مهدی مرسلی: استقلال با خاطرات خوش ۴ سال گذشته پا به اراک گذاشت؛ شهری که میتوانست دوباره لبخند را به لب هواداران آبی برگرداند. نیمه اول بازی اما چیزی نبود جز سکوت سنگین؛ تیم پیتسو موسیمانه مثل شکارچیای بود که تفنگش خالی باشد. درست در لحظاتی که همه آماده شنیدن صدای سوت پایان نیمه بودند، فناوری VAR وارد صحنه شد و اعلام ضربه پنالتی برای آبیها کرد. جلالالدین ماشاریپوف، این جواهر ازبک، با ضربه چیپ که بوی جسارت میداد، استقلال را پیش انداخت. نیمه دوم اما حکایتی دیگر داشت. تیم آلومینیوم از فرصتی که داشت بهترین استفاده را کرد و گل محمدامین کاظمیان مثل سوزنی، باد بالن استقلال را خالی کرد. موسیمانه هم هرچه کرد، با ۳ تعویض همزمان و حملات پراکنده، نتوانست معجزهای خلق کند.
* پسرکی که رکورد استقلال را شکست
دروازه استقلال که بعد از شکست تلخ مقابل تراکتور، دیوار دفاعیاش را محکمتر از همیشه کرده بود، در اراک فرو ریخت. حسینی که در ۳ بازی متوالی اجازه نداده بود هیچ توپی از خط دروازهاش عبور کند، این بار در برابر شوت کاظمیان جا ماند. رکورد 333 دقیقهای بسته ماندن دروازه استقلال در لیگ برتر به تاریخ پیوست و حالا باید دوباره به خط شروع برگشت. کاظمیان، پسر جوان آلومینیوم، با شلیکی دیدنی، دست حسینی را از رکورد کوتاه و استقلال را از خواب بیدار کرد.
* فعلا بیشکست
بعد از ۳ شکست پیاپی مقابل خیبر، تراکتور و الهلال، موسیمانه دست به جراحی تیم زد. استقلال آرامآرام خودش را پیدا کرد و حالا برای هفتمین بازی پیاپی بیشکست مانده است اما این روند آهسته، برای هوادارانی که رویای پرواز دارند، کافی نیست. نمایش آبیها در اراک نشان داد هنوز شکافهای عمیقی در خط دفاع و حمله وجود دارد. موسیمانه شاید به وقت بیشتری نیاز داشته باشد اما هواداران استقلال نمیخواهند در این انتظار طولانی بمانند.
چمن اراک؛ زمینی برای جنگ، نه فوتبال
چمن ورزشگاه اراک شبیه میدان جنگ بود تا زمین فوتبال. توپ هر لحظه مثل حلزونی روی این زمین ناهموار میلغزید و توان بازی روان را از هر ۲ تیم میگرفت. استقلال که به بازی روی زمین عادت دارد اما بیشتر از این وضعیت ضربه خورد. این مشکلی است که انگار بخشی از DNA فوتبال ایران شده و مربیان خارجی مثل موسیمانه باید راهحلهای جادویی برایش پیدا کنند.
* موسیمانه و مسیر ناهموار پیش رو
تساوی در اراک، استقلال را در جایگاه هشتم نگه داشت؛ موقعیتی که برای تیمی با این همه ستاره، شبیه کابوس است. موسیمانه که حالا حمایت هواداران را پشت سر خود دارد، باید در ۲ بازی حساس مقابل چادرملو و سپاهان، استقلال را به مسیر پیروزی برگرداند. نیمفصل برای این سرمربی آفریقایی فرصتی طلایی خواهد بود تا تیمش را از نو بسازد، بازیکنان جدید اضافه کند و از آبیهای پراکنده، یک رود خروشان بسازد. هواداران استقلال منتظرند اما تا کی؟ این سوالی است که فقط خود موسیمانه میتواند به آن پاسخ دهد.
* میان حسینی و موسیمانه چه گذشت؟
در پایان دیدار، برخلاف آنچه برخی رسانهها بازتاب دادند، هیچ نزاعی میان سیدمجتبی حسینی و پیتسو موسیمانه رخ نداد. تنها گفتوگویی کوتاه و محترمانه میان این دو سرمربی شکل گرفت که از سوی عدهای به اشتباه تعبیر شد.
این بازی پرتنش و پرماجرا با تساوی یک - یک خاتمه یافت، نتیجهای که نه به سود استقلال بود و نه آلومینیوم. این دیدار فرصتی بود برای هر ۲ تیم تا جایگاه خود را در جدول لیگ برتر بهبود بخشند اما در نهایت هدر رفت. نیمه نخست، میدان در تسلط آلومینیوم بود. تیمی که با انسجام و تیزهوشی، استقلال را در موقعیت تدافعی قرار داد. با این حال، فرصتهای خلقشده نتوانست گرهای از کار ایرالکو بگشاید.
