایران و نوع داوری مانینگ چینی، بار دیگر ضعف قدرت فوتبال ما در‌ ای‌اف‌سی و تصمیماتش را با وجود پست مهدی تاج در کنفدراسیون مذکور به رخ کشید حال آنکه داوری که قرار بود دیدار پرسپولیس و الشرطه را سوت بزند به دلیل شکایت و پیگیری باشگاه الهلال محروم شد و فرصت قضاوت را تا مدتی از دست داد.