گروه فرهنگ و هنر: ژاله علو، هنرمند باسابقه تئاتر، سینما، رادیو و تلویزیون روز گذشته در ۹۷ سالگی درگذشت. در حالی که این روزها قاب مادر یکی از آشناترین و پرتکرارترین قاب‌های تلویزیون به حساب می‌آید و ایام میلاد حضرت زهرا(س) که بهانه‌ای برای بزرگداشت مقام مقدس مادر است، سبب شده رسانه‌های جمعی هر کدام به شکلی به دنبال ثبت و ترسیم چهره مادر باشند، روز گذشته خبر آمد که یکی از بانوان خوشنام سینمای ایران که بارها نقش مادر را بازی کرده بود و همچنان یادآور سیمای «خاله لیلا» در سریال «روزی روزگاری» بود دار فانی را وداع گفت.

ژاله علو سال ۱۳۰۶ در محله سنگلج در خانواده‌ای زاده شد که فرهنگ برای‌شان اهمیت داشت. پدرش اگرچه ارتشی بود ولی ذوق هنری داشت و علاقه‌مند بود دخترش با ادبیات کشور آشنا شود، به همین دلیل از 7 سالگی همزمان با شروع مدرسه کتاب‌های حافظ، سعدی و شاهنامه را برایش می‌خواند و او را تشویق می‌کرد با اشعار بزرگان کشور آشنا شود. وی از دانشسرای مقدماتی مستقیما وارد رادیو شد و اعلام برنامه می‌کرد. علو از سال ۲۷ به طور جدی‌تری کار خود را در رادیو ادامه داد. نخستین نمایش رادیویی‌اش با پرویز خطیبی بود و بعد از آن با مهدی قاسمی، نصرت‌الله محتشم و عزیز‌الله حاتمی هم همکاری کرد. در همکاری با محتشم برنامه «داستان شب» را پایه‌ریزی کردند. وی از نخستین داستان شب با محتشم کار کرد و پای ثابت نمایش‌های رادیویی شد. با برنامه‌هایی مانند «داستان شب» و نمایش‌های رادیویی، کار رادیو رونق گرفت و او نیز این فضای گرم را خانه خود دید و در کارهای رادیویی پرشماری حضور یافت.

«امیرکبیر» ،«گرگ‌ها»، «گالش‌های مادر بزرگ»، «روزی روزگاری»، «آوای فاخته»، «بی‌بی‌یون»، «سنگ و شیشه»، «همسران»، «این خانه دور است»، «سرزمین من» « بگذار آفتاب برآید»، «روزهای زندگی»، «تفنگ سر پر»، «آی آدم‌ها»، «روشن‌تر از خاموشی» و «مختارنامه» از جمله مجموعه‌های تلویزیونی بود که ژاله علو در آنها به ایفای نقش پرداخت. وی همچنین سابقه بازی در فیلم‌های سینمایی «توفان زندگی» علی دریابیگی (۱۳۲۷)، «زندانی» امیراسماعیل کوشان (۱۳۲۷)، «واریته بهار» پرویز خطیبی (۱۳۲۸)، «افسونگر» اسماعیل کوشان (۱۳۳۱)، «آغا محمدخان قاجار» نصرت‌الله محتشم، (۱۳۳۳)، «عروس دجله» نصرت‌الله محتشم (۱۳۳۳)، «ماجرای زندگی» نصرت‌الله محتشم (۱۳۳۳)، «اتهام» شاپور یاسمی (۱۳۳۵)، «یعقوب لیث» علی کسمایی (۱۳۳۶)، «بیژن و منیژه» منوچهر زمانی (۱۳۳۷)، «طلسم شکسته» سیامک یاسمی (۱۳۳۷)، «بی ستاره‌ها» خسرو پرویزی (۱۳۳۸)، «پیمان دوستی» مهدی رئیس‌فیروز (۱۳۳۹)، «صفرعلی» سعید نیوندی (۱۳۳۹)، «دندان افعی» اسماعیل کوشان (۱۳۴۰)، «طلای سفید» جمشید شیبانی (۱۳۴۱)، «نوذری» ژرژ لیچنسکی (۱۳۴۱)، «گذشت بزرگ» ناصر ملک‌مطیعی (۱۳۴۶)، «پنجره» جلال مقدم (۱۳۴۹)، «شیرین و فرهاد» اسماعیل کوشان (۱۳۴۹)، «طوقی» علی حاتمی (۱۳۴۹)، «لیلی و مجنون» سیامک یاسمی (۱۳۴۹)، «پل» خسرو پرویزی (۱۳۵۰)، «داش آکل» مسعود کیمیایی (۱۳۵۰)، «اتل متل توتوله» ایرج قادری(۱۳۵۱)، «قلندر» علی حاتمی (۱۳۵۱)، «غریب» غلامرضا سرکوب (۱۳۵۲)، «صدای صحرا» نادر ابراهیمی (۱۳۵۴)، «واسطه‌ها» حسن محمدزاده (۱۳۵۶)، «زمان از دست رفته» پوران درخشنده (۱۳۶۸)، «پرواز را به خاطر بسپار» حمید رخشانی (۱۳۷۱)، «جنگ نفت‌کش‌ها» محمدرضا بزرگ‌نیا (۱۳۷۲)، «آدم برفی» داوود میرباقری (۱۳۷۲)، «پری» داریوش مهرجویی (۱۳۷۳)، «روز واقعه» شهرام اسدی (۱۳۷۳)، «طالع سعد» زهرا مهستی‌بدیعی (۱۳۷۴)، «زن امروز» مجید قاری‌زاده (۱۳۷۵)، «سلطان» مسعود کیمیایی (۱۳۷۵)، «مسافر ری» داوود میرباقری (۱۳۷۹)، «مهمان مامان» داریوش مهرجویی (۱۳۸۲)، «مجبوریم» رضا درمیشیان (۱۳۹۷) و «فصل ماهی سفید» قربان نجفی (۱۳۹۸) را در کارنامه خود داشت.

8 دهه حضور جدی در عرصه هنرهای نمایشی، ژاله علو را به یکی از بانوان خاطره‌ساز سینمای ایران تبدیل کرد.