نیمه دوم، استقلال کمی رنگ و بوی حمله گرفت. ماشاریپوف، با حرکتی جسورانه و پاس عمقی خلاقانه اندونگ، فرصتی طلایی برای بلانکو فراهم کرد اما این موقعیت به سرانجام نرسید. زبیر نیکنفس نیز چند بار از پشت محوطه جریمه شانس خود را آزمود اما تیر بخت استقلال در آن شب شکسته بود. در سوی دیگر میدان، آلومینیوم نیز با ضدحملات برقآسا و بازیسازی دقیق جهانکهن، استقلال را تحت فشار گذاشت و با ضربهای مؤثر، گل تساوی را به ثبت رساند.
با سوت پایان بازی، حواشی بالا گرفت. در لحظهای که حسینی و موسیمانه، به رسم ادب و احترام دست در دست یکدیگر گذاشتند، زمزمههایی از درگیری میان این 2 به گوش رسید اما حقیقت ماجرا چیز دیگری بود. خبرنگار ورزش ۳ که به صحنه نزدیک بود روایت کرد موسیمانه، در گفتوگویی کوتاه به حسینی گفت: «هیچ مسالهای با شما ندارم. اعتراض من تنها به تیم داوری بود. تیم شما خوب بازی کرد و هر ۲ تیم شایسته نتیجهای بهتر بودند».
شاید خشم موسیمانه را باید در قضاوت پرحاشیه کوپال ناظمی و تیم داوری جستوجو کرد. ۲ صحنه مشکوک به آفساید و تصمیم جنجالی درباره ضربه کرنر در ثانیههای پایانی، استقلال را از فرصتهای طلایی محروم کرد. این اشتباهات موجب شد موسیمانه اعتراضاتی تند و بیپرده به داور داشته باشد که حتی به اخراج بهزاد غلامپور، مربی دروازهبانهای استقلال منجر شد.
اگرچه بازی مساوی تمام شد اما باز هم سایه سنگین داوری بر آن نشست. حسینی در نشست خبری پس از بازی، صریح و بیپرده، به تصمیمات داور اعتراض کرد. سایه خطاهای داوری بر لیگ همچنان سنگین است.
***
پایان رکورد طلایی استقلال موسیمانه
در حالی که استقلال موسیمانه چند هفته به بازیهای بدون گل خورده عادت کرده بود اما در اراک داستان طور دیگری رقم خورد. شاگردان پیتسو موسیمانه که تا روز جمعه دیواری آهنین در دفاع ساخته بودند، با گل دقیقه ۶۵ امین کاظمیان، سرانجام تسلیم شدند.
بازی از همان اول بوی درگیری و نبرد میداد. استقلال در سومین دقیقه وقتهای تلفشده نیمه اول با گلی حیاتی جلو افتاد اما نیمه دوم کاظمیان، پسر شجاع آلومینیوم، کاری کرد که تمام رکوردهای استقلال مثل یک قلعه شنی فرو ریزد. او نخستین بازیکنی شد که توانست قفل دروازه حسینی را در لیگ پس از مدتها باز کند؛ دروازهبانی که بعد از آن روز تاریک مقابل تراکتور، گل خوردن را به کلی فراموش کرده بود و در اوج بحران استقلال، دژبان بینقص تیمش شده بود.جالب اینجاست که حسینی حتی در برابر الاهلی عربستان هم دروازهاش در جریان بازی باز نشده بود و هر ۲ گلی را که دریافت کرد از روی نقطه پنالتی بود اما این بار کاظمیان، بیهیچ لطف داور یا اتفاقی، با یک حرکت دقیق خط دفاع استقلال را به زانو درآورد.
البته نمیشود از عملکرد خوب سیدحسین حسینی در این بازی چشمپوشی کرد. او همچنان دیواری محکم باقی ماند و اگر نبود، شاید استقلال حتی همین یک امتیاز را هم از اراک کسب نمیکرد. حسینی با واکنشهایش چند بار امیدهای آلومینیوم را به یأس تبدیل و ثابت کرد که چرا همچنان گلر اول استقلال است. با این حال، رکورد طلایی کلینشیتهای استقلال در لیگ برتر به پایان رسید. موسیمانه و شاگردانش حالا باید به فکر بازسازی اعتماد به نفس و شروع رقم زدن یک رکورد جدید باشند اما بدون شک، این بازی به همه یادآوری کرد که هیچ تیمی در لیگ ایران نمیتواند برای همیشه دستنیافتنی باشد. فوتبال است، همین است؛ یک روز گل نمیخوری، روز دیگر کاظمیان میآید و تمام حساب و کتابهایت را به هم میزند!
***
استقلال ۲ امتیاز دیگر را هم با تساوی در ارا از دست داد
زهره فلاحزاده: تیم استقلال که بازیهای پرنوسانی در هفتههای اخیر از خود نشان داده، جمعه گذشته و از هفته سیزدهم لیگ برتر میهمان آلومینیوم اراک بود. آبیها که برای رسیدن به ردههای بالاتر جدول نیاز مبرم به ۳ امتیاز مسابقات دارند در این بازی هم درست مثل هفته گذشته که نتوانستند در شهر قدس از پس گلگهر سیرجان بربیایند و بازی بدون گل به اتمام رسید، با عملکردی ضعیف و متفاوتتر از گذشته ظاهر شدند.
استقلال که این فصل با مشکل فقر مهاجم ششدانگ و چارچوبشناس روبهرو است و نه بلانکو و نه رمضانی، نتوانستهاند این مشکل را حل کنند، در این دیدار هم مشخص بود مهاجمی گل نخواهد زد. رامین رضاییان و ابوالفضل جلالی به عنوان بازیکنان کناری استقلال، نتوانستند از مدافعان مستقیم خود عبور و یا سانتری بینقص و خطرناکی ارسال کنند. به همین جهت آبیها نمیتوانستند موقعیت گلی در این بازی خلق کنند.
تنها اتفاق خوشایندی که برای استقلال رقم خورد، اعلام پنالتی بود تا این تیم حداقل نیمه اول را با برد به رختکن برود. نیمه دوم اما اراکیها توپ و میدان را در اختیار داشتند و پیتسو موسیمانه، سرمربی استقلال برنامهای برای تغییر شکل بد بازی تیمش نداشت و حتی تعویضهایش هم اثربخش نبود. مشخص بود که آبیها با توجه به حملات پرتعداد آلومینیومیها - که آنها را به خوبی آنالیز کرده بودند - با این نوع بازی و تعویضها نمیتوانند نتیجه را حفظ کنند.
تیم آلومینیوم اراک سرانجام به راحتی هر چه تمامتر یک گل به ثمر رساند و استقلال خیلی خوششانس بود که گلهای بعدی را دریافت نکرد.
اما در مورد موسیمانه که از زمانی که مسعود جمعه، مهاجم جدید استقلال خریداری شده، در نشستهای خبری و در مواجهه با سوالات خبرنگاران از پاسخ در رابطه با این بازیکن طفره رفته و گفته او هنوز آماده نیست و نمیخواهد درباره این بازیکن صحبت کند، این سوال پیش میآید که اگر مسعود جمعه هنوز آماده مسابقه نیست، چرا از دقیقه ۷۰ وارد زمین میشود تا آبیها به جای رو به جلو حرکت کردن، درجا بزنند؟! آیا جمعه ناآماده بهتر از گوستاوو بلانکو است که در ۲۰ دقیقه پایانی انتظار گلزنی از وی را دارد؟
اگر موسیمانه به این مساله اعتقاد دارد، چرا در نشست خبری از ناآماده بودن این بازیکن صحبت میکند؟!
سوال بعدی این است: آقای موسیمانه! چه زمانی مسعود جمعه به آمادگی میرسد؟ بهتر نبود تا نیمفصل صبر میکردید و او پس از ارزیابی بهتر خریداری میشد؟
به نظر نمیآید بازیکنی که ۱۰ ماه دور از میادین بوده، بر اساس عملکردش خریداری شده باشد و برعکس مثل یک پکیج در اختیار تیم قرار گرفته است.
موسیمانه برای انتخاب بازیکنان دیگر هم میخواهد مثل جذب جمعه عمل کند؟!
جوئل کوجو، دیگر بازیکن خارجی که بزودی با استقلال قرارداد میبندد هم بازیکنی بود که جواد نکونام، سرمربی وقت استقلال خواستار جذبش بود و از طرفی خود این بازیکن هم علاقهمند به آمدن به جمع آبیهاست و نمیتوان گفت این بازیکن را موسیمانه کشف کرده است.
موسیمانه هنوز نیامده به دنبال تمدید قرارداد است و گویی برای انجام آن هم عجله دارد اما آن چیزی که در حال حاضر مهم است، این است که این مربی هنوز نه تیم بزرگی را شکست داده و نه رده استقلال تغییر خاصی کرده است. به نظر میرسد برخلاف نظر هواداران احساسی این تیم، باید صبر کرد و نمایش تیم او را در 6-5 هفته آینده زیر ذرهبین قرار داد. باید دید این مربی چه بازیکنانی را با نظر مستقیمش جذب تیم میکند و آیا میتواند با تغییر نفرات، استقلال را به جایگاه بهتری برساند یا خیر. به هر حال استقلال هنوز نتوانسته در ۲ دیدار متوالی لیگ برتر عملکرد یکسانی داشته باشد و البته که موسیمانه باید بداند نمیتواند تنها با یک طراحی حمله مقابل همه تیمها به پیروزی برسد. همانطور که گلگهر و آلومینیوم به خوبی دست او را خوانده بودند و همه دیدند که استقلال چقدر دست به عصا بازی کرد.
به هر حال قهرمانی لیگ برتر دیگر در دسترس استقلال نیست و شاید همین موضوع کمی خیال موسیمانه را هم راحت کرده که فشار زیادی را تحمل نخواهد کرد اما او باید بداند طرفداران این تیم نمیتوانند به بودن در ردههای هشتم تا دهم لیگ عادت کنند.